Blank Space (Haylor Tagalog FF)

Chapter 13

"ANG SAKIT SAKIT PERRIE! AYOKO NA ULIT MANGYARI YUN! SOBRANG SAKIT TALAGA!"

Nasa sofa kami ni Perrie habang nilalagyan niya ng alcohol yung gasgas ko. Ang sakit talaga sobra! Small but terrible 'tong sugat ko.

"Onting tiis nalang Tay."

Tapos nilagyan na niya ng bandage yung sugat ko. Umupo siya sa tabi ko tapos yumakap  ako sakanya.

"May mas masakit pa diyan, Pez. Sana nasagasaan nalang ako kaysa nadapa. HAHA. Ayoko ng mabuhay!" Napaiyak na naman ako sa sobrang sakit na nararamdaman ko. AYOKO NA!

"Taylor, alam mo lalaki lang yan. Kung kayo talaga ang pinagtagpo para sa isa't-isa, kayanin mo na magtiis. Magparaya ka muna Ali. Hintayin mo muna na mawala ang sugat sa puso mo bago mo siya kausapin ulit. Advice ko yan sa'yo. Matulog ka na. May pasok pa tayo. Uuwi na rin ako eh." Tumayo na siya tapos inabot niya yung kamay niya sa'kin. Inabot ko naman at dahan-dahang tumayo. Inalalayan niya ko hanggang kwarto. Pinahiga na niya ko tapos hinalikan ako sa noo.

"Thanks Perrie. You're the best." Ngumiti lang siya sa'kin. Tapos lumabas na siya.

--------------------------

*meow meow meow*

Nagising ako dahil sa meow meow ni Olivia. Instant stress reliever tong mga pusang toh. Kahit konti nabawasan yung stress ko. But wala akong gana para makipaglaro sakanila. Nabawasan ng 0.000000000000003% ang pagka-stress ko.

"I love you, Olivia. You are the cutest gift i've ever received."

*meow meow*

"Ofcourse Meredith. You too." Mahal  na mahal ko talaga tong mga pusa na toh.

I took a deep breath bago ako bumangon. Kaya ko na ba? I mean, kahapin lang yun nangyari pero ang bigat na agad ng dala ko. Alam na ng maring tao na BOYFRIEND STEALER ako. Pero di ko alam mung anong kwento behind this. Alam kong si Kendall ang papanigan nila dahil ang tanga-tanga ko! Bumangon na 'ko for good because why not? FACE YOUR FEARS! I can do this.

*inhale exhale*

"Di ko ata kaya toh Meredith." Umagos na naman ang luha mula sa mata ko. Sana di nalang nangyari toh! Ganto siya kasakit  kahit hindi ko pa alam ang buonf storya. Ang sakit! Tumayo na 'ko sa kinauupuan ko at as usual, maliligo na 'ko tapos aalis na papuntang school. Hindi ako maka-kilos. Baka sa second subject na 'ko pumasok. Kailangan ko muna ng oras para mag-isip kung kaya ko ba 'toh o hindi.

Gusto kong pumunta ng Starbucks para dun ako makapag isip isip.

Without you, i feel broke.
Like i'm half of a whole.
Without you, i've got no hand to hold.

Nag-play sa utak ko yung kantang yun. That makes me cry even harder. Tumulo na naman ang luha mula sa mata ko. Medyo masakit pa rin ang ulo. Pero kailangan kong tumayo. Hindi nalang muna siguro ako pupunta sa Starbucks.

"I'm sorry. I love you." Hindi ko alam kung nagi-imagine lang ako o kung siya ba talaga yun. I don't know.

"Kung nagi-imagine man ako o hindi. Hinding- hindi kita mapapatawad! Minahal kita ng sobra! Ang sakit sakit Harry!" I can hear him sobbing. Okay. Hindi ako nagi-imagine.

Patuloy pa rin ako sa pag-iyak. Hindi ko gusto to. Lagi nalang umiiyak sa sobrang sakit. Naglakad ako papunta sa pinto ng kwarto ko. And yeah. Nandun siya tapos yung kamay niya naka-cover sa mukha niya.

"Taylor, I'm so sorry. Please. Ik-kwento ko lahat ng nangyari before naging tayo. Please. Just let me." Hinawakan niya ko sa braso tapos nagmamaka-awa.

"Harry. I don't know. You can tell me if it's over. But not like this! Ang sama sama mo Harry! Makasarili ka!" Binitawan niya ko tapos tumayo ng maayos.

"Ano? Break na tayo? Sure Taylor. It's my fault. I give up!" Tapos umalis na siya. Ganun lang ba talaga kadali sakanya? Okay. I can move on now. Ganun na rin talaga kadali sa'kin. Papasok ako ngayon.