Snel drukte ik mijn oordopjes in mijn oren en sprong op mijn fiets. Alweer te laat. Ik kan ook niks! Zo snel mogelijk fietste ik naar school en toen ik aankwam dauwde ik snel mijn fiets ergens tussen en rende het gebouw in. De muziek van All Time Low schalde door mijn oren terwijl ik mezelf door de menigte wurmde en snel naar mijn kluisje ging. Ik keek even op de grote klok in de hal. Shit. De les begint over 5 minuten! Ik trok mijn kluisje open en pakte mijn goede boeken en rende naar mijn lokaal. Eindelijk was ik er en als laatste schuifelde ik naar binnen. Niemand keek op of om. Ik ben maar Rachel. Niet belangerijk. Ik liet mijn rugzak van mijn schouder afglijden en ging zitten aan een tafeltje,achteraan. Snel propte ik nog mijn oordopjes erin en duwde toen mijn rugzak onder de tafel. "Hey emo!!" hoorde ik Jordan gillen. Hhhh. Negeer hem gewoon. Ik schoof dichterbij mijn tafel en zuchtte. Shit gonna happen. School...ugh ik haat het. Net als mijn klas. Ik heb geen vrienden. Ik ben maar Rachel.
~Na school~
Met een blije blik pakte ik mijn rugzak vanonder de tafel en wachtte tot iedereen de klas verliet. Ik stond op en liep toen rustig weg. Ik heb zo geen zin in die drukke menigte. Ik bedoel je kan ook gewoon wachten tot ze weg zijn? Toch? Ik had alweer mijn oordopjes in en luisterde naar een of ander nummer. Naam vergeten. Ik heb namelijk zoveel bands en hun liedjes op mijn telefoon staan, dat ik de tel kwijt ben. Hoezo band verslaafd?! Feel the sarcasm. Ik schuifelde langs de drukte naar mijn kluisje en pakte weer mijn spullen, welke ik snel in mijn tas propte. Met een opgeluchte zucht deed ik mijn kluisje dicht en zo snel ik kon liep ik naar de fietsenstalling. Mijn ogen speurden langs de rekken, op zoek naar mij-NEE HE!! In een hoekje zat mijn fiets gepropt. Ik liep er maar toe en zag dat de banden waren open gesneden. Ik beet op mijn lip en probeerde niet te huilen. Waarom nemen ze mij altijd?! Ik trok mijn fiets naar boven en met de fiets aan mijn hand liep ik naar huis. Dat heb ik weer natuurlijk. Ik ben het gepest ondertussen wel gewend. Dit doet het groepje van Jordan wel vaker. Jordan. Iewl. Alleen de naam al. Hij is het baasje van het groepje meelopers dat me altijd irriteert. En dit heeft hij zeker weer gedaan. Heel vervelend dus. Na een halfuur was ik dan eindelijk thuis. Mijn moeder trok de deur al open en ze keek me vragend aan. "Ze hebben mijn band open gehaald.." zei ik en haalde mijn oordopjes uit mijn oren. Mijn moeder keek naar mijn fiets met een verveelde blik. Ze knikte en ik liep langs haar naar binnen. Sinds papa ons, 2 jaar geleden heeft verlaten, staan we er slecht voor met zijn tweetjes. Financieel maar ook gewoon zelf thuis. De sfeer is altijd stil. En levenloos. Totaal anders dan als papa er zou zijn. Hij maakte ons altijd blij..ik merkte dat er een traan over mijn wang gleed. Terwijl ik mijn sneakers uittrapte veegde ik snel de traan weg en ging toen naar mijn kamer. Ik ben echt moe. Ik plofte op mijn bed en al gauw viel ik in slaap.
Een hand raakte mijn schouder aan en ik schrok wakker. Mijn moeder stond voor mijn bed en keek me aan met een kleine glimlach. Die nep glimlach. Alleen om te doen ofdat ze blij is maar, vanbinnen gaat ze kapot. Dat weet ik maar al te goed. "Ik heb nieuws lieverd.." zei ze en ik ging recht zitten. "Owh wat dan?" vroeg ik en wreef in mijn ogen. "Je weet wel dat huis waarvoor we waren ingeloot?" zei ze met een blije stem. Mijn moeder was van plan te verhuizen. Ze wil weg van de herrineringen zegt ze. Dat snap ik ook wel. Ik wil hier ook niet te lang blijven, niet daarvan. Ik keek haar aan en ze zei weer "We hebben het huis gekregen!". Haar ogen glinsterden. Ik had haar nog nooit zo blij gezien. Ik gaf haar een knuffel en zei "Wat leuk mam". Ze knikte en zei "We moeten voor volgende week vertrekken uit dit huis want, we krijgen morgen al de nieuwe sleutels!". WAT. VOLGENDE WEEK AL?! Ik keek haar even aan met open mond maar sloot hem toen snel. Ik knikte maar en zei "Dat is snel..". Met een lieve blik streek ze haar vingers langs mijn haren. Ze is echt blij. Nou dat zou ik ook zijn. Maar ik weet het nog niet zo goed..ik bedoel: een nieuw huis= nieuwe woonplaats= nieuwe school= nieuwe klas= nieuwe klasgenoten. Soms denk ik gewoon teveel na! Niet denken maar, doen! Dat zou papa ook doen. Ik sloot mijn ogen en zuchtte even. Een nieuwe start! Misschien is dit wel beter voor mij en mijn moeder..! Ja.. dat zowiezo.
Ik stond op en trok mijn moeder mee naar beneden. Ze lachte weer en riep "Goed idee laten we wat eten!!". Ik knikte en samen maakten we macaroni met saus. Mijn moeder is echt geweldig. Ik heb zo'n respect voor haar want, ze blijft lachen...in deze situatie..dat is toch geweldig? Ik denk van wel.
Helloooo oke dus dit is het eerste deel..nogal kort.. Im sorry :/ !!
Please vote/comment/ volg mij ❤❤❤ Love y'all ☁
JE LEEST
Stormbreaker
Random"Rachel Blackely, een meisje dat alles voor haar liefde over heeft. Alles." Dankjewel voor de reads/vote'es/reacties (als ik die ooit krijg) ♡
