Enchanted to Meet You

ENCHTD 036

▫️Greenville Handall, Avrian Lighthouse▫️

𝐒 𝐎 𝐋 𝐀 𝐑

⑉⑉⑉⑉⑉⑉⑉⑉⑉⑉⑉⑉⑉⑉⑉⑉

Nang matauhan si Traj ay dahan-dahan
nitong in-slide ang pinto ng silid nila, saka
ito naglakad palapit sa akin at hinablot ang
kamay ko. I was flustered by that, but was
flustered even more when he started to
pull me, and went outside the house.
Wala na akong nagawa kundi sumunod sa
kanya dahil sa pangangaladkad na ginawa
nito sa akin.

Ba't ba nangangaladkad 'to, e may kusa
naman ako.

"Where are we going?" sa wakas ay tanong ko.

I already have hint where we are heading to,
but I want to hear his voice.

"Lighthouse," maikling giit nito.

We ran towards the lighthouse. Sakto dahil
doon din talaga ako pupunta kahit hindi niya
ako kaladkarin.

"Are we allowed to go up there this late?"
tanong ko habang nakatingala sa lighthouse.

"Hindi naman tayo aakyat, dyan lang sa baba."

Tumango-tango ako. Nakakapagod kasi
magsalita habang natakbo. Nang makarating
sa may paanan ng lighthouse ay agad akong
napahawak sa may railings dahil sa pagod.
Nangibabaw ang tunog ng paghampas ng
alon sa dagat.

"You okay?"

Tinanguan ko ito.

Nang maka-recover mula sa pagod ay agad
akong napatayo ng tuwid saka hinarap ang
dagat. Tinatangay ng hangin ang buhok
kaya bahagya nitong natakpan ang aking
mata, nakaramdam na lang ako ng kamay
na nag-lihis niyon. My gaze went to him.
Nakatingin din ito sa akin habang isinusukbit
sa tenga ko ang buhok.

It's not my first time to meet eyes with a guy,
pero ngayon lang nanikip ang dibdib ko nang
dahil sa simpleng pagtatama ng tingin namin.
Sobrang bago nito para sa akin.

I do boyfriends, but I don't do love. Just labels,
for fun, no strings attached. I don't really
treasure connections that much. But why am
I feeling this way? At bakit... bakit sa dinami-
rami ng lalaking puwedeng makapagparamdam
nito sa akin ay isang fictional character pa?

I averted my gaze away from him. Masyado
nang tumatagal ang tinginan namin...
nakakalunod.

Nantili kaming tahimik sa mga sumunod na
minuto. Wala akong baong topic, e.

"Naalala mo no'ng una tayong nagkakilala?"

Napalunok ako.

No.

Nakalimutan ko na ang binasa ko!

"Grade 4 tayo no'n, I'm a transferee student,
and you were the first one to approach me."

Oh, yeah. Naalala ko na.

"Nagawa na rin natin ito dati." Natawa pa ito
nang bahagya nang maalala ang kalokohan namin... nila ni Solar. "Camping natin noong
grade 6 tayo, we sneaked out of the tent, then
we got lost in the middle of the forest. Sa
sobrang takot mo ay umiyak ka. Hindi ako
magaling sa mga salita kaya niyakap na
lang kita."

The dream? Iyon ang napaginipan ko noong
nahimatay ako sa school.

"And that was when I realized that I like you, and I'll do anything just to make you happy."

I-is he confessing to me? Iba ang confession na
ginawa ni Traj sa libro.

At isa pa, hindi siya dapat sa akin nag-co-confess...
dahil hindi naman talaga ako ang Solar na
tinutukoy niya.

"Solar, I liked you."

"Liked?" hindi ko mapigilang tanong.
Past tense? So dati lang, hindi na ngayon?

Tumango-tango siya, bago nagsalita,
"Kasi mahal na kita ngayon."

Kailan lang no'ng nagpapataasan tayo
ng pride, tapos bigla ka mag-co-confess
ngayon, Traj?

"I love you, Solar."

Pero ibang Solar ang kaharap mo ngayon, Traj.
I am not your Solar.

Hindi ako nakapagsalita. Anong gagawin ko?
I can't let him love the wrong person. Ayoko
ring magpaka-selfish, kahit pa alam ko sa
sarili kong may nabubuo na akong feelings
para sa fictional character na 'to. Hindi ako
nagmumura, pero tangina. Gusto kong
mag-panic.

"A-ayos lang kung hindi mo ako mahal, Solar.
Just... let me love you. Sana wala pa ring ilangan
kahit alam mo na 'to."

Parang may nakabarang isang malaking bato sa
lalamunan ko na pumipigil sa aking magsalita
kaya napatango na lang ako.

"Thank you."