"ကဲ....ဒီလင္မယားေတြ...အဲ့.....ဟုတ္ေသးပါဘူး.....Yiboနဲ႔ Zhan Zhan...ဒီမွာထမင္းစားဖုိ႔ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးႀကီး ခူးပီးပါပီ...ဗ်..သုံးေဆာင္ဖုိ႔လာေတာ္မူၾကပါ..."
ဝမ္နင္း....မနက္ထဲက ႏွစ္ေယာက္ထဲ ႀကိတ္ပီးဘာေတြ တြတ္ထုိးေနမွန္း မသိတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကုိ အျမင္ကတ္ကတ္နဲ႔ ေခၚလုိက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္...
"ကဲ..Zhanေလး..အစ္ကုိဝမ္နင္းက ထမင္းစားဖုိေခၚေနပီ သြားၾကမယ္...ေတာ္ၾကာ..ၾကမလာေသးရင္..ေပါက္ေပါက္..ေဖာက္ေနအုံးမယ္..."
"ဒါဆုိ...Yiboအရင္သြားႏွင့္ေလ Zhan Zhanခနေနလုိက္လာခဲ့မယ္......"
"အင္း.ဒါဆုိရင္ ကုိယ္အရင္သြားႏွင့္မယ္..ခနေနလုိက္လာခဲ့ေနာ္...ေတာ္ၾကာၾကရင္သိတယ္မလား....."
"အင္းပါ ...Zhan Zhanသိပါတယ္.... "
"ကဲ...အထဲက ႏွစ္ေကာင္ ခုထိ ထြက္မလာႏုိင္ၾကေသးဘူးလား....."
ဝမ္နင္း သူေခၚေနတာ ၾကာပီ ခုထိထြက္မလာႏုိင္ေသးတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကုိ စိတ္မ႐ွည္လြန္းလုိ႔ သက္ပ်င္းေတာင္ ဘယ္ႏွခါ ခ်မိမွန္းမသိ.......
"လာပါပီဗ်...အစ္ကုိဝမ္နင္းရ..."
"ဒီမွာ...Zhan Zhanက ကြၽန္ေတာ့္ ကုိပုံဆဲြေပးေနလုိ႔ပါ...ဗ်....."
"ေနစမ္းပါအုံး...မင္းတုိ႔ေတြ မနက္မုိးလင္းကတည္းက...ဘာေတြ တုပ္ထုိးေနၾကတာလဲ....."
"ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ....ဘာတုတ္ထုိးေနလုိ႔လဲ....ဗ်...အစ္ကုိဝမ္နင္းရ..."
ဝမ္နင္း..သူ႔ကုိ မအူတတ္ေတး ပုံမ်ိဳးနဲ႔ ျပန္ေမးေနတဲ့ Yiboကုိ ေနရာမွာပင္ ထုေထာင္းပစ္ခ်င္လာသည္.....
"ဒုန္း...ဒုန္း..ဒုန္း..."
"ဟ...အစ္ကုိ ဝမ္နင္း..စားေသာက္ေနရင္းဘာလုိ႔ ခုံကုိ တဒုန္းဒုန္းထုေနရတာလဲ...."
"...ဘာမွ မျဖစ္ဘူးေဟး..ဘာမွ မျဖစ္ဘူး...လက္ယားေနလုိ႔ဟ..."
"ဟင္း.......ဟင္း...."
ထုိအခ်ိန္Zhan Zhan အခန္းထဲမွ ထြက္လာပီး...
"လူႀကီးကလည္း...Zhan Zhanၾကားဖူးတာကေတာ့ လက္ယားရင္ ဝဲေပါက္နာတဲ့ ..."
"လူႀကီး...လက္...ဝဲေပါက္ ေနတာလားမွ မသိတာ...."
"အမေလး မဟုတ္က ဟုတ္ကေတြ မေျပာပါနဲ႔ ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာေလးရယ္ ....စားစရာ ႐ွိတာသာစားပါ...ဗ်ာ.."
"ဟဲး...ဟဲး..Zhan Zhan ကစတာပါဗ်..လူႀကီးကလည္း..."
"ဒါနဲ႔....ဒီေန႔ဘာခ်က္လဲ...လူႀကီး..."
Zhan Zhanစားပဲြ ေပၚက ဟင္းပဲြကုိတစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ရင္း......
"ဟင္း....ဒါက..ဘာဟင္းႀကီးလဲ....."
Yibo Zhan Zhanေလးက ဘာဟင္းႀကီးလဲ ဆုိမွ သူလည္းခုမွ ၾကည့္မိလုိက္သည္......
"ဟုတ္သားပဲ...အစ္ကုိ..ဝမ္နင္း...ဒါက....ဘာဟင္းႀကီးလဲ...."
ဝမ္နင္း မ႐ွိမဲ့ ႐ွိမဲ့ ကန္စြန္းရြက္ကေလးကုိ ေခ်ာင္းေဘးမွာ ေမ်ာ့အတြယ္ခံပီး သြားခူးထားတဲ႕ သူ႔အျဖစ္ကုိမသိပဲ သူ႔ဟင္းကုိ မသတီသလုိ ၾကည့္ပီးေျပာ ေနတဲ့ ႏွစ္ေကာင္သားကုိ ဖ်က္...သတ္..တီးခ်င္ေနသသည္မွာ လက္ကုိယားလုိ႔..
"အမေလး.....အမေလး....ကန္ေတာ့ပါရဲ႕.ငါ့အေမ...လင္ေလးႏွစ္ေယာက္ရယ္...ခင္ဗ်ားေလးတုိ႔ေရာက္ေနတာက သူေဌးေတြ ေနေနတဲ့ .....ရြာမဟုတ္ဘူးဗ်...."
"ေရႊျမဳိ့ေတာ္ႀကီး...ရဲ႕....တစ္ဖက္ကမ္း..မွာ..႐ွိေနတဲ့ ...သူဖုန္းစားေတြႀကီးပဲ..ေနေနတဲ့ ႐ြာ....ဗ်..."
Zhan Zhan..... သူ႔တုိ႔က ဘာဟင္းလဲလုိ႔..ေမး႐ုံနဲ႔... ..ဟိန္းေဟာက္ေနတဲ့ ဝမ္နင္းကုိ မေက်နပ္ခ်င္.....
"ဒီၾကားထဲ Yiboကပါ အစ္ကုိ ဝမ္နင္းေျပာတာကုိ ေထာက္ခံသလုိလုိနဲ႔...ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္..လုပ္ျပေနတာကုိ...ပုိပီးမေက်နပ္...
"ဒီမွာ...လူႀကီး...."
"Zhan Zhan တုိ႔က ဒီရြာကုိ ခနလာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြပါ...."
"အိမ္႐ွင္ဆုိတာ.....ဧည့္သည္ကုိ...တာဝန္ေက်ရမွာ..သဘာဝပဲေလ...."
ဝမ္နင္း သူ႔ကုိဆရာႀကီးလုပ္ကာ ႐ွင္းျပေနတဲ့ Zhan Zhanကုိ
"ကဲ...ဟုတ္ပါပီ...ဆက္ေျပာပါအုံး...ကြၽန္ေတာ္မိ်ဳးႀကီး...ဘာေတြ..တာဝန္မေက်လဲဆုိတာကုိ........."
Zhan Zhan ခုမွ သူ႔ခြင္ထဲကုိ ဝမ္နင္း..ဝင္လာမွန္းသိ၍....သူမေန႔ညက...မအိပ္ခင္ စဥ္းစားထားသည္ မ်ားကုိ တစ္ခုမက်န္ျပန္ေျပာရေတာ့သည္....
"အဟင္း...ဟင္း..."
Zhan Zhan စကားစေျပာ ဖုိ႔ေခ်ာင္း တစ္ခ်က္ဟန္႔လုိက္သည္...
ဘယ္လုိပဲ...ျဖစ္ျဖစ္ေလ..သူနဲ႔Yibo ဟင္းေကာင္းစား ရဖုိ့္ အေရး တုိက္ပဲြဝင္ရမွာ ပဲေလ.....
" လူႀကီး....ကြၽန္ေတာ္တုိ႔...ဒီရြာကုိ စေရာက္ေတာ့..ဘာေကြၽးခဲ့လဲ....."
ဝမ္နင္း..တစ္ခ်က္စဥ္းစား...လုိက္ရင္း....
"ငါမွတ္မိၿပီး...အဲ့ေန႔က..ငါ ေတာထဲက ေျပာင္းဖူးခူးပီး မင္းတုိ႔ကုိ ဖုတ္ေကြၽးခဲ့တာေလ...."
"ဒါဆုိ ..ဒုတိယေျမာက္ ေန႔ၾကေရာ...."
"အင္း...ဒုတိယေန႔ကလဲ...ငါမင္းတုိ့္ကုိ ေျပာင္းဖူး ဖုတ္ေကြၽးခဲ့တာပဲ...."
"ဒါဆုိ..တတိယေန႔ၾကေရာ...."
ဝမ္နင္း တစ္ခ်က္စဥ္းစား..လုိက္ရင္း...
"ငါ အဲ့ေန႔က ...အားလူးျပဳတ္ပီး ေကြၽးခဲ့တာေလ......."
Yiboခုမွ Zhan Zhan ဟင္းေကာင္း စားရေရးအတြက္ တုိက္ပဲြဝင္ ေနမွန္း စဥ္းစားမိသည္.....
"ကဲ...ကဲ...ကဲ.Zhan Zhan ေလးေမာေနမွာေပါ့...."
"ကုိယ္ဆက္ေမးလုိက္မယ္..."
Zhan Zhan သူ႔ဘက္ကေန ရပ္တည္ေပးမဲ့ Yiboကုိ လက္မေလးနဲ႔ လက္ျငဳိးေလး ပူးပီး အသည္းပုံစံ ေလးလုပ္ျပလုိက္သည္.....
Yiboကေတာ့ ကေလးတစ္ယာက္လုိ ခ်စ္ဖုိ့္ေကာင္းလြန္း ေနတဲ့ Zhan Zhanကုိ ၾကည့္ရင္ အသည္းေတြယား ေနေလရဲ......
"ကဲ...အစ္ကုိဝမ္နင္း...ေမးခြန္းေလး ျပန္ဆက္ၾကမယ္......"
ဝမ္နင္းကေတာ့ သူ႔ လင္ဘက္ကေန လုိက္ေျပာေပးေနတဲ့ Yiboကုိ မ်က္ေစာင္းထုိးရင္ ၾကည့္ေနေလရဲ႕.....
"မေန႔က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ဘာေကြၽးခဲ့လဲ...အစ္ကုိ..ဝမ္နင္း....."
မေန႔က သူတုိ႔ပဲ သျဖဲနျဖဲ စားပီးခု မွမသိ...သလုိလာေမးေနၾကတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကုိ...ဝမ္နင္း....နားမလည္ႏုိင္ေတာ့...
"ဟ..မေန႔က..မင္းတုိ႔ကုိ ငါကန္စြန္းဥေတြ..တူပီး...ျပဳတ္ေကြၽးတယ္ေလကြာ....."
"ေကာင္းပီ...ဒါဆုိ...ဒီေန႔ေရာ......"
ဝမ္နင္း...သူတုိ႔ေ႐ွ႕မွာ ဟင္းခြက္ႀကီး ခ်ထားရဲ႕ သားနဲ႔ သူ႔ကုိ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ေမးခြန္းထုတ္ေနတဲ့ သေကာင့္သားကုိ...ေျပးပီးသာ...ထု႐ုိက္ပလုိက္ခ်င္ေတာ့သည္.....
"Yibo..ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာ..မင္းကန္းမ်ား..ေနသလားကြာ....မင္းေ႐ွ႕တည့္တည့္မွာ ငါဟင္းခြက္ႀကီး...ခ်လားတယ္ေလကြာ......"
" လူုႀကီးကလည္း....Yiboေျပာတာ ေမးတာ ေျဖလုိက္ေလ ....ဘာေတြ. အထြန္႔႔တက္ေနရ တာလဲ..."
Zhan Zhanသူတုိ႔ေမးတာကုိ မေျဖပဲ ေ ဝ့ဝုိက္ေနတဲ့..ဝမ္နင္းကုိ စိတ္မ႐ွည္ခ်င္ေတာ့......
"ေအာ္....ဟုတ္..ဟုတ္...ကြၽန္ေတာ္မွားသြားပါတယ္ေနာ္...ကုိယ္ေတာ္တုိ႔..."
"ေဟာဒီ့...ကုိယ္ေတာ္တုိ႔ေ႐ွ႕က ဟင္းက...ကန္းစြန္းရြက္ ဟင္းခ်ိဳပါ..ဗ်.....ကန္စြန္းရြက္ ဟင္းခ်ိဳ..ပါ.."
ထုိအခါမွ Zhan Zhanကထပီး.....
"Zhan Zhan ေျပာ ခ်င္တာ အဲ့တာ.....ပဲေလ...Yiboရယ္....."
"လူႀကီးက....Zhan Zhan တုိ႔ ေရာက္ကထဲက...ဘယ္ႏွခါမ်ား ..အသားဟင္း..ကုိခ်က္ေကြၽးခဲ့ဘူးလဲ....."
Yibo Zhan Zhan ေျပာေနတာကုိ ေထာက္ခံသည္...
"ဟုတ္တယ္...အစ္ကုိဝမ္နင္း...ဟုတ္တယ္.."
"ဒီတစ္ခါ...ကြၽန္ေတာ္...Zhan Zhan ကုိ ေထာက္ခံတယ္..."
"ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က...ဧည့္သည္ဗ်...အဲ့ေတာ့...အစ္ကုိ..ဝမ္နင္းအေနနဲ႔...ဧည့္ ဝတ္ေတာ့ ေက်သင့္တယ္ေလ..."
"ကြၽန္ေတာ္က မစားႏုိင္လဲ..ဘာမွမျဖစ္ေပမဲ့..Zhan ေလး မစားႏုိင္တာကုိ ျမင္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မခ်မ္းသာဘူး..."
"ဟုတ္တယ္ ...Yiboရယ္...Zhan Zhan ေလးတကယ္ကုိ မစားႏုိင္ဘူး....."
Zhan Zhan ငုိမဲ့မဲ့ေလးနဲ႔ Yiboကုိ ခြၽဲရင္းေျပာလုိက္ေတာ့...
"မငုိနဲ႔ေလ...Zhan ေလးရယ္...လာ...ကုိယ္တုိ႔ ..ဒါေတြ..မစားေတာ့ဘူး..ရြာထဲကုိ ေလ်ာက္လည္ၾကမယ္ .."
"အင္း...သြား..ၾကမယ္ေလ..."
"Zhan Zhan ...လဲ..ဒါေတြ..စားမဝင္ပါဘူး.."
"လာ..ဒါဆုိ သြားၾကမယ္ ......"
Yiboနဲ႔ Zhan. Zhan တုိ႔က ေတာ့ တစ္ေယာက္ လက္တစ္ေယာက္ဆဲြပီး ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့ထြက္ သြားၾကေလရဲ႕....
ထမင္းဝုိင္းမွာ ငုတ္တုတ္ကေလးက်န္ခဲတဲ့ ဝမ္နင္းကေတာ့ ပါးစပ္အေဟာင္ သားျဖင့္......
"ေအးေဟ့ ... မမ်ိဳ... မဆုိၾက..နဲ႔...နင္တုိ႔လုိ..ဒုခ..သည္ေတြကုိ..ကူညီမိတဲ့.... ငါ့အမွားေဟ့ ...ငါ့..အမွား..."
☺☺
ေနာက္အပုိင္းေတြကေနစၿပီး Yiboနဲ႔ Zhangeကုိ roေပးေတာ့ပါမယ္ေနာ္ 😁😁ဒါဒါတုိ႔.............
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းအျပဳိင္ (Complete)
Roman d'amourကုိယ္မင္းကုိအရမ္းခ်စ္တယ္ Zhan Zhan Wangyibo ေက်းဇူးျပဳပီ zhan zhanကုိဖမ္းဆုပ္ ထားေပးပါYibo Xiaozhan
