Secretly Married

Prologue

Prologue: Truth

...

“Love is one of the most profound emotions we experience as humans... It's bigger than us, meaning, though we can invite it into our lives, we do not have the control over the how, when and where love starts to express itself. May that's why 72% of people believe in 'love at first sight'.
Sometimes, love truly does strike like a bolt of lightning to the chest, and you aren't prepared for it....”

Blah.. blah.. blah... Prof is talking nonsense again. Bigla akong napasinghap dahil sa naisip. Love? Tsk, love is just like having a headache, napakasakit sa ulo.

Napakagat ako sa sarili kong labi ng makaramdam ng pagkaantok. No! Hindi pwedeng matulog ako dito ngayon.

My table is so cheap, ayukong maihiga dito itong black long beautiful and perfect hair ko. And this professor Magdalena, also known as 'magnawalang asawa' ay closed sa mommy ko. I don't want my mommy think, na isa lang akong bobong anak sa eyes niya.

“Nyka!”

Kumunot ang noo ng may bumanggit sa nickname ko. My face turn into mataray mood. Napalingon ako, bumalik sa pagkangiti ang mga labi ko ng makita ko ang bestfriend kong naglalakad patungo sa pwesto ko.

She's smiling like an idiot. I don't want it, she's wearing her psychopath smile again.

Inakbayan ko siya ng makalapit siya sakin. “Akala ko may ibang tumatawag sakin.”

Tumawa siya dahil sa sinabi ko. Ayukong may tumatawag na iba sa nickname ko, it's a sin. Charot. My family, and Calia lang ang pwedeng tumawag sakin sa nickname ko.

Tinitigan niya ako at ngumiti ng nakakaloka. “What!?” kumunot ang noo ko at tiningnan siya.

Calia is beautiful just like me, but sometimes Calia is a baliw. May saltik yung head niya, no! Hindi sa head niya, sa brain.

“Ang cute mo.” sagot niya ng nakangiti parin.

Kinurot ko ang kanyang tagiliran kaya napangiwi siya. “I know. Kindly please Calia, stop being a baliw. Hindi kita maintindihan, may damage na ba yang brain mo?”

And then she's laughing again. Yeah, she's right, I'm cute and also beautiful. Alam na alam ko iyon, hindi na niya pwedeng sabihin sa face ko. Dahil, obviously, I already know kung gaano ako kacute at kaganda.

Nagtungo kaming dalawa sa cafeteria, kaunti lang ang tao na nandito ngayon, break namin kaya yung ibang students ata nasa gymnasium. May basketball game ngayon ang four teams ng school namin. Mas ginusto nilang manood sa mga gwapong naglalaro kisa kumain dito, tsk! Ang empty naman ng brain nila. Pipiliin 'yong gwapo kisa sa kumain kahit hindi naman sila pinapansin.

Napatingin ako kay Calia sa aking naisip. Nakayuko siya while eating her berry cake. Kinalabit ko siya kaya umangat ang ulo niya at tumingin saakin. She's beautiful inside and out, but all the problem is her brain.

I cleared my throat. “May game siya ngayon diba? Bakit hindi ka nanood?” I asked.

Nilunok niya ang kanyang kinakain bago ngumti sakin. “Kanina pa kaya tapos ang laro niya... Nasa shower room na iyon, papunta 'yan dito mamaya.” sagot niya at tinuon ulit ang tingin sa kinakain.

She's inlove with food. While me? I'm inlove with myself. Nag coffee lang ako dahil ayukong tumaba, I spend for almost a month para lang makuha itong coca-cola body na katawan ko ngayon. Sayang yung pawis ko, kung tataba lang ako. And also, hindi ko gusto ang ibang food dito sa cafeteria.