Just Can't Let Her Go (1D Fanfic)

Hoofdstuk 2: Tomlinson-Griffin

Pov Harry

Liam en Louis gaan met mevrouw Stewart mee om wat papierwerk te regelen. In de tussentijd blijven wij bij Faith. "Moet je koffer ingepakt worden?" Vraag ik dan aan haar. Ze knikt en probeert overeind te komen. Alleen lukt het amper. "Dat kan ik ook voor je doen. Waar liggen al je spullen, dan doe ik het in de koffer." Zeg ik meteen. Ze laat zich weer tegen haar kussen aanhangen en antwoord: "Mijn koffer ligt onder het bed en al mijn andere spullen in die kast daar." Samen met Niall begin ik dan al haar spullen in te pakken. We leggen alles zo netjes mogelijk in haar koffer. Zo veel spullen heeft ze niet. Als we haar boeken en tekenspullen beginnen in te pakken vraagt ze verlegen: "Hebben jullie ook boeken en kleurpotloden." "Boeken nog niet, maar die gaan we sowieso kopen en tekenspullen hebben we al wel." Antwoord Zayn. Faith denkt even na en zegt dan: "Laat mijn boeken en tekenspullen dan maar hier. Dan kunnen de andere kinderen die gebruiken." Dat is wel echt super lief, dus ik haal alle boeken er weer uit. "Thuis zullen we een hele bibliotheek voor je maken." Zeg ik. Faith grinnikt en knikt.

Een paar minuten nadat alles ingepakt is komen Louis en Liam ook weer terug. "Klaar om te gaan?" Vraagt Liam. We knikken allemaal. Faith kijkt even naar mevrouw Stewart en knikt dan ook. "Wij laden de auto wel vast in, dan kunnen jullie nog even afscheid nemen." Stel ik voor. Faith knikt meteen hevig. Voor haar fijner dat ze even in alle rust afscheid kan nemen, in plaats van dat wij allemaal staan toe te kijken. Dat is natuurlijk hartstikke ongemakkelijk. Nu lopen we dus met z'n vijven met één koffer naar de auto.

Daarna blijven we voor de deur van haar kamer wachten. "Je komt echt goed terecht bij deze jongens. Anders had ik je nooit mee laten gaan. Zij zullen echt goed voor je zorgen. Wees maar niet bang." Horen we mevrouw Stewart zeggen. We kijken elkaar meteen aan. Faith komt zo stoer en koeltjes over, maar blijkbaar vind ze het toch wel eng. Wat ook wel een beetje logisch is. We moeten haar gewoon laten zien dat mevrouw Stewart gelijk heeft.

Als mevrouw Stewart de kamer uit komt, gaan wij de kamer weer in. Ik zeg dan nog zachtjes tegen haar: "We zullen goed voor haar zorgen. Beloofd!" Mevrouw Stewart glimlacht en antwoord: "Dat geloof ik ook wel." Het voelt toch wel goed dat ze ons zo vertrouwt. Dan loop ik ook de kamer van Faith in. "Wil je nog van anderen kinderen afscheid nemen, of zullen we naar de auto." Vraagt Liam. Faith schudt haar hoofd en antwoord: "We kunnen gaan." "Gaat het lukken om helemaal naar de auto te lopen, of zal één van ons jou tillen." Vraag ik dan. Ze kon net ook al amper overeind komen. Toch komt ze al overeind en zegt: "Het lukt wel." Een beetje twijfelend kijk ik naar mevrouw Stewart, die bezorgd haar hoofd schudt. Toch wil ik ook niet tegen Faith in gaan.

Terwijl Faith met moeite overeind komt, ga ik snel naast haar staan en zeg: "Leun maar op mij, dan kost het ook niet zoveel energie." Ze knikt meteen en houdt zich stevig vast aan mijn arm. Langzaam lopen we dan haar kamer uit. De trap gaat ook nog een hele uitdaging worden.

Het heeft Faith heel wat energie gekost, maar ze is toch helemaal naar de auto gelopen. Nu zit ze in de auto. Uitgeput legt ze haar hoofd tegen de deur. Ik ben benieuwd of ze het nog red om straks naar binnen te lopen. Zo niet dan tilt één van ons haar. Vanavond moeten we het daar wel goed over gaan hebben. We moeten alles zo makkelijk mogelijk voor haar maken.

Halverwege de autorit vraagt Faith zachtjes: "Bij wie ga ik wonen?" Dat hebben we natuurlijk helemaal niet meer uitgelegd. Daarom leg ik nu maar uit: "Je komt bij ons alle vijf wonen. Wij wonen samen in één groot huis." Ze knikt en kijkt weer verder uit het raam. Er spoken nog wel vragen in haar hoofd rond, dat merk ik gewoon aan haar. "En wie heeft mij geadopteerd?" Vraagt ze dan zonder ons aan te kijken. Louis draait zich om van de voorstoel en antwoord: "Officieel heb ik jou geadopteerd. Maar... Ik wist niet of jij mijn achternaam wilde, of liever je eigen achternaam wilde houden." "Mag dat?!" Vraagt ze meteen terwijl ze Louis verbaast aankijkt. Louis knikt meteen.

Ze denkt even na en na een paar minuten antwoord ze dan: "Misschien Faith Tomlinson-Griffin. Dan heb ik mijn oude en nieuwe naam." We knikken allemaal en Louis zegt: "Klinkt goed. En je mag er ook nog even over na denken." "Wacht, je kent Louis' achternaam?" Vraagt Niall dan. Ze grinnikt en antwoord: "Natuurlijk ken ik de achternamen van de grootste band van deze tijd. Wat denk je dat ik de hele dag doe als ik alleen maar op bed kan liggen. Geloof me dan luister je heel veel muziek en kijk je heel veel YouTube." Nu lachen we allemaal. Dat hadden we zelf ook nog wel kunnen raden inderdaad.

Eenmaal thuis aangekomen, stap ik uit en doe de deur van Faith open. Met moeite draait ze zich om. Ze staat al bijna op de grond als ze mij angstig aankijkt en fluistert: "Ik weet niet of ik naar binnen kan lopen." "Geen zorgen meis. Ik til je wel naar binnen." Antwoord ik direct. Ze knikt en dan til ik haar voorzichtig op. Louis doet de deur dicht en loopt achter ons aan.

Binnen zet ik haar meteen op één van onze comfortabele stoelen neer. "Zit je goed?" Vraag ik. Ze knikt meteen. "Wil je wat te drinken, dan doen we zo even een voorstelrondje." Stel ik voor. Ze knikt weer en antwoord dat ze water wilt. Dat geef ik haar en dan gaan we allemaal zitten. Tijd om ons voor te stellen.