Blank Space (Haylor Tagalog FF)

Chapter 15

I can't eat. I can't sleep. I kept on crying and crying. Dalawang linggo na ang nakakaraan nung nakita ko si Harry at Kendall na nagka-kainan ng labi. Hanggang ngayon, hindi ko pa mabura sa isip ko yun. Wala akong ganang kumain, o kung ano man.

Dalawang linggo na 'kong hindi pumapasok. Dalawang linggo na rin akong hindi nakakatulog kakaiyak. Gusto ko ng mamatay. Gusto ko munang may mapag-sabihan nito maliban kila Perrie.

Tama. Si Ed. Mag-kaibigan kami ni Ed mula nung bata pa. Nagka-layo na kami simula nung namatay si Mommy. Wala na kaming ugnayan simula nun.

Siya lang kasi yung taong hindi ako gustong iwan at ayaw akong pakawalan. Pinangakuan ko siya dati na babalikan ko siya kahit anong mangyari. Pero, di ko na alam kung nasan siya ngayon.

I guess, haharapin kong mag-isa tong problema ko. I don't know. I have no where to go. He's still all over me like a wine stained dress i couldn't where anymore.

Harry's still all over me. Kailan ba 'ko makaka-move on?

Siguro magbabakasyon muna ko kung saan malayo sa'kanya at yung siguradong makaka- move on ako. Yes. I think sa New York nalang. Siguro naman makaka-move on na 'ko dun. Dun din muna siguro ako maga-aral.

Ang pera na ipinamana ni Mommy sa'kin ay ang dahilan kung bakit nabubuhay pa 'ko ngayon. Pero ang simple lang amg buhay ko pero gumulo.

Bakit ba nangyayari sa'kin toh? May sumpa rin bang naipamana sa'kin? Mamamatay rin ba 'ko tulad ni Mommy? Well, handa akong mamatay gusto ko din naman eh.

Bakit hindi pa 'ko namatay ngayon? Ako nalang sana ang namatay kesa kay Mommy dati.

Wait. May kutsilyo naman sa kusina. Bakit pa 'ko magsasayang ng pera at pumunta ng New York at magpa-sagasa kung pwede naman akong magpa-kamatay dito sa mismong pamamahay ko?

Tumayo ako sa kama kong napaka-gulo. Dumiretso ako sa kusina at kinuha yung kutsilyo. Wala na 'kong pake kung makalawang siya o ewan. Gusto ko ng mamatay. Para mabawasan na ang mga naloloko diba?

Oh wait. Ii-inform ko si Harry para alam niya. Para sumaya naman siya sa pamumuhay niya. Para wala ng hadlang sa pag- lalandian.

Oh wait. Ako nga pala ang nanlandi. In the first place, Ako pala ang nang-agaw. Tatawagan ko nalang siya kesa naman tawagan ko pa siya diba? Malay naman natin, baka nasa kama sila ni Kendall.

Bumalik ako sa kwarto ko at kinuha ko yung phone ko. I searched for Harry's name.

*kringggg*

"Uhmm. Hey Tay." Simpleng sabi niya. Nakakaistorbo ba 'ko?

"Oh hi Harry. Ii-inform lang kita, Tatapusin ko na ang buhay ko. Naka-istorbo ba 'ko? Oh siya sige. Matagal na 'kong nag- GOODBYE sa'yo. Kailangan pa ba ulit?" Ie-end call ko na sana nung bigla siyang nagsalita.

"NO TAYLOR! PLEASE DON'T. PLEASE. I'm begging. I care for you. PLEASE STAY. I NEED YOU. JUST PLEASE." Iiyak ba 'ko ulit? Tatawanan ko nalang siguro yung mga sinabi niya.

"HAHAHAHA. Is that a joke? It's funny i swear. Isa pa please? HAHAHAHA."

"Oh Harry, baliw na talaga siya." Bagong babae? Or what? It doesn't sound like it's Kendall.

"Oh i see." Sabi ko. Tinitigan ko saglit yung kutsilyo at itinaas. Inakma kong sasaksakin ang sarili ko.

"TAYLOR. PLEASE. PUPUNTA AKO DIYAN. WAIT FOR ME. PLEASE. DON'T. I NEED YOU."

"NOOOOO!" Tinignan ko yung dulo ng kutsilyo. Nilas-lasan ko yung kamay ko gamit yung kutsilyo. Hindi siya ganun ka-lalim pero pero umagos yung dugo sa kamay ko.

Hindi ko alam kung bakit ko nasulat ang ang mga letrang H at A. Bakit?! Sumunod kong nilaslas ang kamay ko ng dalawang R at huli ang Y. Bakit ko ba ginagawa toh sa sarili ko?!

Tinutok ko sa sarili yung kutsilyo. Gagawin ko na talaga 'toh. Hindi ko dapat nararanasan 'toh. Pero sige. Tatapusin ko nalang.

---------

Guys! Kapag natapos ko na 'toh, gagawa ulit ako ng Fanfic. HAHAHA. Larry naman. Basahin niyo ah? Oki oki. XD