UNEXPECTED HUSBAND

Chapter 17

Anong baby ba ang pinagsasabi ng gagong to! Abnormal!

"Baby your ass, asshole! Hindi ba't heto ang gusto mo? Now, I'll sign it. Tsaka ayaw ko ring matali sa isang katulad mo." Pagtataray ko. "It's all up to you if you don't want my Cruising Line to be your cargo vessel, I don't care by the way. It's not my lost." Huminga ako nang malalim. "Send me tomorrow the document about the annulment. I'll go back inside. Goodbye." Ani ko sabay talikod sa kaniya.

"I won't sign it anyway, I'll be your husband and a father of that child you bear."

What the? Father! Buang!

"You're crazy! Father your face! Umalis kana nga!" Pagtataboy ko sa kaniya. Gago ba to? Ano ako buntis? Bwisit!

"Yes, I'm the father of your child. I did impregnate you so yeah- I know you are." He smirked.

"What the fuck! You crazy ass! I'm not! Bwisit ka!" Sigaw ko sa kaniya.

"Hush baby, stress isn't good to OUR baby." Ngumiti siya. "We'll go for a check up tomorrow. If you're not pregnant we'll both sign the annulment, but if you are... you'll be locked up with me."

"Fuck you!"

"I'll fetch you tomorrow, 8am. Matulog ka ng maaga, you bear my child-so you better take good care." Sabay talikod niya.

Pinanood ko siya hanggang sa makaalis. Whe fuck on earth! Shit! Alam kong madalas akong nagugutom o di kaya'y naging maselan ang pang-amoy.. fuck! Nahilot ko ang aking sintido.

Binuksan ko ang aking laptop at nagresearch sa mga sintomas nang babaeng buntis. My heart skip a beat when I read the symptoms.

Nausea
Dizziness
Food cravings
Mood swings

I cannot deny that I've got those symptoms. What if I am? fuck! Ang tanga-tanga mo, Gem! Batid kong maiiyak na ako dahil sa mga naiisip. Hindi pwede! Arghh!

Hindi ko na napigilin ang aking luha at napahagulgul na lamang sa sulok ng kama. No no no! I'm not! Oh God! Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako dahil sa pag-iyak.

Kinabukasan maaga pa akong nagising. Kaagad kong kinontak ang isang OB gynecologist na kilala ko.

From:Dr. GYN

Yes ma'am. There's no problem.

Kailangan kong makawala kay Jeadann. I may be pregant or not, I have to cut all of his attachment with me. Bakit parang masakit? I couldn't deny that he means so much to me-he was the first man I ever had. The first man I ever love. Ang unang  lalaking pinapasok ko sa aking puso. Kasalanan ko din naman kung bakit ako nasasaktan. I've fallen to my unexpected husband. I've fallen to the man I can't have-to the man who can't love me back. Nangilid ang luha sa aking mata. Masakit ang magmahal ng lalaking kailan man ay hindi kayang suklian ang pagmamahal mo.

I really wanna talk to my friends, gusto kong damayan nila ako. Pero paano? Bakit pa? Alam ko namang walang patutunguhan ang mga nangyayari. I am nothing to him but an enjoyment of his lust. Fuck! Why does it hurts so much? Damn it! Pinunasan ko ang aking luha at inayos ang sarili. I will give you a way, after this day, I'll forget you.

Inayos ko ang aking sarili. Simpleng high waisted jeans at crop top ang suot ko, pinaresan ko iyon nang white rubber shoes. Simple lang ito ngunit nagmumukha parin itong magara dahil sa aking kagandahan. I look more radiant this past few days.

Pagkababa ko ay naroon na si Jeadann at naghihintay sa bulwagan. Tipid akong ngumiti sa kaniya. Tumayo naman siya, handa nang umalis. Nagpaalam muna ako kay manang at sinabing pagbalik nalang ako kakain. Mabilis lang din naman kami.