Moonlight Throne (Gazellian Series #6)

Chapter 5

Chapter 5

 -- REYNA --

Pagpapakilala

Ang kalawakan ng madilim na kalangitan ay ngayo'y nagliliwanag dahil sa muling pagsilip ng buwan. Ngunit ang higit na namayani'y hindi lang ang liwanag, kundi mga anino at pagaspas ng mga pakpak.

Nang sandaling lumingon ako sa kanila at humalo ang luha't galak sa aking puso, halos hindi na ako makapaniwala sa nakikita ko. Simula nang sumiklab ang makasaysayang trahedya mula sa pitong matataas na trono, hindi na muling nakihalubilo ang mga anghel sa iba pang nilalang, tila sila ang lubos na nagkubli sa lahat. Hindi ko akalain na ang aking simpleng panalangin ay maririnig nila.

Tila ang oras ay tumigil sa pagitan naming lahat.

Ang kanilang mga mata'y nakatuon sa akin, ilang hibla ng kanilang puting balahibo'y humahalo sa hangin, kasabay ng aking ginto gintong alikabok.

Habang ang aming mga atensyon ay nakatuon sa isa't isa, tila hinila ang aking buong presensiya sa isang mahabang panaginip, ito ba'y dala ng kanilang puting kapangyarihan o kaya'y ito pa rin ay dala ng aking kagalakan?

Kasiyahang hindi ko na alam na muli kong mararamdaman sa gitna ng paglalakbay na ito. Sa kabila ng mga mata kong nahuhumaling sa bawat pagaspas ng kanilang mga pakpak... ang aking mga mata'y tila tumagos sa aking sariling mga alaala.

Ang lahat ng pinagdaanan ko...

Hindi ko akalain na ang Leticia noon ay magagawang makarating sa lugar kung nasaan ako ngayon. Isa lamang akong napakahinang diyosa noon, takot sa responsibilidad at mas gugustuhing manatili sa mga bisig ni Diyosa Neena. Hindi ko akalain na darating na ang munting mga kamay ko na hindi makaukit ng magagandang sining noon ay hahawak ng higit na mahalaga sa isang mundo. Buhay. Buhay ng napakaraming nilalang.

Sa dami ng pinagdaanan ko... akala ko'y imposible na akong makarating sa dulo. Hindi ko akalain na makikita ko pa rin ang sariling kong buhay at humihinga.

Simula nang magtanghal ako sa harap ng napakaraming diyosa at angkinin ako ng buwan bilang kanyang bagong tagapangalaga. Sa tuwing naalala ko ang una kong tagumpay na iyon... hindi pa rin matanggal ang lubos kong galak.

Nang sandaling makilala ko si Nikos at mangakong itatama ang lahat ng maling paratang sa kanya. Ang unang karerang ipinanalo ko laban sa kapwa ko mga diyosa, kailanman ay hindi ko makakalimutan ang ngiting iyon sa akin ni Nikos. Hindi ko man siya tuluyang pinalaya noon... nakita ko sa mga mata niya ang saya at pasasalamat.

Ang unang hakbang ko nang sandaling maupo na ako sa aking responsibilidad bilang diyosa ng buwan, ang aking unang subok upang itama ang pagkakamali ng sumpa, dahilan kung bakit nagawa kong isakripisyo ang dalawang emperyo na ngayo'y handa akong kitilin... ang pagmamahalan ng isang bampira at lobo'y muling naibalik sa aking panunungkulan. Ngunit siya rin naging dahilan ng isang malaking digmaan. Digmaan sa mga emperyong namulat sa maling paniniwala. Dugo at buhay ang napakaraming isinakripisyo, isang malaking pangyayaring nakapagpababa sa akin sa lupa.

Ang diyosa ng buwan ay bumaba sa lupa upang itigil ang digmaan, ngunit hindi ko akalaing sa oras din iyon ay may isang bampirang aangkinin ako sa gitna ng libong nilalang na nagsisiklab sa galit. Nakilala ko si Dastan... ang haring itinakdang siyang uupo sa mundong ngayo'y pilit kong inaayos.

Sa kaalamang imposible iyong mangyari, ako'y pilit kumawala sa kanya at hindi siya pinaniwalaan ngunit sa pagbabalik ko sa mundong akala ko'y aking tahanan, unti-unti na akong namulat. Ako'y ikinulong at pinarusahan sa desisyong alam kong tama, akala ko'y doon na ako magwawakas ngunit isang sakripisyo ang mas nakapagpalakas sa akin upang magpataloy at lubos na tumakbo. Si Diyosa Neena, ang kaisa-isang diyosang nagmahal sa akin sa Deeseyadah ay inilay ang kanyang buhay upang madala ako sa mundo ng mga bampirang ligtas. Ang sumpang ipinataw sa akin ng mga diyosa'y ginawa niyang baliktarin sa pagsasakrispyo ng sarili niyang buhay.