Burden With Too Much Madness Love (Vampire Series) (Completed)

Prologue

"Pls im begging you! Kill me!" i shout at the top of my lungs. But the Demon king just smirk devilishly. He walk towards my direction and stop when he reach the railings between us. He touch it gently and smell it like it was Aromatic before he speak.

"Ahmm you don't want to be killed baby" he said seriously. I glare at him and shout again. "Why!? Beacause you want me to suffer first and kill me after that" i cant control my sobs.

"shhh stop crying baby. Just save your remaining energy for tonight because we have a very special guest for you" he said with his very baritone voice and smirk. "Sino nanaman ba yan!? Hindi ka na ba napapagod sa pag hihirap mo saakin! You ju  st- just kill my father in front of me!" i cry hard that i dont even know how to breathe.

His a unmerciful jerk. Bagay sakanya ang pagiging hari ng mga demonyo. Yesterday night at the torture room pinakaladkad niya ako sa mga tauhan niya sa torture room para lang mapanood ko kung paano niya patayin ang aking ama. Nag sisigaw ako nun at nag makaawa na wag niyang patayin si dad pero para siyang bingi na hindi man lang tumigil sa pag latigo saaking ama at ng matagod ay basta nalang pinugutan ng ulo. Para akong tanga nun na napatulala sa ulo ng aking ama na napunta saakin paanan. nakadilat ang kanyang magagandang mga mata at ang kulay abo nitong mga mata ay nag susumigaw ng kapangyarihan noon na ngayon ay pagod.

Nung gabi nayon para akong nakalutang at hindi na nagpumiglas sa mga tauhan ng demonyong yun na ibalik ako sa kulungan na iyon, hindi ko alam kung kulungan ba talaga ang tawag doon dahil malibang sa may malaking king size bed at sariling refrigerator ay may sarili din itong tv at malaking banyo. Pero matatawag mo pa ring kulungan yun dahil sa railings at kandado.

-

"Are you listening to me!" sigaw ng demonyong nasa harapan ko. Hindi ko napansin na nasa harapan ko na pala siya dahil sa pagkakalutang ko. Tinitigan niya ako ng masama. Kahit nanginginig ako ay nakipagtagisan ako sakanya ng tingin. "Okay. As i said your special guest is your mother. Kaya mag pahinga kana" mahinahon niyang sabi at inilapit niya ang kanyang mukha sa aking tenga. Ikiniskis niya ang ilong niya saaking leeg at suminghot doon bago bumalik saaking tenga.

"Why are you so fucking smell so good hmmm" dinilaan niya ang aking tenga. Kaya doon na bumalik saakin ang realidad. na sampal ko siya wala sa oras kaya naman tumabingi ang kanyang mukha pa kaliwa.

Unti-unti siya lumingon saakin at matalim akong tinitigan. Sinakal niya ako at iniangat sa ere. Hinawakan ng aking nanginginig na dalawang kamay ang mala bakal niyang kamay upang alisin ang pag kakasal niya saakin. Tuluyan ng tumulo ang aking luha mula saaking mga mata ng hindi ko matanggal ang pag kakasakal niya saakin, nag pumiglas ako ngunit masyado siyang malakas.

Ng malalagotan na sana ako ng hininga ay siya namang pag bukas ng railings na pintuan. Napalingon ako doon at nakita si Lucia Maria Wilson-Ferregamo. Ang fiancé ng demonyong kaharap ko. Bagay silang dalawa dahil parehas sila ng ugali at parehas ng mga gusto.

Tumatawa ng nakakaasar si Lucia habang papalapit saaming kinaroroona. Ng nasa harapan na namin siya ni Damian ay pinulopot niya ang kanyang mapangahas na braso sa braso ni Damian at tumingin saakin habang nakangisi ang kanyang pulang pulang lipstick na labi.

"Put her down Sweetheart, papanoorin niya pa kung paano mag dusa ang kanyang pinakamamahal na ina"sabi niya habang hinihimas ang braso si damian na hindi nakasakal saakin.

Parang tuta naman na sinunod ni damian ang utos ng kanyang amo at unti-unti lumuwag ang pagkakasakal saakin. At ng tuluyan ng lumuwag ay basta nalang niya akong binitawan kaya naman nahulog ang aking katawan sa matigas na sahig. Napangiwi ako sa impact nun pero pinilit ko parin makatayo. At ng makatayo na ako ay matapang ko silang tinignan.

"P*tang*na! naman parang awa niyo na tama na ang pag hihirap niyo saakin! Wala naman kaming ginawa sainyong masama ng pamilya ko! Bakit ba niyo kami pinapahirapan! Baki t bak it niyo ba ako pinapahirap" sigaw ko pero nautal sa panghuli kung sinabi. Umagos lang ng umagos ang aking luha pero hindi ko ito magawang punasan dahil sa panginginig ng aking buong katawan.

Humalakhak ng napaka lakas si Lucia pero na tigil rin ng salobongin ng galit nyang mga mata ang aking mga mata.
"ikaw walang kasalanan! Pero ang mga magulang mo meron!" galit niyang sigaw at susugod na sana saakin ng mahigpit siyang hinawakan ni damian sa braso na halos ikangiwi niya.

Nalilito ko naman siyang tinignan."anong pinagsasabi mo na may kasalanan ang aking mga magulang sainyo?" puno ng pagtataka kung tanong sakanya. Humalakhak ulit siya ng nakakairita at sinabing "Hindi ako kundi kay Damian sila may kasalanan. Kung hindi dahil sa demonyo mong tatay hindi sana mamamatay ang parents ni damian" na bigla naman ako sa sinabi niya kaya napatulala ako sa galit niyang mukha at sa seryosong mukhabni damian.

Unti-uti akong umiling ng mag prosiso saaking utak ang sinabi ni lucia. "hindi totoo yan! Hindi mamamatay tao ang mga magulang ko business man si papa at doctor naman si mama! Kaya imposible yang mga pinag sasabi mo!" umiiyak kung sigaw.

"bahala ka mag isip. Pero tandaan mo na mamamatay tao ang mga magul---" naputol ang dapat niyang sabihin ng galit siyang sinaway ni damian. "tumahimik ka lucia! Hindi porket fiancé kita pwede mo nang pakialaman ang buhay ko" natahimik naman si lucia at masama akong tinignan bago nag walkout.

Ng makalabas siya ay tinitigan ako ni Damian. "mag handa ka bukas" malamig niyang sabi bago rin lumabas at kinandado ang pinto na railings.

Bumagsak naman ako sa aking tabi na kama at doon umiyak ng umiyak.

-----
AUTHORS NOTE:

This is work of fiction, names, characters,businesses,places,events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual events is purely coincedental.

Do not distribute,publish,transmit,modify, display or create derivative works from or exploit the contents of this story in any way. Please obtain permission.

PLAGIARISM IS A CRIME....