Zawgyi
ကာလ႐ွည္ ခြဲခြာခဲ့မိတဲ့ အိမ္ဝန္းေလးဆီ ေမာင္နဲ႔အတူ ျပန္ေရာက္လာခဲ့တဲ့တိုင္ေပါ့ .. ။
ျခံတံခါးလာဖြင့္ေပးရင္း အျပံဳးခ်ိဳေတြနဲ႔ ဆီးႀကိဳလင့္မယ့္ အိမ္ေတာ္ထိန္း ဦးေလးဝမ္နဲ႔ .. Rain ကို ပါးစပ္ကမခ်တမ္းေခၚတဲ့အထိ တြယ္တာခဲ့႐ွာတဲ့ ဖြားကေတာ့ ႐ွိမေနခဲ့ေတာ့ဘူး .. ။
ဖြားနဲ႔အတူ ခူးယူခဲ့ဖူးတဲ့ ႏွင္းဆီခင္းငယ္က အခုမ်ားေတာ့ ငြားငြားစြင့္စြင့္နဲ႔ ပန္းခင္းက်ယ္ၾကီးကိုျဖစ္လို႔ .. ။ သူတို႔ကို ျပံဳးေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခူးယူမယ့္သူကေတာ့ ေအးခ်မ္းစြာ အနားယူသြားခဲ့ပါၿပီတဲ့ .. ။
သူေနထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အခန္းငယ္ဟာ .. သူထြက္ခြာသြားခဲ႔ခ်ိန္နဲ႔မျခား အရာမယြင္းစြာ တည္႐ွိတယ္ .. ။ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေတြကို ယူၾကည့္ထားမိေၾကာင္းကိုေတာ့ .. ေမာင္က ေစာစီးစြာကတည္းက ဝန္ခံခဲ့ၿပီးသားပဲ ျဖစ္ပါတယ္ .. ။
အရာအားလံုးဟာ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တဲ့တိုင္ .. မေျပာင္းလဲျခင္းေတြလဲ ႐ွိေနခဲ့တယ္ .. ။
ပံုပမာျပရရင္ .. သူ႔အေပၚထားရွိတဲ့ ေမာင့္အခ်စ္ေတြလိုေပါ့ .. ။
ေမာင္က သူ႔ခံစားခ်က္ကို ရိပ္မိသိ႐ွိသလို .. ပုခံုးစြန္းေတြကို ဖြဖြေလးေပြ႔ဖက္ေပးရင္း ႏွစ္သိမ့္တယ္ .. ။
တကယ္ေလ ေမာင္ .. ။
ဒီယုန္ဆိုးေလးကို သိပ္ခ်စ္တာပဲလား .. ။_____________________________
" ဝိုး .. တကယ့္ကို ဆာကူရာေဆာပန္းခင္းႀကီးထဲ ေရာက္သြားသလိုပဲ .. "
" အိုင္းယား .. ငါက သူတို႔ေတြ ဒီေလာက္လွရက္ႏိုင္မွန္းေတာင္ မသိခဲ့ဘူး .. ငါတို႔အိမ္နားမွာလဲ ႏွစ္ပင္လား သံုးပင္လား႐ွိတယ္ .. အေလ့က်ပင္ေတြဆိုၿပီး ပစ္ထားမိတာ .. "
" ဒီကျပန္တာနဲ႔ ပန္းအိုးထဲ ထည့္ေတာ့ေလ ..
တန္ဖိုးႀကီးတယ္ေနာ္ .. အရမ္း .. "
YOU ARE READING
ᴛʜᴀᴛ ʙᴏʏ 「ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ」
Fanfictionဉာဏ္မ်ားလြန္းတဲ့ ယုန္ညိဳအိမ္ေျပးေလးရယ္ .. အျမဲနားလည္လက္ခံေပးႏိုင္တဲ့ ယုန္ပိုင္႐ွင္ေကာင္ေလးရယ္ .. ကိုးကြယ္မိတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားမွာ အတၱပါးပါးေလးေတြလဲ ပါဝင္တယ္ .. ဆာကူရာေဆာေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ထာဝရတည္တံ့မယ့္ ခ်စ္ျခင္းတရားပါတဲ့...