HATE ME, DATE ME (COMPLETED)

Chapter 07

Meet

Nang makita ko kung sinong tumatawag ay inirapan ko lang ito. Tsk. Ayoko. Pinagpatuloy ko ang paglilinis hanggang sa nag ring na naman yung cellphone ko. Sinulyapan ko lang ito at inirapan na parang nasa harapan ko si George. Pero ng pang sampo na niyang tawag ay doon ko na siya sinagot. Tsk anrupok ko talaga kahit kailan.

"Thanks God." bulong nito.

Niloud speaker ko lang yung cellphone ko at nilapag na muna sa kama ko na inuupuan ko ngayon. Wala akong balak na magsalita. Nagtatampo ako sakanya kasi naman e! Nakaupo lang ako sa kama at nakatitig sa cellphone ko. Hindi kasi siya nagsasalita at puro buntong hininga lang ang naririnig ko sakanya. Tsk. Tapos na ako sa paglilinis at dumating narin si Lola kanina pa.

It's already eleven in evening at hindi pa ako natutulog. Si Lola naman ay nakatulog na yata dahil sa sobrang pagod.

"Why don't you want to speak?" pag eenglish nito kaya umirap lang ulit ako.

Pati boses niya sa cellphone e nakakalaglag panty. His voice is so husky right now pero hindi ako magpapadala.

"Please talk to me." bumuntong hininga ito habang sinasabi yun.

He is like going to cry. Natawa nalang ako ng mahina kaya nabuhayan ulit siya.

"Please..." sabi ulit nito kaya ayun at kinausap ko na.

"Tsk. Bakit kasi hindi ka nagpaalam saakin kanina?" sambit ko na may tuno ng pagtatampo.

"I was in a hurry earlier. I'm very sorry," sabi nito.

"Tsk," I tsked.

"Forgive me please," may tuno ng pagmamakaawa sa boses niya.

"Fine," sagot ko na para bang sumuko na.

"Pinapatawad mo na ako?" masayang tanong nito na parang bata.

Narinig ko pa nga ang pagbangon nito sa kanyang higaan e. Tsk. Maliit na bagay.

"Oo na. Pasensya na. Nagtampo lang ako ng kaunti sayo," nakanguso na sabi ko.

"Sorry na okay? Are you free tomorrow?" tanong nito saakin.

Napangiti nalang ako.

"Yes. Why?" tanong ko kahit na alam ko naman na magmemeet kami bukas.

"I want to give you my gift. I forgot to give it to you earlier,"

"Okay then. Let's meet tomorrow," nakangising sabi ko.

"What time do you want? We will meet on the Café where we became friends, or do you have any suggestions?" naguguluhan nitong sabi kaya natawa nalang ako.

"Maybe 9:30 in the morning. Okay na yung sa Café, para naman makakain tayo at the same time makapag-usap ng maayos," sabi ko sakanya.

"Okay then. I take note of that at nang makapag-usap tayo ng matino," natatawa nitong sabi.

"Heh! Sige na it's already late kaya matulog ka na," sambit ko nalang para makaiwas sa sinabi ko kanina.

Bakit ko ba kasi yun sinabi?

"Yeah. So, you hang up the call na," sabi nito.

Napakaarte talaga ng pagsasalita.

"Oo na. Taglishero," napa rolled eyes pa ako dun sa sinabi ko.

"HAHAHAH" tawa nito.

"Sige na. I'll hang up the call. Goodnight," nakangiting sabi ko.

"Okay. Goodnight. Dream of me," sabi nito na natatawa pa.