NIGHT ( ည) [Complete]

🚨 6 🚨

အေနာက္ကေန အ႐ွိန္ျပင္းျပင္း တြန္းလႊတ္လိုက္မႈေၾကာင့္...ကာရံ တစ္ေယာက္...ကုတင္တစ္ခုေပၚကို အ႐ွိန္ျပင္းျပင္း က်သြားတယ္...
နာက်င္မႈဒဏ္ေတြ ခံစားရမႈ ဒဏ္ေတြက တစ္ကိုယ္လံုး ကိုက္ခဲနာက်င္ေနေပမယ့္ သတိလက္လြတ္လို႔မျဖစ္မွန္သိလာတဲ့ အသိစိတ္ေၾကာင့္ ခ်က္ျခင္း...ေကာက္ထၿပိး..ကုတင္ေခါင္းရင္းဘက္ကို က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးေရာက္သြားတယ္...
အခုသူေရာက္ေနတာက မင္းရတုေမြးေန႔လက္ေဆာင္ရထားတဲ့ တိုက္ခန္း၏အိပ္ခန္း ကုတင္အထက္မွာပင္ျဖစ္တယ္...

"ရ..ရတု...ခမ်ားက်ဳပ္ကို ဘာလုပ္မလို႔လဲ...."

စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ရတုကို ေမးလိုက္ေသာ္လည္း...ကုတင္ေျခရင္းဘက္မွာ...ေဒါသတစ္ႀကီးျဖင့္ ကပ္ေနေသာ မင္းရတုရဲ႕ အက်ႌလက္ေခါက္တင္လိုက္မႈေတြ အေပၚအက်ႌခြၽတ္လိုက္မႈေတြကို ၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ ကာရံသေဘာေပါက္ပါတယ္...ဒါဟာ..က်ားတစ္ေကာင္ရဲ႕လက္ထဲေရာက္ေနတဲ့ သမင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ကူကယ္ရာမဲ့အေျခအေနပင္ေလ...

ရတုရဲ႕မ်က္ႏွာက ရမက္ခိုးေတြနဲ႔ ေၾကာက္ဖို႔အရမ္းေကာင္းေနခဲ့တယ္...
သူ႔ရဲ႕ သန္မာလွတဲ့လက္ေခ်ာင္း ႂကြက္သားအားေတြနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ေက်ာင္းအက်ႋလက္႐ွည္ႏွစ္ဖက္ကို ၿဗီခနဲ ဆြဲဆုတ္ျပသ္လိုက္သလို...
သူ႔ေဘာင္းဘီကညခါးပတ္ကိုလည္း...စိန္ေျပနေျပ ခြၽတ္ေနခဲ့တယ္ေလ..

"ရ..ရတု..ငါေတာင္းပန္ပါတယ္..ငါကို လႊတ္ေပးပါကြာေနာ္..ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ရတုရယ္...ငါကိုလႊတ္ေပးပါ..."

ကုတင္ေခါင္းရင္းထက္မွာ လက္အုပ္ကေလးခ်ီရင္း ေတာင္းပန္တိုလ်ိဳးေနတဲ့ ကာရံကို ၾကည္ၿပီး...မင္းရတု...ခနဲ႔ျပံဳးေလးျပံဳးလိုက္တယ္..ၿပီးေတာ့...လက္ကခပတ္ကို နံရံေထာင့္ဘက္ ျပစ္လႊင့္လိုက္ၿပီး...ခုနက ျဖဲစုတ္ထားတဲ့ အဝတ္စႏွစ္ခုကို တစ္ဖက္စီကိုင္လို႔ ကုတင္ေပၚကို တစ္လွမ္းျခင္းတတ္လာခဲ့တယ္...
ၿပီးေနာက္...ေခါင္းရင္းနံရံေထာင့္က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးကပ္ေနတဲ့ ကာရံအနားကို တိုးသြားၿပီး...လက္ေမာင္ေလးကတစ္ဆင့္ ပြတ္သပ္ ရင္းက...သူ႔ရဲ႕ နားရြက္အနားကို...တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာတယ္ေလ...

"မင္းကို..ငါေျပာခဲ့သားပဲ..ငါက..စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးေတြဆိုအရမ္းႀကိဳက္တတ္တာလို႔ေလ...."