Burden With Too Much Madness Love (Vampire Series) (Completed)

Chapter 23

Chapter 23

<Numb>

~~~

"Why are you doing this? " tanong ko. Nakatingin lang siya saakin na parang ako lang ang bobo saaming tatlo. Habang si lucia naman ay nakangiti ng nakakainsulto. Sobrang tahimik ng paligid matapos kung itanong sakanya yun.

Nabasag lamang iyon ng may pumasok sa loob na tauhan ni damian at ng mag salita ito. 

"My Lord we've got him, but the woman escape" matigas nitong sabi kay damian na ngayon ay nakangiti ng matagumpay sa hindi malamang dahilan.

Anong ibig sabihin ng tauhan niya?  Sinong kinuha nila? At sinong babae ang nakatakas?  Ang rami kung tanong na hindi ko naman kayang sagutan.

"Be ready Agapi mou you have a very special visitor" sabi ni damian sa seryosong boses bago sila nag lakad paalis.  Pero si lucia ay nakatingin saakin na parang naaawa. Tss plastik.

"Oww your so kawawa naman,  your special visitor pa naman is so close to you hmm" maarte nitong sabi na ikinakunot ng aking noo.

"What are you saying? " takang tanong ko pero ngumisi lang siya at sa isang kislap mata nawala na siya na parang hangin sa paningin ko.

Nanghihina akong napasalampak sa sahig.  Sobrang bigat ng pakiramdam ko. Mga ilang minuto lang bago ko napag isipan na tumayo para maligo.

Kumuha ako ng damit pamalit kahit katatapos ko lamang maligo. Nanlalagkit kasi ako.

Its just some black see-through crop top and a black ripped short-shorts. Sa pangloob naman ng see-through crop top ay black lace bra at panty.

Matapos kung maligo ulit at mag ayos ay napasalampak nalang ako sa kama at nakatulala sa kisame.

Naagaw lang ng atensyon ko ang bigalang pag bukas sa railings at ang malaking siwang nito.  Pero nung tignan ko naman ito ay walang taong nag bukas. 

Tss a vimpires ability.  Kung bampira lang sana ako baka matagal na kong naka takas dito. 

Dahan-dahan akong nag lakad patungo roon at walang pag aanlinlangan na lumabas habang tumitingin sa kaliwat kanan. 

Nagulatan nalang ako ng biglang may sumulpot na mga tauhan saakin gilid at kinaladkad ako pabalik ngunit hindi saaking kulongan kung hindi ay doon sa may pababang hagdanan.

"Where are you takung me? " tanong ko.  Pero wala man lang pumansin saaking tanong. 

Hangggang sa kami ay lumakad na patungo doon sa hagdanan pababa or should i say a underground.

Habang tumatagal ay nagiging torch na ang mga ilaw at dumidilim na rin. Hanggang sa may narinig akong boses na para bang ito ay nasasaktan.

"Ahhhh st-o-p! " someone groan in pain that was so very familiar to me.  May dumaang kaba saaking nararamdaman habang papatagal na naririnig ko ito.

Hanggang sa lumalakas na ang boses nito at siya naman pag hinto namin sa itim at pulang pintuan at habang binubuksan nila ito ay siyang pag lakas ng boses na nasasaktan.

At ng tuluyan mabuksan ang pintuan ay nanlambot ang aking tuhod saaking nakikita.  Si papa nilalatigo ni Damian.

"Stop! "sigaw ko at tumayo para sana pigilan siya ngunit nahawakan naman ako ng dalawa niyang tauhan sa mag kabilang braso.

Sandaling sumulyap saakin si damian at ibabalik na sana ang tingin sa paglatigo kay papa ng bumalik ulit ang tingin nito saaking katawan o mas sabihin natin na saaking suot.

Galit niyang ibinalik ulit ang tingin kay dad at nagumpisa nanaman siya sa pag saktan sakanya pero ngayon ay pinag susuntok na siya nito at sinisipa.

Halos mapunit na ang lalamunan ko sa kakasigaw na tumigil na siya pero mas lalo lang ata ito ginaganahan dahil lumalabas na ang mga pangil nito at mas nagiging pula ang mga mata nito.

"Pls Stop im begg-i-n-g y-ou" namaos na ang aking boses sa panghuling salita na sigaw ko. Tumigil naman siya at tumingin sa isa sa mga tauhan niya at may sininyasan ito sakanya.

Halos hindi ako makagalaw saaking kinatatayuan ng makita ko ang hawak niya.

Its a very sharp sword.  And in just a count of three my father's head rolled over  down his heels and stop in front of my foots.

His authoritive eyes and his firm lips are now pale. I can't take away my eyes far from him. All my strength gone and i can't feel tears in my face im just numb and eyes are straight into my fathers eyes.

I just awake im my daydreaming when some of the mans grab my both arms.

Nag patianod lamang ako sakanila.  Hanggang sa dumating kami sa pinag kukulongan nila saakin. 

And with that my life feels so miserable.  I feelt so numb, i feel so helpless and i feel so useless.

Im Numb.

---
#REPLYBOXPOLICY

I feel sad for our Pretty aurelia. Nakikiramay ako sayo dear. 

Guy's Im very sorry for the late updates. Alam niyo naman siguro yung rason kung bakit hindi ba?  Super tambak ako sa mga modules ko and malapit na po yung exam namin so im very super duper sorry.

Mag like and positive comments kasi kayo so mas ganahan ako mag sulat.  And again please invite your friends to read my first ever made story.  Thank you😊...

Hope you enjoy reading! 🎉