Clouded Feelings (Yutang Bulahan Series #2)

Sonny Lizares

EDISON THOMAS L. LIZARES

“Dude, just broke up with her. That’s how easy the solution to your problem is. Sa dami ba naman kasi ng sho-shota-in mo, ‘yong anak pa ng brigader general, e. Shinota mo pa si Yulia, wala kang ibang problema.”

Ugok.

I despise with disbelief to what Justine said. I continued walking and decided not to answer what he said. Nonsense.

Then suddenly, someone bumped me. Nagulat ako, siyempre, lalo na no’ng may narinig akong parang nag-crash sa ilalim.

I crossed my arms and look at the person in front of me.

“S-Sorry, hindi ko sinasadya.” Was her first word.

May pinulot siya na kung ano mula sa sahig then I look at her eyes with a serious look and tried to remember when and where did I first saw this girl. She looks so familiar.

Her eyes were brown, brown as the mud. It’s so clear I can see my self inside her eyes. Weird. Fuck! Nakaka-weird talaga kapag nakipag-away ka sa girlfriend mo. Fucker.

“Halika na, Sonny.” Kung hindi lang dahil sa akbay at sa boses ni Justine, baka patuloy pa rin ako sa pagtitig sa babaeng iyon. “Sa susunod, bata, titingin ka na sa nilakaran mo, ha.”

We passed by her and continued walking hanggang sa makarating kami sa car ko. Doon lang din ako nagkaroon ng chance na tingnan ulit ang puwesto no’ng babae kanina. She wasn’t there anymore and I am so curious sa narinig kong nag-crash sa sahig kanina. Gamit niya ba ‘yon? Was it a mirror? A useless possession? Sana lang walang nabasag.

“What the fuck, dude? Why are you calling her bata?” Komento ko sa sinabi ni Justine doon sa babae kanina.

“E, high school student naman ‘yon, e. At saka mukha naman siyang bata, hindi tumitingin sa dinadaanan niya.”

Hindi ko na pinatulan ang sinagot ni Justine. Nag-drive na lang ako para puntahan ang bahay nina Yulia.

My first encounter with her isn’t as grandiose as what others think. She didn’t know about me, I didn’t know about her either. We’re strangers that accidentally bumped into each other. She’s young and innocent, I wasn’t.

I thought I will never see that girl again.

A day after the Charter Day of the City, since it’s weekend, nagkayayaan kami ng mga hometown friends ko, together with my brother, Siggy, na magpalipas ng oras sa rest house nina Dahlia. We’re in college and having this kind of quick and spontaneous getaway ay sobrang rare na sa barkada.

Si Siggy ang pinag-drive ko sa kotse ko. Tinatamad kasi ako and sakto ring pina-car wash niya ang car niya kaya nag-volunteer na rin siya. Sumabay sa amin si Justine, Yulia, at Dahlia.

“Sig, tigil ka muna. Takte, tumigil daw muna mga pinsan ko ka sa friend nila. Mag-wait daw tayo sa kanila.”

Nilingon ko si Dahlia nang magsalita siya. She’s looking on her phone. Tumigil din naman agad si Siggy sa isang tabi. Sayang, malapit na sana kami.

“Labas muna tayo, baka matatagalan sila,” she suggested.

So we went out of the car and kaniya-kaniyang tambay sa kaha ng Chevrolet Colorado ko. I remove my shirt kasi ang init ng panahon. Sanay na rin naman ‘tong mga kaibigan ko sa madalas kong paghuhubad ng damit. Alam naman nilang palagi talaga akong naiinitan.

We waited for Dahlia’s cousins. Nasa kanila kasi ang keys ng rest house na tutulugan namin tonight. Wala lang, trip lang talaga naming tumambay muna before we went back to Bacolod.