𝚃𝙷𝙴 𝚂𝙴𝙲𝚁𝙴𝚃.𝙱𝚃𝚂

.16.

Time skip/5 μέρες

Εχουν περάσει 5 μέρες, το σχέδιο θα μπορούσε να πηγαίνει και καλύτερα. Βασικά πάνε όλα χάλια.

Η Σταυρούλα φαίνεται πολύ περίεργα φαίνεται ότι η μάνα μας την έχει πάρει με το μέρος τους. Είμαι σίγουρη ότι το έχει κάνει. Εγώ πάντως συνεχίζω να την αποφεύγω αλλά και να μην την εμπιστεύομαι μετά από όλα αυτά που μας έχει κάνει.

Προσπαθώ να αποσπάσω κάποιες πληροφορίες να βρω κάτι για να δω τι σκαρώνουν αλλά τίποτα. Είναι πολύ δύσκολα τώρα που είμαι μόνη μου.

Επίσης από τις κινήσεις του που κάνειο Val προς εμένα καταλαβαίνω ότι κάτι υποψιάζεται.

Μια σαν να μην έφτανε αυτό προσπαθώ να επικοινωνήσω με τους άλλους το ινστιτούτο αλλά μάταια, η Σταυρούλα έχει το δαχτυλίδι και αρνείται να το χρησιμοποιήσει αλλά και να μου το δώσει.

Στο Ινστιτούτο:

Namjoon's pov:

Λδ: Είπα ΟΧΙ!

Nm: Κάνε στην άκρη αλλιώς και εγώ δεν ξέρω τι θα κάνω.

Λδ: ΟΧΙ! Ξέρω γιατί θες να μπεις μέσα και δεν πρόκειται να σε αφήσω.

Nm: ξέρεις κάτι έχω κουραστεί μαζί σου. Μόνο εαυτούλης σε νοιάζει και τίποτα άλλο. Παντα η Λυδία έχει δίκιο, πάντα θα γίνεται το δικό της.

Λδ:Τι είπες μόνο εαυτούλης μου με νοιάζει?! Ξέρεις πολύ καλά γιατί το κάνω αυτό γιατί...

Nm:Δεν υπάρχει γιατί. Η Σταυρούλα και η Πανδώρα κινδυνεύουν, έχουν περάσει 5 μέρες και δεν ξέρουμε αν είναι καλά.

Λδ:...

Nm: Θυμάσαι την ημέρα που η Πανδώρα σε χτύπησε στο κρησφύγετο του Val; Τότε σου είχανε πει να μείνεις εδώ και να μην φύγεις αλλά εσύ τις αγνόησες; Κατηγόρησες την Πανδώρα ότι αυτή φταίει για ότι έγινε. Και τώρα τι; Δεν με αφήνεις να μπω στο δωμάτιο της Ευδοκίας, για να μην την πιέσω να κλάψει; Η για να μην ξαναθυμηθεί τη πέρασε; Το ξέρω ότι αυτή η εμπειρία που βίωσε ήταν πραγματικά απαίσια, όμως εάν μας πει τι είχε γίνει όσο ήταν εκεί ίσως βρούμε τρόπο να σώσουμε τα κορίτσια. Εσύ τι προτιμάς να πιεστεί τώρα η Ευδοκία για να σώσουμε τις φίλες σου; Η να τις αφήσουμε να πεθάνουν και μετά να έχετε και οι 2 τύψεις?! Γιατί και εγώ και εσύ γνωρίζουμε ότι η Ευδοκία με τον καιρό θα το ξεπεράσει αυτό που έπαθε, ενώ αν πάθουν τα κορίτσια κάτι δεν θα ξαναγυρίσουν ποτέ!

Οσο της μιλούσα έτσι με αυτό το άγριο βλέμμα και φωνάζοντας, την είδα να δακρύζει όμως δεν με ένοιαξε.