Yaralı bir Türk, Norslar'a esir düşer. İyi bir savaşçı ve zeki olduğundan onu kendi lehlerine kullanmak isterler. Bu hikaye Conall ve Karahan'ın hikayesidir. Valhalla'nın Işığı'nın hikayesi...
⋆⋆⋆
Kurgudur, gerçeğe uygun olmayabilir.
↬30.04.2020
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10.10.2020
Bu bölüme medyadaki müziği koymasam olmazdı, dinleyin mutlaka :') 💔
-Radulf'u koyalım şuraya, yeni karakterimiz :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar ❣️
______
Radulf: "Kurtların danışmanı" anlamına gelen eski İskandinav adı.
______
Bağırış ve odun çıtırtıları sesleriyle uyanmıştı Karahan. Odayı saran, gözlerini ve genzini yakan koyu renkli bir duman vardı. Telaşla yatağın yanına baktı, gözleri boşlukta gezindi. Ters giden bir şeyler olduğu açıktı, bu belirsizlik içine dehşet saçıyordu. Yataktan kalkmaya yeltenirken odanın kapısında duran adamı gördü, tuzlu sıvıyla ıslanmış mavi gözleri ilk defa bu kadar çaresiz bakıyordu. Ağır adımlarla yatağa yaklaştı, sanki tereddüt ediyordu. Karahan'a elini uzattı. Soru sorar gibi bakarken Conall'ın elini kavradı Karahan. Onun, odanın köşesine giden adımlarını takip etti. Conall, eğilip duvarın köşesine yaslanarak oturdu. Burası şimdilik en güvenli yerdi. Karahan da tam karşısına oturduğunda onu yakınına çekti.Onun endişeli bakan koyu gözlerine bakarken gözlerinden damlalar dökülmeye başlamıştı.
"Ev yanıyor." dedi sakince, içindeki endişeye zıt bir sesle.
"... Eğer dışarı çıkmaya çalışırsak bizi öldürürler. Bunu nasıl yaparlar bilmiyorum. Evimizde kalırsak da birlikte yanarak ölürüz. Ne istersen sana uyacağım." dedi gözyaşları akıp giderken.
Karahan'ın gözleri acıyla bakarken kirpikleri ardında biriken sıvı çoktan taşmaya başlamıştı. Bir gün, insanların onları öldürmek isteyeceklerini biliyordu, zaten hep bunun endişesini taşımıştı ama böylesi kötü bir ölüm şeklini beklemiyordu. Kollarını onun etrafına sımsıkı sardı Conall, sanki böyle sarılırsa onu tüm kötülüklerden koruyabilirdi. O konuşmasa da Karahan onun ne düşündüğünü ve hissettiğini biliyordu o an.
