ტელეფონი ზმუილს არ წყვეტდა ნეტავ ოდესმე მეღირსება გამოძინება?
ჯერკიდევ ძილბურანში მყოფი ტელეფონს ვწვდი და გულში უკვე დავიწყე ჩემი გამღვიძებლის წყევლა
-თავგასიებულო იცი მაინც რომელი საათია?!
რაც შემეძლო ხმამაღლა ჩავსძახე ჟღალთმიან ბიჭს ყურმილში და სულ გადამავიწყდა რომ სახლში მარტო არვიყავი
-იცი მაინც შენზე როგორ ვნერვიულობ?! ტელეფონს რატომ არ პასუხობ გუშინ მთელიდღე გურეკე
-გუშინ?...
წამიერი პაუზა, ჩემს თავში წინადღის მოგონებებმა იფეთქა და გაუცნობიერებლად შევიკურთხე
-გუშინ სამსახურში ვიყავი და ვერ გიპასუხებდი
ამჯერად წყნარი ტონალობით ვუთხარჯ თუმცა ყურმილის მეორე მხარეს გაგონილი გამაყრუებელი სოცილი ჩემს მშვიდ მდგომარეობაში დიდხანს გაჩერებას არ პროგნოზირებდა
-შენ???!!! შენ იუ რეიჩელი და მუშაობაა?!!!
კვლავ გამაყრუებელი სიცილი
-კარგი ხუმრობა იყო ახლა სერიოზულად, რატომ არ მპასუხობდი
-გითხარი უკვეეე სამსახურში ვიყავი
გაღიზიანებული და ოდნავ ნაწყენი ხმით ჩავიბურტყუნე
ნუთუ ასეთი ძნელი დასაჯერებელი იყო რომ მეც შემიძლია ვიმუშაო და თანხა გამოვიმუშაო
მერერა თუ მთელი ცხოვრება ფუფუნებაში გავიზარდე
-იუ რაე ამას სერიოზულად ამბობ? შენ მართლა მუშაობა დაიწყე?
აქეთ იქით გავიხედე როცა დავრწმუნდი ირგვლივ არავინ იყო და სხვა ოთახებიდანაც ხმა არ ისმოდა ოდნავ დამშვიდებულმა ჩურჩულით განვაგრძე
-ხომ მოგიყევი იმ ბავშვის ოჯახს რამენაირად უნდა დავეხმარო მეთქი
-მახსოვს მერე?
-ჰოდა იმ ბიჭთან ერთად ვმუშაობ
ყურმილის მეორე მხარეს ღრმა ამოსუნთქვა გაისმა როგორცჩანს ბექიონი რაღაცას ფიქრობდა ან მოსმენილის გადახარშვას ცდილობდა
YOU ARE READING
ჩემი ღარიბი პრინცი-კიმ თეჰიონი
Fanficამბავი იმაზე თუ ერთმა ,,ტრაგიკულმა,, შემთხვევამ როგორ ჩააგდო სამი ადამიანი სიძულვილისა და სიყვარულის მორევში პ.ს არავის არასდროს ენდო ფიკის ,,დედანი,, ჩემს ნამდვილ აქაუნთზეა 👉@Naomy_vu
