თავი 9

73 13 1
                                    

ჩვეულებრივ დრო ყოველთვის სწრაფად გარბის დღეს მდიდარი ბიზნესმენების ოჯახში გათამამებული პრინცესასავით ცხოვრობ
ხვალკი დათვის კოსტუმში ფლაერებს არიგებ

მაგრამ ორ ჩემსგამო წაკიდებულ ბიჭს შორის დგომისას დრო საშინლად ნელა მიიზლაზნებოდა

-რეიჩელ დროა უკან დაგაბრუნო შენები ძალიან ნერვიულობენ

ჟღალთმიანმა ისერომ თეჰიონისთვის მზერა არ მოუშორებია წელზე მომხვია ხელი და თავისკენ მიმიზიდა

ეს ერთერთი ყველაზე არასასიამოვნო მომენტი იყო ჩემს ცხოვრებაში და ვგრძნობდი ბექიონსაც ერთისულიჰქონდა გვერდიდანმოვეშორებინე

-არსადაც არწამოვა

ქერათმიანის ჩვეულებრივ მშვიდმა ხმამ რამდენიმე ოქტავით მაღლა გაიჟღერა
თვალებში რაღაც ნაპერწკალი გაუნათდა და ჩემს მაჯას ჩაჭიდებულმა წამებში მის მკერდს ამაკრო

-არგაქვს უფლება ჩემი საცოლე აქ ძალით დატოვო რეიჩელ მანქანაში ჩაჯექი

თეჰიონმა მაჯაზე უფრო მომიჭირა ხელი თითქოს ნიშნად იმისა რომ ადგილიდან არ განვძრეულიყავი მაგრამ...მე ისედაც არ გავინძრეოდი ესხომ ოინი იყო მის გასაცურებლად

ქერათმიანის გულმკერდს აკრული თავს მსოფლიოში ყველაზე უნამუსო ადამიანად ვგრძნობდი

-არგაქვს უფლება ადამიანები მართო თუ ასე ძალიან გინდა წასვლა აქ არავინ გაჩერებს

ბექიონმა წამით გამომხედა ,,ამ ბიჭს არაუშავს,, მზერით

-კარგი ამჯერად დაგითმობთ მაგრამ მხოლოდ იმიტო რომ თქვენი დრო არმაქვს აბა დროებით საყვარელო

ჟღალთმიანი მძღოლის სავარძელში მოკალათდა და ჰაეროვანი კოცნა გამომიგზავნა რომელიც თუ თეჰიონის მზერით ვიმსჯელებთ ნამდვილად ზედმეტი იყო

როცა მანქანა ადგილს მოსწყდა გავაანალიზე რომ გრძელ და მომაბეზრებელ დაკითხვას ვერ დავუძვრებოდი

ჩემი ღარიბი პრინცი-კიმ თეჰიონიWhere stories live. Discover now