comedy [soukoku]

two

"Natsume sensei, lütfen bununla aynı cezayı paylaştırmayın bana. düşük çenesini çekemem. psikolojik oyunlar oynayıp durur, şizofren olurum."

"bilimsel olarak şizofreni genle daha çok alâkalı. ama sen bilirsin bücür."

"kes sesini, al o bilgileri bir yerine sok. intihar manyağı."

"beyninin bu bilgilere yetmediği o kadar açık ki... Ah, ne boşa nefesimi tüketiyorsam."

"aynen, kapa çeneni de hocayı ikna edebi-"

sınırlarına ulaşan öğretmen elini masaya vurmuş, ikide bir tartışan gence kaşlarını çatarak bakıyordu. sonunda dikkatlerini çekebildiğini fark edince ellerini birleştirdi.

"ikiniz de, iki hafta boyunca her gün kütüphaneyi, yemek salonunu ve sınıfları temizleyeceksiniz. Ranpo hocanız nasıl yapacağınızı anlatacak. tek kelime istemiyorum Nakahara Chuuya. ve bir daha böyle bir olay çıkarırsanız, bu sefer ceza ile yakanızı kurtaramazsınız. şimdi gidin sınıflarınıza."

ikisi de dut yemiş bülbül gibi kalmış, seslerini çıkaramamışlardı. hızlıca müdürün odasında çıkıp kolidorda durdular. Dazai, kendisinden kısa olan çocuğa döndü.

"hepsi senin yüzünden oldu. illâ döveceksin beni anasını satayım."

kızıl olan tek kaşını kaldırıp ellerini ceketinin cebine koymuştu. diğerinin dediklerine karşı içinde büyüyen öfke tohumlarını kontrol etmek zorundaydı.

"öyle bir kaşınıyorsun ki, elimi birden seni döverken buluyorum."

"laf dalaşından anlamadığın için anca şiddet kullanarak çözüyorsun sorunlarını. içindeki hayvanîlik yüzünden bunlar başımıza geliyor."

"bak çocuk, az önce seni bir güzel yere serdim, tekrarını almak istemiyorsan o çeneni kapa."

Dazai sinirden yine kızarmış surata baktı iyice. kendisi gibi yara bere içindeydi. yanağındaki morluğa gitti eli. bir makas alıp kaçtı sınıfına doğru. arkasında ona bağırıp çağıran bir Chuuya bırakarak.