Zhan Zhan...ကုိက္ခဲေနေသာ ေခါင္းကုိ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ႏွိပ္လုိက္ရင္း...သူမ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လုိက္သည္....
"ဟင္....ငါ...ငါ..ဘယ္ကုိ...ေရာက္ေနတာလဲ......"
Zhan Zhan မ်က္လုံးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း မွာေတြ႔လုိက္ရသည္က ျဖဴျပာေရာင္ ေရာစပ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာက်ပ္တစ္ခု သူေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ၾကည့္မိလုိက္ေတာ့ တစ္ခန္းလုံးလုိလုိ အျပာေရာင္ လုိက္ကာ ေတြ ကာထားတဲ့..အခန္းႀကီးတစ္ခန္းထဲတြင္....... "ကဲ...မင္းစပ္စုလုိ႔..ဝပီလား....."
Zhan Zhan ႐ုတ္တရက္ အသံၾကားရာကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူ႔ကုတင္ ေဘးနားမွာ႐ွိေနတဲ့လူတစ္ေယာက္....
"ဟင္....ခင္ဗ်ား...ခင္ဗ်ား...ကဒီကုိ ဘယ္လုိ လုပ္ေရာက္ေနတာလဲ..."
"ဘာမင္းကမ်ား..တျပန္ႀကီး ေျပာရဲေသးတယ္ေပါ့..ဒါငါ့အိမ္ကြ..မင္းမေန႔က..ငါ့ကားေ႐ွ႕မွာ လဲက်သြားလုိ႔.... ေစတနာ နဲ႔ ေခၚလာခဲ့တာ ကြ...."
Yibo သူ႔အိမ္ေပၚတက္လာပီး..သူ႔ကုိတျပန္ႀကီး ေကာေနတဲ့ ထုိေကာင္ေလးကုိ အံျသလြန္း၍ ေျပာလုိက္ေလသည္...
"ဒါဆုိ....ခင္ဗ်ားက...Zhan Zhan ကုိ ဒီကုိ ေခၚလာတာေပါ့..."
"ဟုတ္တယ္...ငါမင္းကုိ ..ေခၚလာခဲ့တာ..."
"ဒါနဲ႔..မင္းနာမည္က Zhan Zhan လား.."
"ဟုတ္ကဲ့...."
Zhan Zhan သူ႔ကုိ သူတစ္ခ်က္ ငုံၾကည့္လုိက္ေတာ့ မေန႔ကဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္အစားေတြမဟုတ္....
"ဟင္....ဒါZhan Zhan အဝတ္အစားေတြလည္း မဟုတ္ဘူး......"
"ဟုတ္ပါတယ္...."
"ဒါZhan Zhan အဝတ္အစားေတြ မဟုတ္ပါဘူး..."
"ေအးေလး...ငါေျပာေနတာလည္း..မင္းအဝတ္အစားေတြ မဟုတ္ပါဘူး ဆုိတာ ဟုတ္တယ္လုိ႔..."
"အင္းေလ..Zhan Zhan ကလည္း..ဒါZhan Zhan ဟာေတြ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ေျပာေနတာ.."
"ဒီမွာ..ငါေျပာေနတာလဲ...မင္းေျပာတဲ့ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာ...ဟုတ္တယ္လုိ႔...."
"ဟုတ္ပါတယ္....Zhan Zhan ကလည္း မဟုတ္ဘူးလုိ႔ေျပာေနတာပါ..."
"ေအးငါကလည္း..မဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိ ဟုတ္တယ္လုိ႔....ေျပာေနတာ..."
"ဒါမဲ့...Zhan Zhan ကလည္း...."
"ေတာ္ပီ...ေတာ္ပီ..ဒီကိစၥ ေဆြးေနေနတာနဲ႔တင္ မင္းနဲ႔ငါဒီတစ္ေန႔ကုန္သြား လိမ့္မယ္...."
"ငါ...မင္းစားဖုိ႔ မနက္စာ သြားလုပ္လာခဲ့ေပးမယ္..."
Zhan Zhan ခုမွ တစ္စုံတစ္ရာကုိ ႐ုတ္တရက္ စဥ္းစား မိလုိက္သည္....
"ခနေနအုံး....ဒီအိမ္မွာ...ဒီအိမ္မွာ..တျခားသူေတြ ႐ွိေသးလား...."
"ဟ...ငါ့အိမ္မွာ..ဘယ္သူေတြ ႐ွိ႐ွိ ..မင္းအပူ..ပါလားကြ......"
"ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ္ေမးေနတာကုိ ေျဖစမ္းပါ..."
"ကဲေျပာစမ္းပါ အုံးမင္းဘာလုပ္မလုိ႔လဲ အေၾကာင္းျပခ်က္ မယ္မယ္ရရမ႐ွိပဲ ....ငါတုိ႔ အိမ္တြင္းေရးကုိ မေျပာျပႏုိင္ဘူးကြ.........."
Zhan Zhan မ်က္ေတာင္ ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ေလာက္ျမန္ျမန္ ခတ္လုိက္ရင္း....
"Zhan Zhan ေျပာခ်င္တာက...Zhan Zhan အဝတ္အစားကုိ ဒီအိမ္က တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား...လဲေပးတာလား..ဒါမွ..မဟုတ္ ခင္ဗ်ား....ခင္ဗ်ား..လဲေပးတာလားလုိ႔....."
Yibo စကားေျပာရင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာေလး တစ္ခ်က္..တစ္ခ်က္ နီရဲသြားတဲ့ ေကာင္ေလးကုိ စုိက္ၾကည့္လုိက္ရင္းနဲ႔........
"ဒါမ်ား.....ဒီမွာ..အခုလက္႐ွိ...ဒီအခန္းထဲမွာ ႐ွိေနတာ ႏွစ္ေယာက္....ဒီအိမ္ထဲမွာ ႐ွိေနတာလဲႏွစ္ေယာက္...ပီးေတာ့..ဒီျခံထဲမွာ ႐ွိေနတာလည္း ႏွစ္ေယာက္တည္းပဲ....ငါေျပာတာ႐ွင္းတယ္ေနာ္.....သြားပီ......."
Zhan Zhan သူ႔ကုိ ေဝွ့လည္းေၾကာင္ပတ္နဲ႔ ေျပာသြားတဲ့ Yiboေၾကာင့္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ကုတ္လုိက္သည္....
"ဘာလဲဟ......အခန္းထဲမွာ...႐ွိေနတာ..ႏွစ္ေယာက္...အိမ္ထဲမွာ..႐ွိေနတာလဲ...ႏွစ္ေယာက္....ျခံထဲမွာ..႐ွိေနတာလဲ..ႏွစ္ေယာက္ပဲဆုိေတာ့..(ေျခာက္ေယာက္ေပါ့😁က်မဥာဏ္ႀကီး႐ွင္ပါ..)....."
"ဂါး........ဒီအိမ္ထဲမွာ...ငါတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲေပါ့......."
"ဒါဆုိ.......ဒါဆုိ..ညတုန္းက....ညတုန္းက.....(က်မေမွာင္ပီေနာ္😁)..."
Zhan Zhan အိမ္ေအာက္သုိ႔ အေျပးဆင္းသြားလုိက္သည္....
ဂုံး...ဂလြမ္...ခြမ္း...(Yiboမီးဖုိခန္းထဲဝင္ေနတာပါေနာ္)
Zhan Zhan ေအာက္သုိ႔အေျပး ဒုန္းစိုင္း ဆင္းသြားေတာ့ ထမင္းစားပဲြမွာ ထုိင္ရင္ သူ႔ကုိျပဳံးျပေနတဲ့ Yibo..
"လာ.....Zhan Zhan ဒီမွာငါလည္း..ခုမွ ျပင္ပီးတာ..ခနေန..မင္းကုိလာေခၚေတာ့မလုိ႔ပဲ......"
"ဒီမွာ....ခင္ဗ်ားႀကီး......ခုနက ေျပာသြားတာကုိ ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္ ျပန္ေျပာစမ္းပါ....."
"ငါခုနက..ဘာေျပာလုိက္လုိ႔လဲ....."
"ခင္ဗ်ားႀကီး......ခုမွ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္မေနနဲ႔...."
"ဒီအိမ္ထဲမွာ....ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ႐ွိတာကုိ.....ဘာလုိ႔ ေဝွ့လည္ေၾကာင္ပတ္နဲ႔ ေျပာသြားရတာလဲ...."
"ဘာလဲ...ခင္ဗ်ားက..ကြၽန္ေတာ္...Coffeeဆုိင္မွာ...ခင္ဗ်ားကုိ ဖက္လုိက္လုိ႔...ခင္ဗ်ားက...ကြၽန္ေတာ့္ကုိ...ကုတင္ေပၚ..မေရာက္ေရာက္ေအာင္..ပုိ႔လုိက္တာေပါ့ေလ...ဟုတ္လား..(က်မေမွာင္ပါပီေနာ္😰).."
"ေဟ့..ေဟ့..မင္းက..စကားကုိ..ေ႐ွ႕မလြတ္ေနာက္မလႊတ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးေျပာတတ္တာပဲေနာ္ ...."
"ငါက..မင္းကုိ..ကုတင္ေပၚ..အရမ္းတင္ခ်င္ေနတယ္လုိ႔ မင္းထင္ေနလား..."(မဟုတ္ဘူးလား..😂)
"မင္းမေန႔က..ငါ့ကား..ေ႐ွ႕မွာ...လဲက်သြားလုိ႔...ငါကေစတနာနဲ႔...ကူညီတာကြ.. "
"ပီးေတာ့..မင္းကလည္း..အဲ့တုန္းက..အဖ်ားေတြ..အရမ္းတက္ေနတာနဲ႔...ငါ..လည္း..ငါ့အိမ္ကုိ..ကုိေခၚလာခဲ့လုိက္တာ......".
"ဒါဆုိ...ကြၽန္ေတာ့္အဝတ္အစားေတြကုိ ခင္ဗ်ားလဲေပးခဲ့တာေပါ့..."
"Aww...ငါလဲမေပးလုိ႔..မင္းအေမႀကီးေတာ္ႀကီး......လာလဲ..ေပးမွာလားကြ..."
Zhan Zhan မ်က္ေစာင္း တစ္ခ်က္ထုိးျပလုိက္ရင္း...
"ခင္ဗ်ားေနာ္....Zhan Zhan က စကား အေကာင္းေျပာေနတာကုိ....အေကာင္းျပန္ေျပာပါ...."
"ေအးငါကလည္း...အေကာင္းေျပာခ်င္ပါတယ္...ဒါမဲ့..မင္းေျပာေနတာကုိ လည္းၾကည့္အုံးေလ..."
"ဟုတ္ပါၿပီ....ဒီက..Zhan Zhan ကပဲ..ေတာင္းပန္ပါတယ္.....Zhan Zhan ဘက္ကမွားသြားပါတယ္..."
"အင္းပါ...ေတာင္းပန္ေတာ့လဲ..ေက်နပ္ရမွာေပါ......"
"ကဲ....ထုိင္ေလ..ငါနဲ႔..မနက္စာ...စားရေအာင္...."
"ဟုတ္...ကဲ့...."
Yibကေတာ့...ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ စားေနႏုိင္ေပမဲ့...Zhan Zhan တေယာက္ ပုဂံထဲတြင္႐ွိေသာ ၾကက္ဥေပါင္မုန္႔ကုိ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ခက္ရင္းနဲ႔ ထုိးဆြေနေလရဲ႕...
ဒါကုိ ၾကည့္ေနတဲ့..Yiboက...
"ဘာလဲ...ဒါကုိ..မင္းမၾကဳိက္လုိ႔လား...ငါ တစ္ျခားတစ္ခု စီစဥ္ေပးရမလား..."
"မဟုတ္..မဟုတ္ပါဘူး..."
"Zhan Zhan စိတ္ထဲမွာ မတင္မက်ျဖစ္ေနတာေလးကုိ ေမးခ်င္လုိ႔ပါ..."
Yibo မ်က္ခုံးတစ္ခ်က္က်ဳံ့လုိက္ရင္း....
"ဘာလဲ..Zhan Zhan ...ေမးၾကည့္ေလ....ကြၽန္ေတာ္ ေျဖႏုိင္ရင္ေျဖေပးပါ့မယ္..."
"Zhan Zhan ေမးမွာ..ကုိ..ခင္ဗ်ားေျဖႏုိင္မွာပါ...ဘာလုိ႔ဆုိ..ခင္ဗ်ားက..ဒီကိစၥ မွာ အဒိကလူမုိ႔လုိ႔ပါ....."
"ကဲပါ..ေျပာၾကည့္ပါ..."
Zhan Zhan ႏူတ္ခမ္းကုိ တစ္ခ်က္ကုိက္လုိက္ရင္း...
"ဟုိေလ..ဟုိ....ညတုန္းက...ခင္ဗ်ား..ျမင္လုိက္ေသးလားဟင္...........(ဘာကုိလဲဟမ႐ွင္း႐ွင္း😂) ..."
Yibo တစ္ခ်က္စဥ္းစား လုိက္ရင္းနဲ႔
"Zhan Zhan....ကဘာကုိေျပာခ်င္တာလဲ.....".
"ဟုိ....Zhan Zhan ေျပာခ်င္တာကေလ..ခင္ဗ်ားက..Zhan Zhan ကုိ အဝတ္အစားလဲေပးတာဆုိေတာ့ေလ.......ျမင္...ျမင္လုိက္ ေသးလားလုိ႔......"
Yibo,Zhan Zhan စကားေၾကာင့္ က်ဳံေနတဲ့..မ်က္ခုံးတစ္ဖက္..အေပၚသုိ႔တစ္ေထာင္ေလာက္ ခုန္တက္သြားသည္.......
"ဟာ.......မနက္ေစာေစာ..စီးစီး..ညစ္တီးညစ္ပတ္ေတြ..သိပ္ေျပာတာပဲ...."
"ပီးေတာ့...ညတုန္းက..ငါက အဝတ္အစားလဲေပးတယ္ဆုိေပမဲ့....... အဲ့တုန္းက..ငါလည္း..အရမ္းခ်မ္းေနတာကြ....ဒါေၾကာင့္မင္းက..ျဖဴသလား....မဲသလား..ဆုိတာေတာင္...ငါအခုမနက္........မွ..သတိထားမိတာကြ...."
"ဒါဆုိ....ခင္ဗ်ား...ဘာမွ...မျမင္ဘူးေပါ့ေနာ္..........."
"ဟုတ္တယ္...ငါမျမင္ဘူး..."
"အမေလး.....ဘုရားမလုိ႔..ေတာ္ပါေသးတယ္....ေတာ္ပါေသးတယ္...ဟူး...."
Zhan Zhan ခုမွ အပူလုံးႀကီး က်သြားေတာ့သည္...
"ဟဲ...ဟဲ..ဒါဆုိ..Zhan Zhan မနက္စာ စားေတာ့မယ္ေနာ္...."
"စားပါဗ်ာ.....စားပါ......"
Yibo,သူ႔ကုိ ကေလးလုိလုိေခြးလုိလုိ လုပ္ျပေနတဲ့ Zhan Zhan ကုိၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေခါင္းတစ္ခ်က္ရမ္း..လုိက္ေလသည္...
Zhan Zhan မနက္စာစား ေနရင္းနဲ႔ ႐ုတ္တရက္ တစ္ခုခုကုိထင္ထင္ျခားျခား မွတ္မိသြားမိသည္...
Yiboကုိ...တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ရင္း....
"ဟုိေလ......ခင္ဗ်ားရဲ႕ညာဘက္လက္..ကေလးကုိ..ခနေလာက္ျပပါလားဟင္...."
Yibo,Zhan Zhan ကုိနားမလည္ သလုိ႐ွိသည္မုိ႔.....
"ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ....Zhan Zhan..."
"ခနေလာက္ျပပါ.....ကြၽန္ေတာ္.ၾကည့္ခ်င္လုိ႔......"
Yiboနားမလည္သလုိႏွင့္....သူ႔ရဲ႕ လက္ကုိ Zhan Zhan ေ႐ွ႕ကုိ..ထုိးေပးလုိက္သည္....
Zhan Zhan သူ႔ေ႐ွ႕သုိ႔ထုတ္ေပးလာတဲ့ Yiboရဲ႕ လက္ေကာက္ဝတ္နားကုိ.ၾကည့္လုိက္ေတာ့..... လက္ေကာက္ဝတ္နားမွာေရးထြင္းထားတဲ့ စားလုံးေလး..ႏွစ္လုံုး ......
Yibo.......တဲ့...
"ဟင္.........ကုိ......"
☺☺
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းအျပဳိင္ (Complete)
Romanceကုိယ္မင္းကုိအရမ္းခ်စ္တယ္ Zhan Zhan Wangyibo ေက်းဇူးျပဳပီ zhan zhanကုိဖမ္းဆုပ္ ထားေပးပါYibo Xiaozhan
