Chapter 12

237 14 4
                                    

Nagpahinga na kami. Marami pang nilaro bago nagpahinga. It's sunset now at ang iba ay nasa dalampasigan na nagbobonfire na.

Walang nagabalang magbihis pansin mong halos lahat sila ay pagod. Kita ko pa si Haru r sa pagaasikaso kay maria na halatang nahihiya.

Dahan-dahan akong lumapit kong nasaan sila ate Ada. Narinig ko ang malakas na sipol ni kuya Hej.

"Wow, for a 15 year old ang ganda ng katawan ah." Napatawa naman ako.

Saglit akong tumingin sa dagat saka bumalik ang tingin kina Kuya Hej, halos manlaki ang mata ko ng makita siyang sa lupa habang sapo ang tiyan na kala mo naman ay sinikmuraan. Ate Ada and Gucci we're laughing their hearts out.

Lumapit ako sa kanila. I just wanted to see if kuya was okay. Pero bago pa ako makalapit ay
nahawakan na ni ate ang kamay ko.

"Let him be." Natatawang saad ni ate. Tumango ako saka umupo sa tabi ni ate.

Unti-unting napuno ang mga upuang kahoy. Everybody was here. Mga magpipinsan lamang yung andito. Except for maria and me.

I saw kuya Raven na papunta. Kasama niya si kelliane. Sa pagkaalam ko, they're besties.

Dala-dala ni Raven ang gitara niya. Habang si Kelliane naman ay dala ang beatbox. Nagulat ako ng sumunod si Moie sa kanila na may bitbit na gitara. He'll play?

Umupo siya katabi nina raven. A little while grilling everyone was singing and jamming. Kahit anong kanta nalang ang kinakanta.

Nagulat pa ako kaunti ng may tumabi sa akin. I looked at haru. Bakas ang pawis nito. And he smelled grilled meat. May uling pa siya sa pisngi.

I laughed saka pinahid ang uling sa mukha niya.

"You reek of barbecue sauce, dude." Natatawa kong saad. He smiled saka naman inangat ang kamay niya.

He had barbecue. Binigay niya ang isa sa akin. I smiled while i ate. Panay pa ang chismis niya sa akin about what happened with maria. Si ate Ada naman na katabi ko ay hindi makapaniwala sa pagiging maingay ni Haru.

Naging busy ang iba sa mga ginagawa. I excused myself. Kukuha lamang ako ng maiinom. While i was on my way to the buffet table ay may biglang humila sa akin.

Moie's hard expression faced mine. Hinila niya ako. He was dragging me. Hindi ko alam kung saan. We passed through some veins. Naririnig ko ang mga hampas ng alon. Umakyat kami sa isang parang bangin. That's when i saw na parang nasa tuktok kami ng isang bundok.

Marahas niyang binitawan ang kamay ko. He looked at me with his bloodshot eyes. He looked furious.

"WHEN WILL YOU STOP FLIRTING WITH MY COUSINS?!" Galit na bulyaw niya. What? Flirt? Cousins?

Masama ko naman siyang tiningnan.

" I didn't flirt with your any of your cousins!" Sigaw ko. He scoffed.

"Really? Wala? So anong tawag mo kay Haru? Kay Hej? Bato? Huh?" He said. Inis na napahila ako sa buhok ko.

Tinipon ko lahat ng tibay ng loob bago sumigaw sa kanya.

"Mahal kita, Ozias! Mahal na mahal!" I shouted at the top of my lungs. Nakaluhod na ako sa harapan niya. Umalingaw-ngaw ang boses ko sa buong lugar.

Hindi ko na alintana kung nasa tuktok kami ng bundok. Wala na akong pake kong may makakarinig man sakin o makakita sa ginagawa ko. All i know kailangan niyang malaman yung nararamdaman ko.

He looked at me and and smiled bitterly. Tiningnan niya ang damit niya na pareho sa damit ko. Walang pagaalinlangan na hinubad niya yon at  tinapon sa harap ko. His jersey was now on the floor.

" I never knew you were this desperate. You came way up then this down." Tumawa pa siya ng pabalang habang tila sinusukat ang pwesto ng isa't-isa.

"Put this is mind, you may have the same standard as me, same fame, same position and whatsoever. You will never be worth of me. You will never be worthy of a man of my caliber." He said bago umalis. Napatanga ako sa sinabi niya.

The pain was unbearable. Dahan-dahan kon naramdaman ang pagtulo ng luha ko. Hindi ko inaasahan na ganoon nalang ang galit niya sa akin.

Nanghihinang napaupo ako sa may bato. Ang kaninang tumutulong luha ay naging hikbi. I did everything para pigilin iyon pero parang bawat pagpigil ko ay mas lala lang ito.

I cried hard. Hindi ko alam kong may nakakarinig ba pero wala na akong pake.

It felt like i was rejected for the second time. Tila ba nawalan na naman ako ng halaga sa pangalawang pagkakataon. It was devastating.

I cried until i felt mu throat hurt. Unti-unti na rin nananakit ang mata ko. I felt like my heart just broke into pieces.

Tila ba nahinto ang luha ko ng may biglang pumatong na javket sa mga balikat ko.

"Malamig dito. You shouldn't be here. Mag-isa ka pa."

His unfamiliar eyes looked through mine. Hindi tulad ng mga Estevan hindi asul o berde ang mga mata niya. He had gray set of eyes.

Dahan-dahang nawala ang hikbi ko. I tried to stop it. Tila ba bigla akong nahiya sa itsura ko.

"Wha are you doing here?" Sinisipon ko pang saad.

He smiled saka pinasuot sa akin ngayon ang beanie na nasa ulo nito.

"It's our family reunion. I just wanted to unwind. Ayon lang naman amin." He pointed out something. Pinunasan ko ang mga mata ko bago niligon ang tinuro niya.

My eyes widened a bit when i saw another mansion. Hindi man ito sing laki ng mansion ng mga Estevan but it is huge too. At halatang magara.

"My name's Indigo Griffin Cullen. Estevan ka diba?" Aniya sabay lahad sa kamay niya.
Ngumiti ako saka tinanggap iyon.

"I'm not from the Estevan. My name's Gaia Iris Cortez."

His lips formed an "O" saka makahulugang tumingin sa akin.

"How are you related to The Governor?"

Huminga ako ng malalim bago tumingin sa kanya.

"Tatay ko siya." I felt comfortable telling him my secrets.

He looked puzzled at what I said.

"Akala ko ba'y iisa lamang ang anak noon." He said. I smiled sadly.

"Illegitimate daughter."

He looked at me.

"I'm sorry. I shouldn't have asked."

I smiled at him to assure him that it was okay. Bahagya pa akong nagulat ng yakapin niya ako.

We tallked until we saw the sunrise And for the first time in my life. I felt how it was to talk with a friend.

The Girl Who Can't Be MovedWhere stories live. Discover now