CHEERS FOR BREAKS

KABANATA 16

WHY?

Looking at him kneeling down infront of holding a ring and asking me to marry him. Ang saya na nararamdaman ko ay kasing kulay at kasing sigla ng mga fireworks na patuloy parin nagbibigay ng magandang tanawin sa lahat.

" Yes, lets be together until the end" saying those words is like I chant a magic spell na kung sino man ang sasabihan ko non ay magiging masaya sa lahat. He smile looking at me with his teary eyes. He gently put the ring on my finger and kiss my hand. He stand up and we both look at each other.

Habang dinadamdam namin ang magandang tanawin at ang saya na aming nararamdaman ng biglang sumigaw ang mga tao sa baba. Agad kaming dumiretso sa baba para lang maabutan namin na marami na ang nagpapanic at  pilit na pinapakalma ng mga crew.

Wala kaming ideya sa nangyayare hanggang sa naamoy namin ang gasolina na sumasabay sa simoy ng hangin. The crew stared at each other na siyang ikinabahala namin. Axcyl hold my hand to calm me down. Im starting to tremble because Im afraid I know what will happen if the thing that happening now can't be controlled.

The crew give everyone life vests. Ang plano ay sasakay na kami sa mga mini boats at makalayo agad para hindi maabutan at hindi magkaroon ng damage. Kabado na ako dahil hindi ko na alam kung saan na to hahantong. Axcyl squeeze my hand and hug me. " Everything will be fine, relax" hindi niya man sabihin ngayon kinakabahan rin siya tulad ko.

" Everyone here please wear your vests and go to tha back. The boats are ready to leave once everyone's aboard. Please stay calm, we are doing our best to control the situation." The captain annouce formally mabilis na pumupunta ang mga tao sa likod para makasakay at makalayo na.

Everyone panicked when they saw that there was a fire now. That moment we knew that the yacht will explode. Axcyl hold my hand saying " I love you" and stared at me for a while and smile and we both jump.

Sa oras nang pagbagsak namin sa tubig ay siyang pagsabog ng yate. Isang malakas at nakakatakot na pagsabog. I heared everyone shouts pero sa gitna ng pangyayaring iyon ay may mas may ikakaba pa ako. No one is holding my hand right now. I can't find my fiance, mabilis akong  lumangoy sa kung saan saan kahit na ramdam ko na ang sakit sa aking binti.

May naramdaman akong tumama roon kanina pero hindi ko iyon pinapansin ngayon. Kahit na madilim sa ilalim ay patuloy akong sumisisid hinahanap ang mahal ko. Hindi siya pwedeng mawala hindi pwede. HINDI! Bakit ganun? Bakit ngayon pa? Bakit nangyare to? Ang saya saya ko pa lang kanina! Hindi ko naisip na mangyayare ito.

Andito ako sa gitna ng dagat, mag isa, madilim, malamig ang tubig at nasasaktan. Patuloy parin akong umiiyak dahil hindi ko alam kung saan ko hahanapin ang mahal ko hindi ko kakayanin na mawala siya! Siya ang kabiyak ng puso ko hindi! Hindi ko kaya.

Sana panaginip na lang ito kahit na ipinamumukha sa aking nasa reyalidad nga pala ako , sana hindi ko naramdaman yung saya kung ganito naman ang kapalit. Sana pag gising ko makikita ko na ang buhay ko. Sana sa oras na pagmulat ng aking mga mata wala ito. Hindi ito nangyare!

In the middle of my pain and struggle I pray one thing that I want now. Kung hindi man ako mahanap at mailigtas dito sana yung mahal ko na lang. At kung hindi man ako mabuhay ngayon sana ay makahanap siya ng babaeng mamahalin rin siya katulad ng pagmamahal ko. Hindi man ako iyon, tatanggapin ko parin ng buo. Makita lang masaya ang taong nagpapasaya saakin noon  kailangan ko paring tanggapin kahit masakit.

" Everything is gonna be fine right? Please Lord I'm begging you" sa aking huling binitawang salita ay kasabay nito ang mga sana na kung maari sana ay mangyare. Wala na akong maramdaman at gusto ko nang ipikit ang aking mga mata. Kailangan ko pang lumaban dahil baka sa kabilang banda siya din ay lumalaban pero hindi ko na kaya. When I gonna close my eyes I saw someone that make mg heart beat faster. Halo halong emosyon ang aking nararamdaman. It was my man I should save him right! Mabilis akong lumangoy pa punta sa kaniya. Mabilis at punong puno ng pagnanais na sana ay maabutan ko siya. Muling mahawakan ang kaniyang kamay pilit kung kinakaya na abutin siya pero hindi na kinakaya ng katawan ko.

Nagkaroon ng flashback sa utak ko ang lahat ng nangyare sa aming dalawa. Ang aking pagkakabunggo sa kaniyang likod, sa muling pag kikita namin sa elevator kung saan nalaman namin ang pangalan ng isa't isa. Kung saan siya ang nag check up saakin, sa kaniyang binitawang salita sa araw na iyon na siyang nagpagulo sa nararamdaman. Sa kaniyang mga corny na banat, sa pagpapasaya sa akin araw-araw ang pag intindi sa pabago bagong mood ko. Sa paghingi ng tawad sa mga tampuhan, sa pagpapagaan ng loob ko, laging andyan sa tuwing kailangan ko. Lalaking pinapangarap ko, lalaking gusto kong makasama habang buhay. Taong kasama kung mangarap sa hinaharap, makakasama kung mag aalaga sa magiging anak namin. And the night we made love and the day we spend all the time together at our own house.

I open my eyes and I saw him slowly drifting away from me. Wala paring tigil ang aking kakaiyak, na para bang sagana ako sa tubig at kailangan kong ilabas lahat pero sa pag kakataong ito paubos na. Nahihirapan na aklng imulat ang aking mga mata. Paikot ikot na naglalaro at nagtatanong sa isipan ko bakit nangyare ito? Dahil ba sa saya na naramdaman ko ay kailangan may kapalit na sakit?

Is this a rule that when you are the happiest person you will be the miserable person too? If it is a rule I dont want it. It was too painful wala akong mababago pero sana sa gitna nito isa lang ang panalangin ko.

   " Please let the man I love live."

P. S /   Hello! If your asking why the yact explode this is the explanation of it.

A boat explosion of this nature may occur after a boat has been allowed to sit still in the water for a period of time. A spark caused by a motor start, faulty wiring, can be enough to ignite fuel fumes, starting a fast burning fire, or a catastrophic explosion.

Thank youu!