თავი 4

76 14 0
                                    

Pov.taehyung

-არამეთქი!!-უკვე მერამდენედ შევუღრინე მეგობარს

-თეჰიონ ის ავადაა ფეხზე ძლივს დგას-არ ნებდებოდა ჯიმინი

-თუასე გადარდებს მისი ბედი წაიყვანე და მოუარე-მობეზრებული სახე მივიღე კედელს მივეყუდე და ხელები მკერდთან გადავიჯვარედინე

-მამაჩემი ცნობილი ადვოკატია თუ ნახეს მისი შვილის სახში ვიღაც გოგო ცხოვრობს მაშინვე გაუტეხავენ ამ უბედურს სახელს თორემ დღესვე წავიყვანდი შენნაირ უგულოსთან კიარ დავტოვებდი-უკვე ყვირილზე გადავიდა ჯიმინი მხარი გამკრა და სხვა ოთახში გავიდა მეკი თავს ძლივს ვიკავებდი რომ არ გამცინებოდა ეს ბიჭი ისეთი საყვარელია როცა სიბრაზისგან წითლდება

როცა გვერდით ოთახში გავედი ჯიმინი იმ გოგოს რაღაცას ელაპარაკებოდა სახის დაწყნარება უკვე მოესწრო და ცდილობდა რაცშეიძლება თბილი ყოფილიყო რაც უნდა აღინიშნოს ძალიან კარგად გამოსდიოდა.რათქმაუნდა ისხომ მოჩია

მათწინ სავარძელში ჩავეშვი და გოგონას მზერა დავაფიქსირე ისე მიყურებდა თითქოს ჩემი მოვალე ყოფილიყოს

-ჰეი უკეთხარ?ხომ არაფერი გტკივა?-ჰკითხა ჰიონმა და მისი გრძელი თლილი თითები თავის ხელში მოიქცია

-მისმინე იმედია ხვდები რომ შენი ვინაობა უნდა გვითხრა-ჯიმინის ამ სიტყვებზე გოგონას თითქოს დენმა დაარტყაო ნუთუ ასეთი ძნელია სახელის და გვარის თქმა

-რა გქვია?-კითხვისნიშნის თვალებით შეხედა მეგობარნა გოგონას

-რე...რეიჩელი

-რეიჩელ...ლამაზი სახელია რაგვარიხარ-ამ კითხვაზე რეიჩელს პასუხი აღარ გაუცია

-კარგი ვატყობ თქმას არ აპირებ მაშინ ის მითხარი სად ცხოვრობ ან შენს ოჯახს როგორ უნდა დავუკავშირდეთ

-ოჯახი არმყავს-ეს ისე მკაცრად წარმოთქვა გეგონება მის წინაშე ჯიმინმა რაღაც შესცოდა როცა ოჯახი ახსენა

ჩემი ღარიბი პრინცი-კიმ თეჰიონიWhere stories live. Discover now