Flashback
pov.taehyung
კიდევ ერთი უშედეგო მცდელობა კიდევ ერთი იმედგაცრუება
ქუჩაში მივდიოდი ისევ წვიმდა და ქერა თმის გადასარჩენად კაპიშონი წამოვიფარე უაზროდ მივაჭყაპუნებდი ბარდიულებზე
კიდევ ერთმა სკოლამ უარითქვა ჩემს მიღებაზე გადახდას ვერ შეძლებთო ჰაჰ იდიოტები ფულის მონები
მობილური ამოვიღე და საჭირო ნომერი უცებვე ავკრიფე
-გისმენ-ყურმილოს მეორე მხარეს ბიჭის ნამძინარევი ხმა გავიგე
-ჰიონ გაგაღვიძე?
-მჰ
-ბოდიში.სახშიხარ?
-მჰ
-გცალია?
-მჰ
-თხუთმეტ წუთში მანდ ვიქნები
-მჰ
ესეც მოკლე და გასაგები დიალოგი ჩვეულებრივ ჯიმინს ვერ მოაკეტინებ მაგრამ როცა ნამძინარებია ერთ ზედმეტ სიტყვას ვერ დააცდენინებ
მალევე მივედი მეგობრის სახლთან და ზარი დავრეკე
კარი ჯერკიდევ პიჟამოებში გამოწყობილმა თმააჩეჩილმა ბიჭმა გამიღო და ხელით მანიშნა შევსულიყავი უკან კარი მივხურე და ძილისგუდა ზომბს მდიდრულად მოწყობილ ბინაში შევყევი
თვითონ დივანზე გაიშალა და თვალები დახუჭა როგორ შეუძლია ასეთ დროს ეძინოს
-ჰიონ ლუდი გააქვს ხო?
პასუხს არც დავლოდებივარ მაცივარი გამოვაღე რათქმაუნდა ექნება ორი შუშის ბოთლი გამოვიღე და დივანის გვერდით სვარძელზე ჩავეშვი რამდენიმე დიდი ყლუპი გავაკეთე თავი უკან გადავაგდე და მეც თვალები დავხუჭე
-რამოხდა კიდევ არ მიგიღეს?-ბიჭი წამოჯდა და როგორციქნა ყურადღება მომაპყრო მე ხმა არ ამომიღია მხოლოდ თავი დავაქნიე დასტურის ნიშნად
-კარგი დაიკიდე სხვა სკოლაში ცდი ბედს-თქვა და სასმელი ხმაურიანად მოსვა
YOU ARE READING
ჩემი ღარიბი პრინცი-კიმ თეჰიონი
Fanfictionამბავი იმაზე თუ ერთმა ,,ტრაგიკულმა,, შემთხვევამ როგორ ჩააგდო სამი ადამიანი სიძულვილისა და სიყვარულის მორევში პ.ს არავის არასდროს ენდო ფიკის ,,დედანი,, ჩემს ნამდვილ აქაუნთზეა 👉@Naomy_vu
