Reign
The whole ride was off, pero mukhang napansin naman ata ni Gab na naging gano'n ang mood sa pagitan namin, tho it wasn't as if nag-away kami, pero siya ang nagpasama at responsibilidad niyang daldalan ako.
After almost an hour of quiet drive, nandito kami ngayon sa Arte de Famila.
Pagkatapos ng isang lingo, nandito pa rin pala 'yung ibang mga paintings last art exhibition, naglibot muna ako dahil nagboluntaryo si Gab na siya na lang ang magbibitbit ng mga art materials sa stock room.
I was on my way sa painting na kumuha ng atensiyon ko nitong nakaraan, pero napansin kong blangko na ang parte ng pader na 'yon, iginala ko ang aking mga mata, ngunit hindi ito nahagip ng aking paningin.
Kahit na medyo nalungkot ako dahil gusto ko pa sanang makita ang painting na 'yun ay dumiretso na lang ako sa stock room.
Hindi ko maiwasang hindi mamangha sa stock room ng museum na 'to. Kahit hindi nakabukas ang lahat ng ilaw ay halatang napakalinis at organized lahat ng mga bagay sa loob.
My trained foot step leads me in front of the different camera lenses.
Growing up, I've always wanted to be a filmmaker. A timid smile uncontrollably flashed to my stunned face, I've never had an expensive camera, until now, I only have this digital camera.
Patuloy lamang ang pagtitig ko sa mga camera, iba't-ibang uri at iba't-ibang lente at laki. It really captures my heart kahit na hindi ko naman talaga 'yun mahawakan dahil nakasilid sila sa mamahaling salamin para hindi maluma at madumihan.
Kinapa ko ang telepono ko sa aking canvas bag, kung hindi ko sila mahawakan, baka p'wede ko namang kuhanan na lang ng letrato. Dahan-dahan kong itinaas ang braso ko at humahanap ng sakto at magandang anggulo para kuhanan ng letrato ang mga camera na nasa harap ko.
But before I finally click the button, someone clutch the both side of my shoulder, I was a bit shock and the next thing I knew, my phone fell down to the floor and I heard Gab's giggle as soon as I stooped down to reach for my phone, at na-realize kong ginugulat pala niya 'ko.
Pero bago ko pa naabot ang cellphone ay nakita ko ang mabilis niyang kamay para abutin 'yon, at saka ko pa lang napagtanto na napakalapit ng dibdib niya sa likuran ko, medyo tumingala ako para makita ang reaksyon niya.
I caught his eyes intently staring down to my lips.
I slowly lifted my gaze as I lifted my whole body in order to stand straight. Humakbang ako patalikod. His tranquil steps followed my backward footsteps. Ang kalmado niya, pero 'yung puso ko gusto nang lumabas sa kaliwang parte ng dibdib ko at mag-flip hair sa harap niya.
I balmy gasped for some air as he calmly approached for my stunned face. Naamoy ko 'yung manly scent niya na humahalo sa mamahaling perfume.
Nakita ko kung paano mamula ang tenga niya gawa ng masisidhi niyang titig.
Nanginginig ang labi ko pero nagawa kong makapag-salita...
"Ba—kit? A—" ngunit bago ko pa matapos ang ikalawang salita, narinig at nakita ko kung paano kumumpas ang kulay rosas n'yang labi.
"You don't have any idea how you promptly capture my gazes and how I let my heart surrenders to your pretty little stare..." dahan-dahan ang pagbitaw niya ng mga salitang 'yon.
He reached for my surprised face and he slowly touch my cheek, napapikit ako at mabilis na nawala ang pagkagulat—but the next thing I knew...
I felt his lips brushed against mine.
Halos maubusan ako ng hininga sa pagkawindang.
Napaatras ako sa estante ng mga lente at sumunod din ang mga yapak niya.
YOU ARE READING
Leave A Little Later - Soon to be Published under PaperInk Publishing House
Ficción GeneralWARNING: There are a lot of typos even tho I had the chance to edit it. I'm currently working for its massive revision for a SURPRISE!!! For the perks ng mga maga-avail ng book, oh 'di ba? Surprise pa ba 'yorn? BLURB: Art has the ability to pull t...