The Bravest Soul

chapter fifteen

CHAPTER 15:

[Chapter Song: Before you go by Lewis Capaldi]

Yzien's POV II:

"Hi! Good afternoon!" Masigla nyang bati sa akin. Napatingin ako sa wall clock ko at tama nga sya, hapon na.

"What are you doing here?" Walang gana kong tanong sa kanya, ngunit bago sumagot ay pumasok na sya sa unit ko at nagderetsyo sa kusina.

"Let's make ice cream." Lumapit ako sa kanya habang nakakunot pa din ang noo.

"Do it on your unit." Saway ko sa kanya pero imbis na makinig sya ay tinalikudan nya na ako at isa isang ibinaba ang mga ingredients nya.

I sighed and crossed my arms. Wala na akong nagawa kundi panoodin sya sa ginagawa nya, tinulungan ko din sya sa ibang gawain nya sa takot na baka mapagod nanaman sya ng sobra at maulit ang nangyari sa kanya.

She enjoy what she was doing so I let her stay in my unit while I'm drinking my beer. Napasimangot ako ng agawin nya sa akin ang beer na hawak ko at deretsyong itinapon sa basurahan.

"Hindi ka nga tumalon noong araw na yon ngunit unti unti mo namang pinapatay ang sarili mo. You have so many chance yzien, don't waste it. You should live because you're destined to live."

She may be really annoying sometimes, no always but she always left me hanging with her words of wisdom. Her words always got my heart, tamang tama. Sa sobrang tama ay nagdurugo na.

Nakatitig lamang ako sa kanya ng makita ko sya sa loob ng unit ko. Nagising ako kanina ng marinig na may nagbukas ng unit ko ngunit hindi ko akalain na sya yon.

"Anong ginagawa mo dito?" Iniwas ko ang tingin sa kanya. Naramdaman ko ang paglapit nya para yakapin ako ngunit iniwas ko ang sarili ko.

"I missed yo--"

"Shut the fuck up. Leave this unit before I could call the guards."

"Dale don't be like this please, I will expain to you everything. So hear me out, just please hear me out." Napatawa naman ako sa sinabi nya. Hear her out? Then what, she'll tell me her lies? "LOVE, LET ME EXPLAIN! DON'T DO THIS TO ME!"

"JUST LEAVE OR I'LL KILL YOU BOTH!" Sigaw ko dahilan para matigilan sya.

Natulala ako ng lumabas sya sa kwarto ko, wearing oversized shirt with her panjamas. Kusot kusot nya pa ang mata nya at umakto na bagong gising.

"Leave. You're disrespecting my girl." This is the only thing I can make her leave. After all her lies hindi naman siguro masamang magsinungaling ng unang beses sa kanya.

Tumingin ako kay abrille habang sya ay nakangisi sa akin. Nataasan ko sya ng boses ng makita ang hagdan na dinaanan nya para masapasok sa kwarto ko. Gusto ko syang suntukin dahil sa ginawa nya pero dahil sa sinabi nyang inililigtas nya lang ako ay hindi ko mapigilan na sikretong mapatawa. Is she even real? Ni langgam nga ay hindi ko pinayagan na kagatin si amaya ang patayin pa kaya.

"Are you afraid to die?"

"Alam mo sa palagay ko, hindi naman talaga natatakot mamatay ang isang tao. Natatakot lang tayo sa kung ano nalang ang pwedeng mangyayari sa mga naiwan nating tao kapag nawala na tayo."

Tinitigan ko sya habang sya ay nakatingin sa langit, siguradong gustong gusto nya itong titigan. Kita ko ang nanggigilid na luha sa mata nya ngunit imbis na pansinin ay nilampasan ko na lamang ito ng tingin.