28th

Chapter 16

Chapter 16  |  Good Night

Wala na ang pinapangarap kong leave ng Thursday at Friday. My request got denied. Well, ano pa nga ba ang magagawa ko kundi ang sumunod na lang sa boss ko. Inisip ko na lang na para din ito sa mga kasama ko sa work kasi nakakahiya namang iwan sina Dane at Mommy Lorraine na halos magkanda-kuba-kuba na sa pag-overtime samantalang ako ay hayahay lang sa buhay. I just made a mental note na darating din naman ang weekend at wala akong gagawin kundi ang humiga maghapon sa kama at kumain ng mga gusto kong kainin!

I didn't think of the stress, basta nagpakabusy na lang ako dahil alam ko namang mabilis lang ang oras kapag hindi ko ito iisipin.

Truth to be told as I didn't even notice the passing of time, mag-nine pm na pala! What the hell, Yuri Shin?! Workaholic ka girl? 

Lumingon ako sa paligid at nakita kong wala na si Dane at Mommy Lorraine. Piper is no longer in his seat already. Did they went out without me noticing it? Was I too engrossed in my work na hindi ko sila napansing nagpaalam sa akin at umalis? Ang weird lang.

I stretched my arms up and tilted my neck from left to right. Pag-uwi ko nito mamaya, hindi pwedeng hindi lalagpas sa limang Salonpas patches ang ilalagay ko sa likod at balikat ko.

Hindi na ako nag-abalang mag-retouch pa dahil gabi naman na at pauwi na ako. Pagtayo ko, tinignan ko muna ang opisina ni Sir Trein. Tama nga siya. If I feel busy enough how much more kung siya pa 'di ba? Senior Vice President at that. I wouldn't even know kung nandyan pa siya sa loob o kung umalis na rin ba siya nang hindi ko rin napapansin.

Without thinking twice, I knocked at the wooden door of his office. "Sir, nandyan pa po ba kayo?"

Silence.

I shrugged. Mukhang umalis na yata siya. "I'll be leaving, Sir Trein. Good night."

I walked towards the lobby and pressed the button for the lift. Since magna-nine pm na at wala na masyadong employees ang nandito sa building, mabilis akong nakasakay ng elevator - at wala din itong laman maliban sa akin. I was about to press the 'close' button when somebody's hand stopped its door.

Halos malaglag ang mga panga ko pag-angat ko ng tingin.

"Sir Trein.." my voice almost faded.

Nasa loob pala siya ng office niya! I didn't even know!

Hinintay niya kaya ako?

Wow, asa ka naman, Yuri Shin. Like I said, mas busy siya kesa sa akin kaya malamang mas marami siyang inasikaso. I'm not that important para lang hintayin niya noh.

I slowly shifted towards the empty space at the back of the lift while he's standing near the door. All the while, dire-direcho lang ang lift at hindi na ito nagsakay pa ng employees. Both of us remained silent until we reached the ground floor.

Since he's the boss, syempre hinayaan ko siyang maunang makalabas bago ako. I even pressed the 'open' button para hindi siya masaraduhan uli. He quickly walked away towards the main lobby. 

He didn't even say goodbye.

Nagtaka pa ako e bad trip nga siya sa akin dahil iniiwasan ko siya. I just bit my lower lip and took a deep breath. I felt a pang in my heart and my eyes feels watery. Ang weird ko, shit. Kasalanan ko naman kasi kung bakit naging distant kami sa isa't isa tapos ako itong nasasaktan. 

Yeah, I just dug my own grave.

Paglabas ko ng building, I tried to hail a cab pero walang naka-park sa taxi bay sa gilid kaya I decided to book Grab instead. Before a rider accepted my booking, I heard a car's honk near me that I almost dropped my phone. Humigit ako ng malalim na hininga sa sobrang gulat ko. Muntik na akong makapagmura! Shoot!