15

4.9K 378 14
                                    

"ငယ္..."

ကိုက္ခဲလာေသာေခါင္းကိုအသာကိုင္ၿပီးထထိုင္မိေတာ့ေပါင္းရင္းတြင္ေသြးစတစ္ခ်ိဳ႕နွင့္အဂၤါတုတစ္ခုကိုဝတ္လ်က္သားေတြ႕လိုက္ရျခင္း။

ေဘးတြင္လည္းငယ္ကေကြးေကြးကေလးအိပ္ေနသည္။
အိပ္ရာခင္းစတြင္ေသြးစတို႔ကဟိုတစ္ကြက္သည္တစ္ကြက္...။

"သြားၿပီ...ငယ္...ငယ္ေလး..ကေလး"

ညကအျဖစ္အပ်က္တို႔ကငယ့္ကိုစိုးရိမ္ေနသည့္စိတ္နွင့္ေရာေထြးၿပီးေခါင္းထဲတိုးဝင္လာသည္။

"ငယ္..အဆင္ေျပရဲ႕လား...ကေလးရယ္"

မ်က္လံုးပြင့္မလာေသာကေလးငယ္၏ေအးစက္စက္လက္တြင္ေသြးခုန္နႈန္းကလည္းလိုအပ္သည္ထက္ေနွးေနသည္။

ကြၽန္မေတာ့အမွားႀကီးမွားၿပီ။

ေလ်ွာင္ရိကိုဖုန္းဆက္ၿပီးယေန႔မလာနိုင္ေၾကာင္းေျပာလိုက္ရသည္။
ထို႔ေနာက္ဟိုတယ္ကိုဆရာဝန္ေခၚဖို႔အေၾကာင္းၾကားသည္။

ကေလးငယ္ကိုအကၤ်ီဝတ္ေပးၿပီးနွဖူးျပင္ေပၚကိုေရဝတ္ေလးကပ္ထားေပးရသည္။
ကြၽန္မရဲ႕သဝန္တိုစိတ္တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ကေလးငယ္မွာဖ်ားသည္အထိျဖစ္ရၿပီ။

"ငယ္ရယ္...ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဘယ္လိုခြင့္လႊတ္ရပါ့မလဲ"

ခပ္တိုးတိုးစကားသံကိုမၾကားမိဘူးထင္သည္။
ထိုဆရာဝန္အမ်ိဳးသမီးကငယ့္ကိုပံုမွန္အတိုင္းစမ္းသပ္သည္။
ခဏၾကာေတာ့သူမမ်က္နွာစတင္ပ်က္ယြင္းလာသည္။

"သူ႔အသက္ဘယ္ေလာက္လဲ"

"၁၈ျပည့္ဖို႔နွစ္လအလို"

"အသက္မျပည့္ေသးတာရွင္သိထားတာပဲ...ဒါေတာင္ဘာလို႔ဒီအေျခအေနထိေရာက္ေအာင္လုပ္ခဲ့တာလဲ
ကေလးကလိင္ဆက္ဆံရာမွာျပင္းထန္လို႔ေရွာခ့္ရသြားတာ
အေျခအေနကရွင့္ကိုတရားစြဲလို႔ရတယ္ေနာ္"

ဆရာဝန္၏စကားကသူကြၽန္မတို႔နွစ္ေယာက္အေၾကာင္းမသိပဲေဝဖန္ခ်င္ေနေၾကာင္းသိသာေစသည္။

သို႔ေသာ္ကြၽန္မအျပစ္ကေတာ့ရွိေနေသးသည္မဟုတ္လား။

ထိုအခ်ိန္မွမပြင့္တပြင့္ျဖစ္လာေသာမ်က္ဝန္းအစံု၏ပိုင္ရွင္ကိုသနားမိသည္။

ခ်စ္ေသာ...ငယ္Where stories live. Discover now