Almost Over (Bestfriend Series #1)

Dustine Aero

Nanlulumo akong umuwi sa bahay. Wala akong panahon para makipagsaya sa mga bisita. Pero pinilit ako ng Mommy 'ko kaya bumaba ako saglit para magpakita. Umakyat rin ako sa kwarto pagkatapos at doon nagpakalunod sa alak.

Narinig 'ko ang boses ni Geraldine pero hindi 'ko 'yon pinansin dahil hilong-hilo na ako kaya 'kong anu-ano na ang naririnig 'ko. Pero pagkamulat 'ko ng mata 'ko nakita 'ko siya,

"What happen? What happened to us Dustine? We used to be so close. We could tell each other anything and everything," She asked. I'm sorry, it's all my fault.

"I told yoy before. If you ever fall from me, stop yourself!"

Bawat pagpatak ng luha niya ay para akong sinasaksak. Gusto 'kong saktan ang sarili 'ko. Ako na naman ang dahil ng pag-iyak niya.

"Sorry. Sorry kasi minahal kita ng higit pa sa kaibigan. Wala eh, sayo tumibok ang puso 'ko," she sobbed. Para akong tinakasan ng hangin, kaya nanghihina 'ko siyang tinatawag.

"I'm letting you go but it doesn't mean I don't love you anymore. Loving you doesn't hurt me. The only thing that keeps on hurting me is the fact that you'll never love me back,"

After she leave, I throw all the things on my room. Fuck it! I let her go pero mas masakit pala kapag siya na mismo ang nag let go sa akin!

Hinabol 'ko siya sa labas kahit na alam 'kong wala na siya pero nagbabakasakali akong nandoon pa siya. Pagkarating 'ko sa labas, I saw her. She was hugging Hunter.

Hunter Aries...

I smiled bitterly. Aminin 'ko man o hindi, my Geraldine Therese is on good hands. She is safe and I know Hunter will love my Geraldine with all his heart.

Tumingin ako sa langit at may isang bituin ang kumikinang. I smiled, a tears drop on my face, "Hey, are you watching me? Masakit dito," I pointed my chest, "But don't worry I'll be fine, not now but hopefully soon."

I lost Fiona and now I completely lost Geraldine. What a birthday gift.

Days, weeks, months and years have passed nothings change. Naging routine 'ko na ata ang bantayan at panoorin sa malayo si Geraldine.

I always asked her brothers if how is she. Kahit may galit sa akin sila Uno at Dos, kinukulit 'ko pa rin sila. Tinanong din nila 'kong nasaan si Fiona and I told them what happened to her. Naintindihan din naman nila ako. Hindi man nila sabihin na napatawad na nila ako sa pananakit at pagpapaiyak 'ko sa kapatid nila, 'yong kausapin lang nila ako at ayain kapag may lakad sila, okay na ako doon.

"Hoy," tumingin ako sa lalaking paparating na may bitbit na duffle bag,

"Alam mo bang bawal paghintayin ng matagal ang mga gwapo?"

"Alam 'ko kaya nga nagpahuli ako di ba?"

"Tarantado!" binato 'ko sa kaniya 'yong bola.

"Tara warm up baka ikaw pa ang maging dahilan ng pagkatalo natin,"

"Stupid, baka varsity player ako?"

"Bugok, thats before,"

Napatawa ako ng malakas, "Fuck, bagay talaga kayo ni Geraldine,"

"Yawa! Napaka plastic mo men!"

"Gago!" sinuntok 'ko siya sa may braso pero tumatawa siyang tumakbo papalayo sa akin. Napahinto lang kami sa pag-aasaran ng may tumawag sa amin,