"အကို ငယ်ငယ်က ဝဝကြီးဆို.."
"ဘသူပြောလဲ.."
"ရိပေါ်.."
"အကို သိတယ်မလား..
ပထမနှစ်က..
ပါးဖောင်းဖောင်းနဲ့.."
"မျက်ပေတုံးနဲ့.."
"အာ..မတုံးပါဘူး အကိုရဲ့..
မျက်လုံး လက်လက်လေးတွေပါ.."
အံ့ပါရဲ့..မိန်းကလေးတွေများ..
တုံးနေတဲ့ကြား ဘယ်နားက
လက်တာကို ရှာတွေ့ခဲ့တယ်မသိ..။
မနိုင်ဆေး မိနေတဲ့ ကလေးမ ကိုကြည့်လို့
သူ ခပ်ပြုံးပြုံးသာ နေလိုက်တယ်..။
နေ့လည်စာ ထမင်းဘူးကိုဖွင့်လိုက်တော့
ငှယ်..
မားက ပုစွန်တုတ်ကြီး
ထည့်ပေးလိုက်တယ်ရော..။
လက်ခနဲ ဖြစ်သွားတဲ့အကြည့်အောက်မှာ
ဖတ်ခနဲ ဆို ပုစွန်ကြီးဟာ ပါသွား..။
ဟင်..
ပါးစပ်ပတ်လည်မယ်
ဆီအကွက်လိုက်နဲ့
ဝမ်ရိပေါ်...။
ဘူးထဲမှာကျန်နေခဲ့တဲ့
ထမင်းအလွတ်ကြီးကိုကြည့်ရင်း
သူ စိတ်တိုလာတယ်..။
ပြီး..
ရှေ့ကနေ ပါးစပ်က လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့
တမြှုံ့မြှုံ့ဝါးနေတဲ့ သကောင့်သားရဲ့
နဖူးထက်က ဆံပင်ငုတ်တိုကို
ဆောင့်ဆွဲလိုက်တယ်..။
တပြုံးပြုံးကနေ
တဗြဲဗြဲအော်သံကြီးထွက်လာပါတယ်..။
"ပုစွန်လေးတစ်ကောင် စားမိတာကို
ပုစွန်လေး တစ်ကောင်တည်း
စားမိတာကို.."
သောက် ပုစွန်က
တစ်ကောင်တည်းပါတာလေ..။
ဘုမသိဘမသိ ဘေးစားပွဲကလူတွေက
ဒါလေးတောင် မသထာရလားဆိုတဲ့
အကြည့်နဲ့
သူ့ကို လှမ်းလို့ ကြည့်တယ်..။
ထမင်းဘူးကို ပြန်သိမ်းလိုက်ပြီး
ကန်တင်းကနေ ထွက်လာခဲ့တယ်..။
ဝမ်ရိပေါ် ပထမနှစ်အတက်
သူက နောက်ဆုံးနှစ်မို့သာ
တော်တော့တယ်..။
မေဂျာမတူတဲ့အတွက်လည်း
ရှိသမျှ ဘုရားအဆူဆူကို
ကျေးဇူးတင်ရတယ်..။
ဒီလိုနဲ့ အိမ်က ဝဋ်ကြွေးဟာ
ကျောင်းအထိ ပါလာခဲ့ပါတယ်..။
(Z)
"အကို ငယ္ငယ္က ဝဝႀကီးဆို.."
"ဘသူေျပာလဲ.."
"ရိေပၚ.."
"အကို သိတယ္မလား..
ပထမႏွစ္က..
ပါးေဖာင္းေဖာင္းနဲ႔.."
"မ်က္ေပတံုးနဲ႔.."
"အာ..မတံုးပါဘူး အကိုရဲ့..
မ်က္လံုး လက္လက္ေလးေတြပါ.."
အံ့ပါရဲ့..မိန္းကေလးေတြမ်ား..
တံုးေနတဲ့ၾကား ဘယ္နားက
လက္တာကို ရွာေတြ့ခဲ့တယ္မသိ..။
မႏိုင္ေဆး မိေနတဲ့ ကေလးမ ကိုၾကၫ့္လို႔
သူ ခပ္ႃပံုးႃပံုးသာ ေနလိုက္တယ္..။
ေန့လည္စာ ထမင္းဘူးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့
ငွယ္..
မားက ပုစြန္တုတ္ႀကီး
ထၫ့္ေပးလိုက္တယ္ေရာ..။
လက္ခနဲ ျဖစ္သြားတဲ့အၾကၫ့္ေအာက္မွာ
ဖတ္ခနဲ ဆို ပုစြန္ႀကီးဟာ ပါသြား..။
ဟင္..
ပါးစပ္ပတ္လည္မယ္
ဆီအကြက္လိုက္နဲ႔
ဝမ္ရိေပၚ...။
ဘူးထဲမွာက်န္ေနခဲ့တဲ့
ထမင္းအလြတ္ႀကီးကိုၾကၫ့္ရင္း
သူ စိတ္တိုလာတယ္..။
ၿပီး..
ေရ႔ွကေန ပါးစပ္က လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔
တၿမွဳံ႔ၿမွဳံ႔ဝါးေနတဲ့ သေကာင့္သားရဲ့
နဖူးထက္က ဆံပင္ငုတ္တိုကို
ေဆာင့္ဆဲြလိုက္တယ္..။
တႃပံုးႃပံုးကေန
တၿဗဲျဗဲေအာ္သံႀကီးထြက္လာပါတယ္..။
"ပုစြန္ေလးတစ္ေကာင္ စားမိတာကို
ပုစြန္ေလး တစ္ေကာင္တည္း
စားမိတာကို.."
ေသာက္ ပုစြန္က
တစ္ေကာင္တည္းပါတာေလ..။
ဘုမသိဘမသိ ေဘးစားပဲြကလူေတြက
ဒါေလးေတာင္ မသထာရလားဆိုတဲ့
အၾကၫ့္နဲ႔
သူ႔ကို လွမ္းလို႔ ၾကၫ့္တယ္..။
ထမင္းဘူးကို ျပန္သိမ္းလိုက္ၿပီး
ကန္တင္းကေန ထြက္လာခဲ့တယ္..။
ဝမ္ရိေပၚ ပထမႏွစ္အတက္
သူက ေနာက္ဆံုးႏွစ္မို႔သာ
ေတာ္ေတာ့တယ္..။
ေမဂ်ာမတူတဲ့အတြက္လည္း
ရိွသမ်ွ ဘုရားအဆူဆူကို
ေက်းဇူးတင္ရတယ္..။
ဒီလိုနဲ႔ အိမ္က ဝဋ္ႂကြေးဟာ
ေက်ာင္းအထိ ပါလာခဲ့ပါတယ္..။
