Έχει περάσει ένας μήνας από τότε που έφυγα η μάλλον καλύτερα με έδιωξαν.
Στην αρχή είχα πάει στο σπίτι μου στο πραγματικό μου σπίτι αλλά δυστυχώς ήταν όλα όπως τε περίμενα κατεστημένα.
Από τότε που αποκαλύφθηκε η αλήθεια και έμαθε ο κόσμος τον σκιών για την ύπαρξη μας το βρίσκω πολύ λογικό οι εχθροί μας που σίγουρα θα έχω αρκετούς να έρθουν εδώ να ψάξουν.
Όμως τουλάχιστον κατάφερα να βρω και να πάρω μαζί μου κάποια πράγματα από το σπίτι για να μπορέσω να επιβιώσω, όπως ας πούμε κάποια ρούχα, νερό αλλά και κάτι άλλο.
Δύο σπαθιά όχι και τόσο μεγάλα όμως πολύ χρήσιμα. Τόσα χρόνια τα νόμιζα με με την Σταυρούλα για διακοσμητικά όμως τώρα που μπορώ να καταλάβω ότι είναι αληθινά αλλά και ότι αυτά τα σχέδια που έχουν πάνω τους είναι ρούνοι τα πείρα μαζί μου χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα μου ήταν σίγουρα πολύ χρήσιμα.
Τα σπαθιά 👇
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Βρισκόμουν σε ένα καλύβι σε ένα δάσος ευτυχώς όχι και τόσο μακριά από την πόλη.
Εδώ ερχόμουν παλιά με το αγόρι μου το πρώτο μου αγόρι, ήταν το μέρος μας που ποτέ κανείς δεν μας ενοχλούσε, που πάντα τα προβλήματα τα οποία υπήρχαν στη σχέση μας εξαφανίζονταν.
Είναι πολύ μεγάλη ιστορία όμως, ίσως να την μάθετε κάποια άλλη στιγμή.
Στο Ινστιτούτο:
Evdokia'spov:
Μμμ δεν αντέχω άλλο αλήθεια.
Δεν μπορώ να συνηθίσω στην ιδέα του βρικόλακα, πως εγώ είμαι βρικόλακας.
Τουλάχιστον το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι έχω βοήθεια, όλοι μου συμπαραστέκονται και με βοηθούν ακόμα και τα αγόρια που στην πραγματικότητα τώρα με γνώρισαν.
Όμως δυστυχώς για εμένα δεν μένω στο Ινστιτούτο αλλά στο ξενοδοχείο με τον Jimin 'πρέπει όλοι οι βρικόλακες να είμαστε μαζί ενωμένοι δεν γίνεται να μείνεις εδω' πόσο βλάκας θεέ μου!
