Bloody Valentine - #R18 ∣✓

Final Chapter

"𝑳𝒆𝒕'𝒔 𝒈𝒆𝒕 𝒐𝒖𝒕 𝒐𝒇 𝒉𝒆𝒓𝒆."
   
▪︎Bellisima▪︎

"That's right. I'm not Tasha because my name is, Bellisima."

Kitang kita ko kung paano kumunot ang noo ni Brittney at umawang ang kan'yang labi dahil sa sobrang pagtataka.

"W-what? Bellisima? Who the fuck is that person. Are you in drugs too?"

Mabilis akong napahikab dahil nakaramdam na ako ng antok. I think, I really should start doing this shit. Nababagot na ako kapag puro kwentuhan at chikahan lang ang gagawin namin. In fact, I did not reveal myself to her to have a one on one question and answer.

Naglakad ako palapit sa kan'yang pwesto at mariing hinawakan ang kan'yang panga.

"I like you as Tasha's best friend but I'm very disappointed because-

"Stai lontano da lei, Bellisima." (Stay away from her, Bellisima.)

I immediately rolled my eyes while releasing a deep sigh when I remember that I have an uninvited guest at this moment. May paghihinayang akong tumingin kay Brittney habang sya ay kulang nalang ay lapain ako dahil sa sobrang galit.

"We will have a short break, bestie."

I patted her cheeks three times before facing the person who raided my haven. But my eyes widen when I saw him pointing a gun in front of me.

"Stop killing innocent people, Bellisima."

"Look who's talking. A man with a gun." Dahan dahan akong naglakad palapit sa kanya. Ngunit, hindi ko man lang makitaan ng anumang reaksyon ang kan'yang mukha. Hindi ba sya mababahala? Magagalit? Madidismaya? Bakit pakiramdam ko ay naghihintay sya ng tamang tiyempo para pigilan ako.

Gusto ko pa naman sya maging kaibigan. Pero, kung hahadlang sya sa mga plano ko. Walang na akong magagawa kundi ang patayin rin sya.

Tumigil lamang ako sa paglapit nang maramdaman ko na ang dulo ng baril sa aking noo. Hindi ko inaalis ang aking mata sa kanya dahil kailangan kong malaman kung ano kan'yang motibo. Kung bakit sya naririto at paano nya nalaman ang tungkol sa lugar na ito.

"You know who is Bellisima."

That's not a question from me. It is statement.

"Yes." He answered without breaking our eye contact. I lifted one corner of my lips because of his honesty.

"Come hai saputo di me?" (How did you know about me?)

"Sei la mia missione."(You're my mission.)

"Your mission?"

Napaatras ako ng dalawang beses nang dahan dahan s'yang yumuko upang ilagay sa sahig ang baril na nakatutok sa akin kanina. Tumayo sya nang matuwid at nilahad sa akin ang kanan n'yang kamay.

"Come with me in Italy. Lord Abramo is waiting for you."

Right now, I can now see an expression on his face. The way he spoke those words I saw senserity on his two blue eyes. Habang tumatagal sa pagkatitig sa kan'yang mga mata parang hinihigop nito lahat nang galit na naipon sa aking dibdib.

"Let's end it here, Bellisima."

Dahan dahan s'yang naglakad palapit sa aking pwesto at alam kong balak n'yang hawakan ang aking kamay upang pakalmahin ako. 

Hinayaan kong maglandas ang kan'yang kamay sa kaliwa kong palapulsuhan. Nakita ko kung paano sumilay ang ngiti sa kan'yang labi nang makitang wala akong naging reaskyon na nagpapakita nang pagtutol sa ginagawa nya.