Red Lips | ✓

Chapter 18

HAYILAH

Nagising ako na may nakapatong na mabigat sa tiyan ko. Unti-unti kong binuksan ang mga mata ko. There’s a hunk who is sleeping beside me, right now. Halos ilang buwan ko rin na naabutan na nakita siyang nakahiga na katabi hanggang umaga.

“Staring is bad, baby,” he mumbled, while his eyes are closed.

“Arte mo,” saad ko sa kaniya. Mahina akong natawa at umupo ng kaunti. “Bakit nandito ka pa? You don’t have work?”

Hinila niya ako pabalik sa higaan. He hugged me tight, “I miss you, baby.”

I hugged him back, “I miss you, too,” I answered. Kumalas ako sa yakap naming dalawa. “But, you,” tinuro ko siya, “and me, need to go to work.”

He pouted, “I can took a day off—”

“No,” I said. “H’wag kang tamad.”

Hinila niya ulit ako, “Sige na, hindi na ako mag-de-day off, let me hug you. Another 10 minutes, please.”

I sighed and rest my head at his chest. Wala rin naman akong magagawa. Na-miss ko rin ang mokobg na 'to. Bumaba ang mga kamay niya sa tiyan ko.

“Wala pa bang laman 'to?”

Inangat ko ang ulo ko at tinignan siya. His face looks hopeful, “You want a baby?”

Tumango ito, “Yes, I want to have a family.” He paused, “You don't want?”

I shook my head, “Of course, I do. I want to have a baby with you.”
He kissed my temple, “I love you.”

“I love you, too,” I replied. Napatili ako nang tomaramdaman ko ang kamay ni Rosh na nasa hita ko. He is carrying me, bridal style. “Ibaba mo ako!”

He shook his head, “No, I want to have a baby with you, so we'll do it.”

“Ha?” gulantang na tanong ko sa kaniya. “Ano bang sinasabi mo at bakit dinadala mo ako sa banyo?”

“What?” inosenteng tanong niya. “Let’s save water consumption, tsaka pupunta rin tayo sa opisina--- ARAY!”

Reaksyon niya nang pingutin ko siya, “Siraulo ka ba?” singhal ko. “We have work, bitawan mo ako.”

“Too late, baby, we're already here,” he said and put me down.

Before, I speak, I felt Rosh's lips at mine. We’re going to be late for sure.

★

“Kaya ko na mag-drive,” saad ko sa asawa ko. “Hindi mo na ako kailangan sunduin.”

“Come on, let me,” he said.

I bit my lower lip. Hindi ako pupunta ngayon sa office dahil may check-up ako kay Dra. Baltazar. Ayaw ko rin na ipaalam kay Rosh na mag-pa-pa-check up ako dahil siguradong ipipilit ng lalaki na 'to na sumama sa akin.

I sighed, “Fine.”

He smiled and opened the door for me, “Get in, Mrs. Villafuente.”

I chuckled, “Thank you, Mr. Villafuente,” I replied.

At, hinatid niya ako hanggang company. I sighed, wala naman kasi akong pumunta ngayon dahil pina-cancel ko lahat ng appointment ko for today.

“We’re here,” Rosh exclaimed.

Tinignan ko siya, “Thank you.” Akmang lalabas na ako ng kotse kaya nga lang hinawakan niya ang braso ko. “Bakit?”

Ngumuso ito, “Where’s my kiss?”
I chuckle and go near him. Ginawaran ko siya ng halik, “Bye, baby, ingat!”

He smiled, “I will, I love you.”

“I love you, too,” I replied and get out of the car. Nang makalabas ako ay kumaway ako sa kaniya habang pinapatakbo niya ang kotse.

Pumasok ako sa company at agad na hinanap ang assistant ko. Nang makarating ako sa tamang floor ay agad kong nilapitan si Khloe na naka-upo sa table niya habang may tinitignan na papers.

“Ms. Khloe,” I called her.

Inangat niya ang ulo niya, “Mrs. Villafuente,” bati niya. “Diba po, hindi kayo papasok?”

“Something happened,” I replied. “Can I borrow your car?”

She nodded and gave me the keys, “Yes, Mrs. Villafuente,” she said. “Do you need me to drive for you?”

I shook my head, “No.”

“Are you sure, ma'am?”

I nodded, “Yes, i'll bring this back to you before the day ends.”

She smiled, “Yes, ma'am.”

Agad akong bumaba sa parking lot at hinanap ang kotse ni Khloe. Nang mahanap ko ay agad akong sumakay at pumunta sa hospital kung nasaan si Dra. Baltazar.

Sana maging maayos ang pagpapacheck-up ko.

★

Hinihintay ko ang doctor habang naka-upo sa isang upuan na katapat ng table niya. I rolled my tongue through my lips. Hindi ko alam kung bakit, pero kinakabahan ako sa resulta ng mga test na ginawa kanina. Nang pumasok ang doctor sa loob ay mas lalong lumakas ang tibok ng puso ko.

She smiled, “Don’t worry, Mrs. Villafuente. Wala naman po kayong sakit. Hindi naman po sakit ang gestation.”

Kumunot ang noo ko, “Po?” Ano yung sinabi niya? English ba 'yon?

She chuckled, “I mean, you’re pregnant, Mrs. Villafuente.”

Nanlaki ang mata ko. Did I mishear her? “I’m… what?”

She smiled, “Congratulations, Mrs. Villafuente. You’re two weeks pregnant.”

My eyes start to water. Kinapa ko ang tiyan ko. “I have a baby?”

Tumango ito, “Yes, I run some tests and there’s a heartbeat.”

I smiled, “Thank you, doc!”

“Ang maipapayo ko lang sa'yo ay mag pa-chrck up ka lagi, then drink vitamins and fruits so that the baby will grow healthy.”

I smiled, “Thank you po, ulit!”

“Congrats!”

Kinapa ko ulit ang tiyan ko. My baby. Our baby.

★

May hawak-hawak akong pagkain ngayon habang pa-akyat sa opisina ng asawa ko. Ngayon ko na lang ulit nakita ang itsura ng kompanya nila, wala namang nagbago, ganon pa rin.

“Good morning, Mrs. Villafuente.”

“Good morning, ma’am.”

I just greeted them with a smile. Sumakay ako sa elevator at pinindot ang floor kung nasaan ang opisina ng asawa ko.

Kumatok ako ng tatlong beses sa opisina ni Rosh. “Leave,” sigaw ni Rosh mula sa loob ng opisina niya. Halatang iritable ang boses nito.

Napairap ako, anong nangyayari sa asawa ko at kahit ako tinatarayan?

Pwersahan kong binuksan ang pinto at nanlaki ang mata niya nang makita niya akong may bitbit. “Baby?” tanong niya.

Inirapan ko siya, “Ay, hindi,” reaksyon ko. “sige na, aalis na ako, mukhang busy na busy ka at pinapaalis mo pa ako kanina.”

“Wait!” tumakbo ito sa direksyon ko at hinawakan ang pulsuhan ko. “Sorry, akala ko ibang tao, e.”

Ginulo ko ang buhok nito, “Ikaw talagang lalaki ka, napakasungit mo.”

“E, pang-gulo sila, e,” tumingin siya sa hawak ko. “It’s that for me?”

I nodded, “Yes, let’s eat.” Tinignan ko siya mula ulo at paa. “Mukhang nangangayayat ka at namumutla pa. Okay ka lang ba?”

“Okay lang ako, nandito ka na, e.”

Umupo kami sa couch at ibinaba ko ang mga pagkain niya sa table. Binuksan ko iyon at inilagay sa isang kutsara.

“Say ahh,” saad ko sa asawa ko. Agad niya namang sinunod iyon at kinain. “Masarap?”

Tumango ito, “Yes,” he answered and took away the spoon from me. “Ikaw naman,” at, sinimulan niya akong subuan.

“Uhm, Rosh,” pagkuha ko sa atensyon niya.

“Yes, baby?”

“Uhm..” akmang magbubukas na ang bibig ko, kaya nga lang biglang nagbukas ng malakas ang pintuan ng opisina niya. Inilabas ng pintuan na 'yon ang isang magandang babae.

Why is she here?