Moonlight Throne (Gazellian Series #6)

Chapter 44

Chapter 44: Pagluhod

Simula nang umalis ako sa Parsua Sartorias at maglakbay kasama sina Nikos, Hua at Rosh, hindi ko hinayaang tanging sila lamang ang humarap sa bawat labang sumasalubong sa amin.

Ang paglalakbay namin upang mahanap ang mga susi mula sa mga tagapagbantay na mga babae'y hindi biro, ngunit kailanman ay hinding-hindi ko makakalimutan ang aming karanasan sa gitna ng tulay ng temptasyon. Kasama ang munting prinsesang si Divina, ang biglang pagdating ng presensiya ni Desmond at ang saglit na pagsuko nina Rosh, Hua, at Nikos sa kanilang minimithing kahilingan.

Halos mawalan na ako ng pag-asa ng mga oras na iyon...

Sa paglalakbay na ito'y hindi miminsang bumalik sa aking mga alaala ang karanasang iyon at ang takot na muling maipit sa ganoong sitwasyon, dahil alam kong katulad ko'y may kani-kanila ring kahinaan ang mga nilalang na siyang kasama ko.

Ngunit habang tumatagal ay unti-unti na rin nabubura ang takot at pangamba sa aking puso't isipan, dahil bagaman may kani-kanila ngang kahinaan ang bawat isa, higit kaming marami sa pagkakataong ito at ang kanilang mga kahinaan ay tiyak na mahihigitan ng kanilang kalakasan sapagkat umiikot lamang sa loob ng grupong ito ang pinagkukunan ng lakas ng bawat isa.

Dahil ang mga nilalang na ngayon ay nasa harapan ko at matitikas na nakatindig sa mga naglalakihang ibon, sa gitna ng tumitinding hampas ng malakas na hangin ay hindi pangkaraniwang grupo ng mandirigma... kundi isang pamilya.

Pinagkalooban kami ni Dastan ng pinakamalakas na grupo ng mga mandirigmang kailanman ay hindi mahihigitan ng kahit anong klase ng grupong pinagbuklod lamang dahil sa mithiing pagkamkam ng kapangyarihan.

Ngayo'y pinili kong tumayo sa likuran nila habang si Kalla'y nanatiling nakahapon sa aking kanang balikat at si Hua'y ngayo'y lumipat na muli sa tabi ko.

Sa aming mga naunang laban ay siniguro kong hindi ako mananatili sa kanilang likuran at magiging isang walang pakinabang na reynang ang tanging kakayahan ay mag-utos lamang. Kailanman ay hindi ko iyon pinangarap at lalong hindi ko kayang tiisin ang sitwasyong wala ako sa gitna nila at lumalaban sa tabi nila. Ngunit sa pagkakataong ito, bagaman ako'y ngayon ay nasa kanilang likuran, hindi nila pinaramdam sa akin na ako'y isang klase ng reyna na tanging may kapangyarihan lamang sa mga salita.

Tila sila'y mga mandirigmang nais ipakita sa kanilang reyna ang kanilang kakayahan at ang bigyang diin na sila'y karapat-dapat mapabilang sa aking grupo.

Sa halip na magkaroon ng tensyon ang bawat pagaspas ng pakpak ng dalawang ibon sa papalapit ng mga kalaban na unti-unti na rin gumagawa ng kanilang pormasyon sa himpapawid na tiyak na magbibigay sa amin ng higit na kahinaan, lalo lamang naging banayad at mabagal ang lipad ng mga ibon na tila walang papalapit na panganib mula sa iba't ibang direksyon.

Maging ang lahat ng nilalang na ngayo'y matikas na nakatindig sa aking unahan ay hindi man lang gumawa ng ingay at kakaibang kilos na maaari kong mabasa.

Sa puting ibon ay nanatiling nasa gitna si Rosh at prenteng nakapamulsa, sa kanan niya'y si Claret at kaliwa'y si Iris, habang katabi ng dalawang babae'y sina Blair at Nikos na kapwa nakapamulsa rin.

Sa itim na ibon naman ay nasa gitna rin si Seth, sa kanan niya'y si Harper at kaliwa'y si Zen, habang katabi nila'y sina Caleb at Lucas na kapwa rin mga nakapamulsa maliban sa prinsesa.

"This powerful family is not aware of the word danger and intimidation, Queen Leticia," ani ni Hua na may bahid ng pagkamangha. Dahil alam kong sa mga oras na ito'y hindi lang ako ang humahanga sa mga nilalang na nasa harapan ko.

"I've seen powerful groups in my lifetime but I've never seen any groups like them. Reckless..."

"We have the advantage, Hua. We always have," pagsabat ni Rosh sa unahan.