The Only Hope for Me is You

Chapter 6 : G-Spot

M A X E N E

FINALLY, I'm in my very own condo unit. Gradually I'm getting the independence that I want, maybe I am doing something right this time. "Where do you want this?" kunot noo na tanong sa akin ni Travis. Pinadala ko kasi sa kanya ang lahat ng groceries ko.

"Ilagay mo na lang sa may kitchen." nakangiting ani ko habang nililibot ng mga mata ko ang itsura ng unit ko. Kung ikukumpara sa penthouse ni Travis, di hamak naman na mas malaki iyon kaysa sa unit ko. But then, at least, I can be my very own person here. No boundaries, no rules, just me and my very own personal space. Sinilip ko si Travis at ni-literal niya ang sinabi ko. Talagang nilagay niya lang yung mga pinamili ko sa kitchen table. Nilapitan ko siya at tinaasan ng kilay, "Literally eh noh?" Hampasin ko kaya siya. Kainis!

"Madali akong kausap." pilosopong sagot niya, "Pinagbuhat mo na nga ako, tapos ako pa ang mag-aayos niyan," he scoffs, "Ano ka sinuswerte?"

"At least ilagay mo yung fresh sa fridge hindi ba?" I told him but he rolls his eyes at me, "Huwag na nga, ako na lang. Thank you na lang ulit." ayan ah, nagpasalamat ako sa kanya. Mabait kasi akong tao. Ewan ko lang dito, minsan paiba iba rin ng mood. Tsk! Para naman kasing ang laking abala ko sa kanya. Nawala rin agad katahimikan sa paligid namin nang marinig kong kumakalam ang tiyan niya. Napatingin ako sa kanya ng bahagya. But then as usual, he's perfectly good at hiding his emotions very well, "Gutom ka?" I teasingly asked him with a friendly smile.

"Kung wala ka ng kailangan aalis na ako." malamig niyang sagot sa akin. Dakilang mapagpanggap. Kanina niyayaya ko siya kumain pero napakaselan ng taong ito. Ayaw niya sa street food, kesho madumi daw. Ang arte! Yung itsura niya kanina noong namalengke kami, todo ang pagtitimpi niya sa tuwing may nakakasalubong siyang kargador na hindi maiwasang madali siya. Tapos noong matalsikan siya ng tubig galing sa fish section, kitang kita kung gaano siya naiinis pero kinikimkim niya lang. He even suggested na sa supermarket na lang kami mamalengke para mas maluwag ang lugar, pero gustong gusto ko talaga ang nakikitang naiinis siya. I'm even wondering, kailan sasabog si Travis sa inis?

"I'll cook you something, a simple token for your help today." sabi ko sa kanya at inabutan siya ng chocolate, "Take this muna, mamaya mahilo ka pa."

"I don't eat sweets Maxene." he says with a poker face. Seriously, ano pa ba ang hindi niya gusto kainin?

"Well you need some sugar at least, masamang nalilipasan ng gutom." paaalala ko sa kanya.

"And who's fault was it?" tinaasan niya ako ng kilay, sinisisi ba niya ako? "We should have bought these in the supermarket, not in some wet dirty market."

"Kalalaki mong tao pero ang arte mo," I hissed and see him rolling his eyes at me again, "Alam mo, mas masaya mamalengke sa palengke. Tapos nakakatawad pa ako."

"Natawad ka pa niyan, eh afford mo naman bumili." inis niyang sambit. Minsan hambog din 'tong si Travis eh.

"Afford ko nga, pero syempre kailangan maging matipid din ako 'no!" iyon kasi ang nakasanayan ko noong si Kenzo pa ang kasama ko, he taught me so much about how I spend my money and how I save it. Hindi naman habang buhay mayaman ako. To be honest, I saved enough money para sana kapag dumating ang araw na yayayain niya ako makipagtanan, handa na ako. Pero wala eh. Poof, that happily ever after is gone. Nginitian ko si Travis nang mapansin ko na inoobserbahan na naman niya ako. I couldn't allow him to see my thoughts, not this time. "Sit, I'll cook something for you." I told him and I'm pleased that he obeyed.

"I might want some coffee." he humbly requested.

"Wala pang laman ang tiyan mo, kape agad?" inilabas ko ang chicken fillet at nagsimulang hiwain iyon into strips, maybe I'll make some chicken ramen. Yup, that'll do. Kinuha ko na rin ang green onions and garlic. Ginisa ko muna iyon dahil sa pagkakaalala ko mas masarap daw ang pagkain kapag ginigisa muna. As what Kenzo taught me once upon a time.