თავი 6

77 13 3
                                    

შავთმიანმა საბოლოოდ ვეღარ აიტანა სიცივე და სწრაფად მოირგო ტანისამოსი რის შემდეგაც კვლავ საწოლზე დაენარცხა

საბანი აღარ სჭირდებოდა უკვე უიმისოდაც თბილად იყო,მაგრამ კომფორტულად ნამდვილად არა

-არა ეს ალბათ მეხუმრება-გაღიზიანებულად ჩაიბურტყუნა კვლავ ოთახში დაბრუნებულმა ქერამ

-ეი ტანსაცმლიანი წოლა რომ არ შეიძლება არ იცი?-ბიჭი საწოლს მიუახლოვდა და მხარში ხელის ჩავლებით შავთმიანი ოდნავ შეანჯღრია

ნეტავ ვინმეს შეძლებოდა იმ მომენტში იქ მისვლა და თეჰიონისთვის იმის შეხსენება რომ ყოველღამე თავად იძინებს ტანსაცმლით ვინაიდან სამსახურიდან გვიან ბრუნდება და ძალაგამოცლილ ბიჭს იმდენიც კი აღარ შეუძლია ტანისამოსი გაიხადოს.მაშ თუ თვითონ ასეთია რატომ არ აცდის ახლა ამ გოგონას მშვიდად ძილი განაგრძოს

-ათჯერ გამეორებას არ ვაპირებ ადექი-ბიჭმა ამ სიტყვებზე პასუხად მხოლოდ მშვიდი სუნთქვა დაიმსახურა

-კარგი იცოდე ეს შენთვითონ მთხოვე-ქერამ ხელები დაიკაპიცა საწოლის ბოლოში დადგა და გეგონას ფეხებში სწვდა რის შემდეგაც შავთმიანი ერთი მოქაჩვით აღმოჩნდა ხალიჩაზე

-ეიიი!! მტკინვეულიააა-რათქმაუნდა მტკინვეულია ის ხომ პირველად გააღვიძეს ასე,აქამდე ვინ გაუბედავდა ბოლოსდაბოლოს ის არ არის რიგითი თინეიჯერი რომელსაც დედა საწოლიდან გადმოგდებით აღვიძებს რათა სკოლაში არ დააგვიანდეს

-ხომ გითხარი შენთვითონ მთხოვეთქო-მხრები უდანაშაულობის ნიშნად აიჩეჩა ქერამ და გოგონას წამოდგომაში დაეხმარა

-იჩქარე თორემ შენგამო დავაგვიანებ

თავის მოწესრიგების შემდეგ ორივემ დატოვეს სახლი,ჯერ მზეც არიყო ბოლომდე ამოსული ხალხს ჯერ კიდევ მშვიდი ძილით ეძინა იმ დროს როცა შავთმიანი გოგონა მთქნარებით და ქერა ბიჭი განუწყვეტლივ მაჯის საათის შემოწმებით ავტობუსის გაჩერებისაკენ მიიწევდნენ

ჩემი ღარიბი პრინცი-კიმ თეჰიონიWhere stories live. Discover now