Unicode
Section-1
"hyung နောက်ကျမှာမို့လို့~ဒီနေ့လာမကြိုနဲ့တော့ ထယ်ယောင်း "
phoneထဲက messageကို ဖတ်ပြီး
ထယ်ယောင်းစိတ်ထဲမှာ အလိုမကျ...
အလုပ်အပြန်နောက်ကျမယ်ဆိုတော့
ဟိုတစ်ခါလို ဆိုယောင်းကို လိုက်ပို့ဦးမှာလားလို့တွေးမိတယ်.....
ဒီနေ့တော့ သူ့သဘောထားကို hyungသိအောင်ပြောမှဖြစ်မယ်....တစ်ချို့ကိစ္စတွေက မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြေရှင်းထားတာ ပိုကောင်းတယ်မဟုတ်လား....
hyungပို့တဲ့ messageကို replyပြန်မနေတော့ဘဲ သွားကြိုဖို့သာထွက်လာခဲ့လိုက်သည်......
ညနေ၆နာရီခွဲလောက်ကျတော့ car parkingကို ဆင်းလာတဲ့ hyungကိုတွေ့ရတယ်....ဘေးနားမှာ ဆိုယောင်းလည်းပါတယ်....
ကားပေါ်အတူတက်သွားမှာကို ကြည့်မနေနိုင်တာကြောင့် hyungတို့အနားကို လျှောက်သွားလိုက်တယ်.....
"ထယ်ယောင်း......"
"hyungကို လာကြိုတာ......"
သူ့ကိုကြည့်ပြီး hyungကတစ်ခုခုပြောချင်နေသလို....
"ဆိုယောင်းကို လိုက်ပို့မလို့လား.....ကျွန်တော့်ကားနဲ့ သွားကြမယ်လေ...လာ...."
ပြောရခက်နေတဲ့ hyungဟာ သူ့စကားကို ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်....
ကားပေါ်မှာတော့ တစ်လမ်းလုံးဘယ်သူမှ စကားမစဘဲ ငြိမ်နေမိကြတယ်....
ဆိုယောင်းအိမ်ကိုပြန်ပို့ပြီးတော့မှ hyungက စကားစတယ်....
"ထယ်ယောင်းလာကြိုမယ်လို့ မထင်ထားဘူး...."
"အင်း....."
"ရုတ်တရက်ကြီးရောက်လာလို့အံ့သြနေတာ...."
"......"
"စိတ်ဆိုးနေတာလား ထယ်ယောင်း....."
"hyungဘာလို့ ဆိုယောင်းကို လိုက်ပို့တာလဲ....ပြီးတော့ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်ဘူး မဟုတ်လား....."
"ဆိုယောင်ကို လိုက်ပို့တာကို စိတ်ဆိုးတာလား ထယ်ယောင်း....."
"စိတ်ဆိုးတာမဟုတ်ဘူး.....သဝန်တိုတာ~ hyungနားမှ ဘယ်သူရှိတာမှ ကျွန်တော်
မကြိုက်ဘူး......"
