Just Can't Let Her Go (1D Fanfic)

Hoofdstuk 22: Sneeuw

Pov Zayn

Faith heeft vannacht een moeilijke nacht gehad. Ze was heel moe, maar kon door de pijn niet goed slapen. Ze heeft nog meer paracetamol gekregen, maar toch bleef ze pijn houden en kon ze niet goed slapen. We hebben veel filmpjes gekeken vannacht en ik heb haar geprobeerd af te leiden. Een paar keer is ze in slaap gevallen, maar dan werd ze na een half uur tot een uur toch weer wakker. Pas rond drie uur vannacht viel ze echt in slaap. Sindsdien is ze niet meer wakker geweest.

Als de jongens binnenkomen gebaar ik meteen dat ze stil moeten zijn. Ze komen allemaal heel stil binnen. "Slechte nacht?" Fluistert Liam. Ik knik en antwoord: "Heel slecht. Veel pijn. Weinig geslapen." Ze knikken allemaal begrijpend en gaan zitten. Ik vertel alles zo kort mogelijk, omdat ik bang ben dat Faith wakker wordt van het gepraat.

Een half uurtje later wordt Faith huilend wakker. Ze veegt meteen haar tranen weg en kijkt ons een beetje angstig aan. "Heb je pijn, liefje?" Vraag ik meteen. Ze knikt, dus ik druk weer op het belletje voor meer pijnstilling. Het is al meer dan zes uur geleden dat ze paracetamol heeft gehad, ondertussen mag ze gelukkig weer meer paracetamol. "Goedemorgen allemaal, ik kom met de dagelijkse dosis drugs." Zegt Jenny terwijl ze binnenkomt. Daardoor moet Faith even zachtjes grinniken. Dat is wel even fijn om te horen na de lange nacht die we gehad hebben.

Als haar pijnstillers eenmaal ingewerkt zijn wordt Faith meteen wat vrolijker. "Waar is mijn cake?" Vraagt ze aan Harry. Harry begint te lachen en haalt dan de cake te voor schijn. "Cake als ontbijt?" Vraag ik aan Faith. Maar zij lijkt daar geen probleem mee te hebben. Dus we eten allemaal een stukje cake. Het grootste deel gaat natuurlijk naar Faith en er blijft een stukje over wat Faith mag bewaren voor later.

Het verschil tussen Faith wanneer ze pijn heeft en wanneer ze geen pijn heeft is echt heel groot. Het lijkt ook alsof de pijn erger is geworden, dan dat het thuis was. Daar sliep ze altijd wel normaal en was het nooit zo erg dat ze constant aan het huilen was van de pijn. De pijn belemmerd haar nu overal in.

Blijkbaar ben ik niet de enige die mij zorgen maakte om Faith, want dokter Jessie komt nu ook binnenlopen. "Goedemorgen allemaal, hoe gaat het hier?" Vraagt ze. Er is niemand die echt antwoord geeft, alleen Faith haalt haar schouders op. "Ik heb gehoord dat je sinds gister best wel veel pijn hebt, klopt dat?" Vraagt ze dan aan Faith. Nu knikt Faith. "Vannacht heeft ze bijna niet geslapen van de pijn. De pijn lijkt wel erger te worden." Voeg ik daar aan toe. Dokter Jessie knikt en legt uit: "Het lichaam is het hard aan het vechten om beter te worden, daardoor heeft ze wat meer pijn. Daarom willen we haar een infuus geven met paracetamol, zodat ze constant een lage dosis paracetamol krijgt en dus ook minder pijn zal hebben." We gaan daar allemaal mee akkoord, dus dokter Jessie sluit meteen het paracetamol infuus aan.

Sinds dat infuus in aangesloten heeft Faith nergens meer last van. Ja, van verveling. Ze zijn al halverwege met haar deken. Ze heeft al een film gekeken. Ze heeft spelletjes gespeeld op haar Nintendo. Nu is ze weer verder gegaan aan de merch die ze aan het maken was. Ze had er niet echt zin in, maar uit verveling ging ze dat toch maar doen. Ze wil het graag af hebben voordat onze tour begint. Dat duurt gelukkig nog twee maanden, dus ze heeft nog even de tijd om de ontwerpen af te maken. Het zou wel echt heel cool zijn om straks allemaal fans rond te zien lopen in kleding die Faith ontworpen heeft.

"He, het sneeuwt." Roept Niall ineens. We kijken meteen allemaal uit het raam en zien dat het inderdaad sneeuwt. "Ik wil naar buiten. Mag ik naar buiten?" Roept Faith enthousiast. Dus we doen haar haar onesie aan en een jas en schoenen en gaan dan met z'n alle naar buiten. "Oh trouwens..." Zegt Faith terwijl we haar rolstoel door de sneeuw duwen. "Ik heb weer gevoel in mijn benen." Zegt ze en dan staat ze op uit haar rolstoel en begint sneeuwballen naar ons te gooien.

Na een heftig sneeuwballen gevecht, zit Faith nu weer terug in haar rolstoel en zijn we een sneeuwpop aan het maken. We hebben helaas geen wortel voor de neus, of knopen voor de ogen en mond. Het is een beetje een zielige sneeuwpop, maar Faith vermaakt zich ermee en dat is het belangrijkste.

Ondertussen zijn we weer binnen. Faith is aan het douchen en Harry is weggegaan om spaghetti te maken. Niall blijft vannacht bij Faith slapen, dus die is met Harry mee om een setje kleding te halen. We zijn allemaal weer een beetje aan het opwarmen van ons uurtje buiten. Het heeft Faith wel echt goed gedaan. Ze werd helemaal vrolijk van de sneeuw. Als het er morgen nog ligt kunnen ook nog even naar buiten. Dan hoeft ze zich niet zo te vervelen.

Na een half uur ongeveer komt Faith in haar pyjama onder de douche vandaan. Voorzichtig kam ik haar haar uit en maak er een vlecht in. "Kun jij vlechten?" Vraagt Faith verbaast. Ik grinnik en antwoord: "Dat heb ik via YouTube geleerd, om jouw haar te kunnen vlechten." Daardoor moet Faith lachen. "Volgens mij voel jij je een stuk beter door dat paracetamol infuus." Zeg ik dan. Faith knikt en antwoord: "Veel beter. Volgens mij ben ik weer helemaal beter en kan ik morgen naar huis." Louis begint te lachen en zegt: "Leuk geprobeerd kiddo." Faith haalt haar schouders op en zegt: "Viel te proberen."

Volgens mij had Faith helemaal niet verwacht dat we echt spaghetti zouden eten. Ze dacht dat ze alleen cake zou krijgen. "Spaghetti met cake als toetje. Beste gerecht ooit." Zegt ze met haar mond nog vol. We lachen allemaal om haar. Het is echt fijn om haar weer zo vrolijk te zien. Gisteravond was ik wel echt even bang hoe het verder zou gaan. Ze had zoveel pijn. Nu heeft ze nergens meer last van. Hopelijk blijft dat ook zo.