The Only Hope for Me is You

Chapter 31 : The Aftermath

M A X E N E

Ever since that day, when we almost break-up because of my never-ending insecurity towards Monique, he did everything for me to feel secure with our relationship.

Everyday he openly shows me how important I am to him. That no matter what happens, he will never let me go. That at the end of the day, he will always choose to be with me.

As promised, he shared his so-called hobby of collecting branded cars.

Ngiting tagumpay pa niyang pinakita ang mga napanalunan niya na para ba siyang bata na nangongolekta ng mga laruan.

Laking gulat ko na lang talaga na may sarili siyang garage just for those cars. Ferrari, Lambo, Chevrolet, Bugatti, Porsche, Mustang, iilan lang iyon sa mga kotse niya.

Hindi pa daw flashy para sa kanya ang BMW niya, kaya iyon ang so-called regular car na ginagamit niya sa school at sa mga araw na nalabas kami. Hindi daw flashy! Sino niloloko niya?

Tapos ngayon ko lang nalaman mula sa kanya na yung kotse na binasag ko ang side mirror is yung Maserati niya.

Iniisip ko pa kung magkano ang babayaran ko dahil nasabi niya sa akin noong nakaraan na tinapon na daw niya ang kotse na iyon. Buti na lang at joke lang niya iyon.

Mahal pa naman ng kotseng iyon!

Sa totoo lang kinabahan ako, ayoko pa man din na nagkaka-utang. Plus kasalanan ko naman talaga na sinira ko yung kotse niya na iyon.

I can say that we're more open towards one another as days pass by.

Gusto din naman namin parehas iyon.

As much as possible, we don't want to keep secrets towards one another that could cause another misunderstanding, ganoon na lang niya pinapahalagaan ang pangako niya sa akin na hindi na siya magtatago ng kahit anong sikreto sa akin, na kapag nagtanong ako, susubukan niyang sagutin ang lahat.

Minsan ko nang naitanong sa kanya ang tungkol sa kapatid niya, pero bakas pa rin sa mukha niya na hindi pa siya handang mag-open up sa akin sa part na iyon. Hindi ko naman na pinilit.

Hindi rin ata niya alam na may alam ako tungkol doon. So I think, hindi sinabi sa kanya ni Monique ang mga napag-usapan namin.

Regarding his adoptive parents naman, tama ang hinala ko na mas mayaman nga sila kaysa sa amin. He just wants to keep that fact as private as possible dahil ayaw niyang mag-stand out.

Like me, he prefers to make a name out of his own than to be his parents successor kahit na iyon ang request sa kanya ng adoptive mother niya sa Last Will niya bago siya namatay.

No wonder bakit hindi siya comfortable noong nasa Japan kami, nawala din daw sa isip niya na mapapansin siya ng mga tao doon, ang inaalala niya lang nung mga oras na iyon ay kung saan ako pa kakainin dahil nga gutom na gutom ako nung gabing iyon.

Hindi na rin siya naalis ng bahay na hindi ako kasama. Kulang na lang i-glue namin ang mga kamay namin para hindi kami maghiwalay, except na lang kapag nasa school siya at nasa work ako.

Now I'm cooking our dinner as he watches the news on the television.

Natatawa na lang ako, para na talaga kaming mag-asawa nito.

"Nagmistulang trahedya ang akala ng lahat ay simpleng meteor shower lang sa lugar na ito sa norte. Hindi inaasahan ng mga experto na may ilang bahagi sa sinasabing meteor ang bumagsak sa maliit na barrio na ito."

Matapos ko ihanda ang kakainin namin sa hapag, kaagad naman ako tumingin sa TV.

My heart drops as I see that familiar place to me.