თავი 17

61 10 0
                                    

-სადამდე უნდა გაგრძელდეს ეს?! კიდევ რამდენხანს გასტანს შენი ,,შურისძიება,,?!

-სანამ მე არ ჩავთვლი რომ საკმარისია

-შენსგამო ეს გოგო უკვე საკმაოდ დაინატნჯა აპატიე და დაივიწყე! სადამდე გასტანს ეს ყველაფერი?! სანამ იურაეს თვითმკვლელობამდე არ მიიყვან?!

-ჰო ალბათ სწორედ ამას ვგეგმავ....

ოთხი თვით ადრე

ყოველთვის ვიცოდი

მესმოდა

ვაანალიზებდი შემდეგი სიტყვების მნიშვნელობას

,,ყველაფერი იცვლება,,

ღარიბი მდიდრდება მდიდარი ღარიბდება
ლამაზი უშნოვდება უშნო ლამაზდება

მაგრამ...შეიძლება ყველაფერი შეიცვალოს და შემდეგ აღმოჩნდეს რომ ეს დროებითი იყო

სინამდვილეში არაფერი შეცვლილა

მე ისევ იუ რეიჩელი ვიყავი ,ბექიონი ისევ იურაეს მეძახდა

მე ისევ უზარმაზარი სახლის მეორე სართულის ფანჯარასთან ვიჯექი

ისევ გავყურებდი ბიძის ბაღს და ისევ ვაგვიანებდი სკოლაში

თებერვალი არიყო
მაინც ციოდა

ახლა თეჰიონის ჩახუტება გამათბობდა

მაგრამ ის აქ არიყო

ყველაზე მეტად ის მტკენდა რომ ის იქვე იყო

სეულში მეგობრის სახლში

ალბათ ახლა დაბრუნდა ღამის სმენიდან და ტანსაცმლის გახდის გარეშე დაიძინა

,,ნუცდილობ თეჰიონ,,
,,ნუცდილობ ჩემთან ახლოს ყოფნას,,
,,დაბრუნდი ტეგუში,,

კაცმა არ იცის რამდენჯერ გავუმეორე ბოლო კვირების მანძილზე ეს სიტყვები

თუმცა ის არ მიჯერებდა

იუნჯისთან ერთად სეულში გადმოვიდა ჯიმინს საბოლოოდ ჩაუსახლდა და ძალღონეს არ იშურებდა რომ ჩემამდე მოეღწია

ჩემი ღარიბი პრინცი-კიმ თეჰიონიWhere stories live. Discover now