Unicode
Section-1
"ညနေလမ်းသွားလျှောက်ကြမယ်နော် hyung"
"ထယ်ယောင်း ပင်ပန်းနေပါ့မယ် .... hyungဘာသာ သွားလိုက်မယ်လေ....."
"မရပါဘူး....ကျွန်တော်လိုက်ပို့မှာပါ...."
"အဲ့တာဆိုသွားမယ်လေ....ဂျီမင်းရော လိုက်ဦးမလား....."
ယွန်ဂီhyungက ခေါ်ချင်ပေမယ့်.....
ထယ်ယောင်းကတော့ ဟန်လုပ်ပြီးတောင်
မခေါ်...မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်....
"မလိုက်တော့ဘူး hyung....ကျွန်တော် ခြံထဲမှာလုပ်စရာလေးရှိလို့"
သူ့အဖြေကို ကင်ထယ်ယောင်းက
ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ပြုံးတယ်......
ထယ်ယောင်းနဲ့ ယွန်ဂီhyung လမ်းလျှောက်သွားကြတော့ ညနေ ၅နာရီထိုးနေပြီ~အလုပ်ပိတ်တဲ့ Sundayဖြစ်တာကြောင့်
သူအရင်တစ်ပတ်က ဝယ်လာခဲ့တဲ့ million bells ပန်းမျိုးစေ့တွေကို အိုးလေးနဲ့ စိုက်ဖို့လုပ်ထားသည်။
တစ်ခါ googleမှာမြင်လိုက်ရတဲ့ ရောင်စုံ million bells ပန်းပွင့်တွေကို မြင်ပြီး စိုက်မယ်လို့ ရည်ရွယ်ထားတာ....
နွေဦးရောက်ပြီဖြစ်တာကြောင့် ရာသီဥတုက သာယာနေတယ်.....
သူပန်းစိုက်ဖို့ ပြင်နေတုန်း ခြံရှေ့ကနေ
ကားသံကြားလိုက်ရလို့ ကြည့်လိုက်တော့....
"ဂျောင်ဂုပါလား......"
သူတံခါးဖွင့်ပေးတော့ ခြံထဲထိ ကားမောင်းဝင်လာတဲ့ ဂျောင်ဂုဟာ ချက်ချင်းပြန်မယ့်ပုံတော့မဟုတ်....သူတွေးနေတုန်းမှာပဲ ကားပေါ်ကနေ ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့ ဆင်းလာလေတယ်...T shirt အဖြူပေါ်ကနေ shirtအင်္ကျီ လက်ရှည်ထပ်ဝတ်ထားပြီး jeanဘောင်းဘီမိုးပြာရောင် ဝတ်ထားတဲ့ ဂျောင်ဂုဟာ အတော်လေးကို ကြည့်ကောင်းတာပဲ.....
"ယွန်ဂီhyungမှာထားတဲ့ စာအုပ် လာပို့ပေးတာ.......hyung"
"ယွန်ဂီhyungနဲ့ ထယ်ယောင်းလမ်းလျှောက်သွားကြတယ် ဂျောင်ဂု....."
"သိတယ်hyung..ကျွန်တော်phoneဆက်လိုက်တယ်.....ဒါနဲ့ အပင်စိုက်မလို့လား...."
သူ့လက်ထဲက မျိုးစေ့ထုပ်ကို ကြည့်ပြီး
ဂျောင်ဂုက စူးစမ်းသလိုမေးတယ်.....
