TOMİONE || RİTİM

BÖLÜM 2- Zümrüt

MERHABALAR 💛💛

İyi okumalar ❤

---

Ginny ile birlikte Hogwarts'a girdiğimizde içeriyi kaplayan derin sessizlik tüylerimi ürpertirken kimseye görünmemek adına etrafa bakıyordum. Sol bileğimi kaldırıp bakış açıma saatimi getirdiğimde Yasak Saat'in başlamış olduğunu gördüm. Korkum biraz giderken derin bir nefes aldım. Elim Dumbledore'un bize verdiği diğer mektuba giderken Ginny'ye baktım. Girişte durmuş ne yapacağımızı bilmeden öylece duruyorduk. Elim mektubun yıpranmış sayfasına değerken soğuk duvara yasladığım sırtımı doğrultup koridordan başıma uzattım. Kimse yoktu.

"Ginny gidelim artık burada böyle beklemekle elimize hiçbir şey geçmez." Koridora dönüp hızlıca yürümeye başladım. Arkamdan Ginny'nin koşuşturan adım seslerini duydum ama devam ettim.

"Nereye gidiyoruz?" O da yanımda yerini aldığında burukça gülümsedim. Buradan çıkışımızın olmadığını ikimizde biliyorduk, kabullenmiştik. Geçmiş üzerimize kurumuş bir leke gibi yapışmıştı. Onu yok etmeden üzerimizden gitmeyecekti. Adımlarımızın ritmi aynı olurken hızları da aynı oranda arttı.

"Umarım bu yıldaki müdürü bulabiliriz." Katları çıkarken gözümüze çarpan altın sarısı kanatlarla olduğumuz yerde durduk. Yaklaşıp önünde duruğumuzda birbirimize baktık. Tek sorun şu ki merdivenlerin ortaya çıkması için şifreyi söylememiz lazımdı ama şansa bakın ki biz şifreyi bilmiyoruz. Ardında ise hızlıca arka cebimdeki mektubu çıkardım. Kâğıdı açıp baktığımda yanılmamıştım. Sol aşağı köşede şifre yazıyordu ama şifrenin mektubu ilk açtığımda orada olmadığına yemin edebilirdim. Altın heykele doğru bir adım attım.

"Elma şekeri."

Altın heykel dönerken merdivenlerde ortaya çıkmaya başladı. O sırada arkamdan merdivenleri çıkan Ginny'nin bıkkın sesi duyuldu.

"Hogwarts müdürlerinin muggle şekerlerini neden bu kadar seviyor anlamıyorum." Kapıya geldiğimizde hafifçe gülümsedim o ise bana göz devirmişti. Az önce gittiğini düşündüğüm korkum tekrar kendini ellerimin titremesiyle gösterirken derin bir nefes aldım. Korkmak yok Hermione. Korkmak yok.

Titrek ellerim ile kapıya iki kez vurduktan sonra içeriden ses gelmesini bekledim.

"Girin(?)" Birkaç saniye sonra içeriden gelen şaşkın ve tereddütlü ses ile kapıyı açtım. Karşımızda bize şaşkınca bakan küçük, kahverengi gözler ile karşılaştık.

Gözlerim masasının üstünde duran isimliğe doğru gitti. Tahta parçasına kazınmış Armando Dippet yazan ismi gördüm. Yanımdan gelen dürtülme ile başımı sol tarafımda kalan Ginny'ye çevirdim.