7

6K 439 15
                                    

"မမ...မမေရ...ထေတာ့"

ေန႔တစ္ေန႔ကို အေကာင္ေပါက္ေလး၏နႈိးသံျဖင့္ နိုးထရသည္ကုိ ေသေလာက္ေအာင္ႀကိဳက္ပါသည္။

"ထေတာ့...ငယ္ ၁၀ ခြဲ အတန္းရွိတယ္..."

"အင္းပါ ကေလးရဲ႕...လာ..အာဘြားေပး"

"ဟာ..."

ကေလးက နႈတ္ခမ္းေလးစူၿပီး စိတ္ေကာက္ျပသည္။

"ကဲပါ...ထၿပီေနာ္"

ကေလးမက အတာ္ပင္ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။

ေက်ာင္းပို႔ခဲ့ၿပီး ရံုးသြားသည့္တိုင္ သူမအေၾကာင္းက ေခါင္းထဲမွာအပ္ေၾကာင္းထပ္ေနသည္။

အရင္ကလည္း ထိုသို႔ပင္။
သို႔ေသာ္ ယခုအခါပိုလာသည္။

.
.

" project အတြက္ budget က်လာၿပီ"

ဟိုငတိ ေမာင္ဦးပင္ျဖစ္သည္။

"အင္း...ဖိုင္ေတြထားခဲ့"

"ဖိုင္ေတြထားခဲ့မွာပါ...အမရာေလးကိုေတာ့ မထားခဲ့ဘူး"

ရိသဲ့သဲ့လာေျပာေနေသာ ထိုငတိကို မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ေကြၽးလိုက္ေတာ့ ထိုအေကာင္က မဲ့ၿပံဳးပင္ၿပံဳးလိုက္ေသးသည္။

"မင္းေျပာသလိုေပါ့...သူ႔ရဲ႕ေ႐ြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ပဲေလ"

"အဓိပၸါယ္မရွိ မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုျပန္ႀကိဳက္မယ္ေတာ့ ကိုယ္မထင္ဘူး
သူ႔မွာ အဲ့ေလာက္ အသိဉာဏ္ေတာ့ ရွိမွာပါ"

"မင္း ဘယ္လိုထင္လဲ...ၾကည့္လိုက္ေလ"

ထိုအေကာင္က ကြၽန္မမ်က္စိေရွ႕က ထြက္သြားလို႔ေတာ္ေသးသည္။
မဟုတ္လ်ွင္ ဘာေတြဆက္ျဖစ္လာမည္ကို အာမမခံနိုင္။

ရံုးဆင္းေတာ့ ကေလးနွင့္ ေကာ္ဖီဆိုင္သြားရန္ စဥ္းစားခဲ့ေသာ္လည္း အၾကင္အေကာင္ေပါက္ေလးက ကိုသူကိုျမင္ရန္ ရွက္ေနဟန္တူသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ခါတည္း ေကာ္ဖီဆိုင္ဝင္ကာ green tea တစ္ခြက္နွင့္ ကိတ္မုန္႔ဖိုးေပးခဲ့ရသည္။

"ေမ..မင္းက အဲ့လိုေပါ့"

"ဘာကိုတုန္း"

"ေကာင္မေလးေလ...အစကတည္းက ထင္ေတာ့ထင္လိုက္သားရယ္"

ခ်စ္ေသာ...ငယ္Where stories live. Discover now