8

6K 423 1
                                    

"မ...ေၾကးအိုးစားခ်င္တယ္"

"ေရာ္...ခုပဲစားထားတာ..မဝေသးဘူးလား"

ငယ့္ဘက္ကိုမ်က္နွာမူၿပီး လဲေလ်ာင္းေနေသာ ဝတ္လ်စ္စားလ်စ္နွင့္မိန္းမကို စိတ္ဆိုးသည္ဟုေျပာလ်ွင္ ငယ္ညာေၾကာင္းသာျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ရီေဝေဝအၾကည့္တို႔ေၾကာင့္ ရွက္ရသည္ကအမွန္။

"ေတာ္ၿပီ...သြားေတာ့မယ္"

"ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ"

ေျပာေျပာဆိုဆိုနွင့္ ငယ့္လက္ကိုဆြဲၿပီး သူမရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္ေသာအခါ ဗလာက်င္းေနေသာခႏၶာကိုယ္နွစ္ခု တစ္ထပ္တည္းျဖစ္သြားရျပန္သည္။

ငယ့္အေပၚမွေန၍ လက္နွင့္ေရာ ပါးစပ္နွင့္ပါ စကားေျပာေနသူထံတြင္ ေက်နပ္ေနသည့္ ခပ္ညစ္ညစ္အၿပံဳးကို ငယ္ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္လိုက္ရေသးသည္။

"still wet?"

ေပါင္းနားကိုေရာက္လာေသာ လက္ေခ်ာင္းတို႔က အသက္ရွဴမွားေစသည္။

"ဒီေန႔အတြက္ ေတာ္ေလာက္ၿပီေလ"

"တစ္ေန႔ကို တစ္ခါပဲလို႔ သတ္မွတ္ထားတာရွိလို႔လား"

"ရွင္ကေရာ...ဘယ္ေလာက္ထိလုပ္နိုင္လို႔လဲ"

"မင္းကေရာ...ဘယ္ေလာက္ထိခံနိုင္လို႔လဲ"

ဧရိယာငယ္ကို အပိုင္သိမ္းလာေသာလက္အစံုကို အျပစ္မတင္လိုေတာ့။

ျပတင္းေပါက္လိုက္ကာကိုသာ ဆြဲပိတ္လိုက္သည္။

ေဆာင္းမဝင္ေသး၍ ေန႔တာကရွည္သည္။

..................

"မနက္ျဖန္လည္း ေက်ာင္းသြားနိုင္မယ္မထင္ဘူး"

"ဘာလို႔လဲ"

"ထိုင္လို႔မေကာင္းဘူးေလ...ခါးနာေနၿပီ"

ထို႔ေနာက္ ပန္းေရာင္အတြင္းဝတ္ေလးကို သူမထံပစ္ေပးလိုက္သည္။

"တို႔လဲ ေညာင္းကိုက္ေနတာပဲ....မနက္ျဖန္လည္း အိမ္မွာပဲေနၾကမလား"

တစ္ဖန္ သူမလက္မ်ားက ရင္ဘတ္ေပၚတက္လာျပန္သည္။

"မနက္ျဖန္သာဆက္ရင္ေတာ့ မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး"

"ဒါဆိုမင္းကျပန္ျပဳစုေလ"

"အို...ေတာ္ၾကာ မလုပ္ခ်င္ပဲ ခံပဲခံခ်င္သြားဦးမယ္"

ခ်စ္ေသာ...ငယ္Where stories live. Discover now