Teach Me Again (Teach Series #2)

Special Chapter

You are in the last part of this story, thank you for joining Daryl and Nade journey. Thank you!

Special Chapter:

I asked myself, what is wrong with me? Naging masama ba akong anak at tao para mangyari lahat ng ito? Did I hurt someone so the fate did this to me? I don't know anymore.

Huminga ako ng malalim habang naka-tingin sa malawak na karagatan, niyakap ko ang aking sarili ng umihip ang malakas na hangin at mariin akong napapikit.

"Can you hear me there in heaven? Can you see I'm hurt?" bulong ko sa hangin, nang dumilat ako ay ang asul na karagatan ang aking nakita.

Life is so unfair.

Ipapatikim sa'yo ang kaunting saya tapos babawiin din pala. I feel something heavy in my chest, I feel suffocated. I bit my lower lip. Don't cry, Grenade! This is your fault.

Hindi ko maiwasan sisihin ang sarili ko kung bakit wala na siya. Kung sana ay nakinig ako sa kaniya, kung sana ay hindi ako lumabas ng bahay, sana ay hindi iyon mangyayari, sana ay hindi siya mababaril.

Napatingala ako ng maalala iyon, papadilim na ang langit animong nakikita nito ang sakit na nararamdaman ko. Dahan-dahan akong napa-upo sa pinong buhangin, wala ng pakielam kung madumihan ang suot kong magarang damit.

I still can't believe at the age of thirty five, I lost my husband. I lost Daryl. He died because of a head gun shot.

I saw it! I saw with my own eyes. Kitang-kita ko kung paano siya barilin sa ulo ng lalaking gumahasa sa akin. Eugene.

Malinaw pa sa aking ala-ala ang nangyari nang gabing iyon, lumabas ako dahil tinext ako ni Eugene na may sasabihin pa siya tungkol sa pumanaw kong kapatid, kakalabas lang niya noon sa kulungan.

He fooled and abused me that night. Tanging ipit na iyak at pagmamakaawa ang lumabas sa bibig ko noon habang binababoy niya ako.

Everything blured. Ang sunod kong namalayan ay bumukas ang pinto at ang madilim na mukha ni Daryl ang tumambad sa amin. Kitang-kita ko kung paano siya nawala sa katinuan nang makita ang aking lagay, mabilis niyang hinila si Eugene paalis sa aking ibabaw.

Masiyadong mabilis ang nangyari, yakap ko ang aking sarili habang walang awa niyang binubugbog si Eugene. Nanginginig ang kaniyang katawan sa galit, huli na nang makasigaw ako ay nakabunot na ng baril si Eugene at itinutok sa kaniya.

Namanhid ang buo kong katawan noon nang makitang bumagsak ang walang buhay niyang katawan habang dilat ang mga matang deretsyong naka-tingin sa akin.

I can't forget his eyes that night, para bang ako ang huli niyang nakita bago siya mawalan ng hininga. His eyes were bloodshot. Full of anger, hatred and pain.

He left me that night without goodbyes, I love you and I'll miss you.

I remember our first meeting, when he saved me from bullies, and the last time we saw each other, he saved me again from the person who wanted to hurt me.

I wish I could bring back the time. Sana ay mahahawakan ko pa siya at masasabi kung gaano ko siya kamahal. Binigyan lang kami ng kaunting taon bago siya kinuha ulit sa akin.

Hindi ko maiwasan mapahikbi, sobrang sakit. Hindi ko kaya Daryl, please bumalik ka na.

"D-Daryl isama mo na lang ako d'yan, please. Bakit ang daya mo naman? Ang daya-daya mo!" mahinang daing ko habang nakatanaw sa dagat at madilim na kalangitan, nagbabakasakaling maririnig niya ako.

Gusto kong sisihin ang sarili ko, totoo naman dahil sa akin kaya siya nawala. Kung hindi niya ako iniligtas ay edi sana'y kapiling pa niya ang mga anak namin.