WE don't want to be BROKEN again (On-GOING)

CHAPTER 22

Be ready... :) another heartache will be revealed..

Thank you for reading and adding my stories... Its more than enough.. ayoko po sumikat kz mukhang nakakastress sumikat.. sapat na kau sa akin :) Thank You.. :)

CHAPTER 22

Micha's POV

Opening na ng café Masaya ako na everything is going according to plans

Heto siguro ang resulta ng Team Building namin. Kahit papaano nakilala namin ang isa't isa we're not close but I can say may improvement na sa samahan namin lalo na sa samahan ng iba kong kaibigan sa grupo nila Trick.

Lumabas ako sandali para kamustahin ang mga bisita sa labas. I was busy talking to some of the customers when someone hugs me tight from my back. naalerto ako.

"Sino ka ba?"

naramdaman ko ang pagdikit ng labi ng estranghero sa akin

"Namiss mo ba ako? Kasi ako namiss kita babe."sabi ng estranghero sa akin

Daig ko pa ang binuhusan ng tubig. Nanginig ang katawan ko. Ang kabang naramdaman ko ay napalitan ng takot. Hindi ako makapaniwala na nangyayari ito. Nanginginig ang katawan ko hindi ako makapalag. Nakita ko sa gilid ng mata ko ang paglabas ng mga kaibigan ko bakas din ang takot sa mata nila.

Bakit kailangan mo pang bumalik?

Kung panaginip ito please gisingin niyo na ako.

"May Problema ba dito?" tanong ni Kiel. Tinignan ko si Kiel wala ang mapagbirong mukha na lagi kong nakikita sa kanya. "May problema ba dito pare" Pag-ulit na pag tanong ni Kiel sa lalaki sa likuran ko.

"Wala naman pare akala ko lang kasi yung gf ko" sagot nito " Sige alis na ako pare" sabi nito kay kiel " Magkikita pa tayo micha, Di pa ako tapos sa'yo" pabulong na sabi niya sa akin sapat para ako lang ang makarinig. unti-unti nawala ang mga bisig na nakabalot sa akin kasabay nun ay ang pagbuga ko ng hangin na kanina ko pa pala pinipigilan ang aking pag-hinga. dama ko sa mga kamay ko ang panginginig ng kalamnan ko napahawak na lang ako sa pinakamalapit na upuan dali-dali akong hinwakan ni kiel at kasabay nun ay ang pag dilim ng aking paningin.

Nagising na lang ako sa na nasa kwarto na ako. Tumayo ako agad at nakita ko ang mga kaibigan ko na kausap si Dr. Tamayo. 

"Doc is she really  okey?" -Trix

"Yes Trix natensyon lang siya ng sobrang mukhang may isang bagay na nakatakot sa kanya to cause the tension. but she really need to rest para mas maging okey siya" - Doc Tamayo " and she need to finish her fluids" doon ko tinignan ang kamay ko na may nakalagay na palang dextrose. I hate it.

"okey lang ako, di ko kailangan ng pahinga" sabay sabay silang napatingin sa akin. Hinatak ko paalis ang suwero sa kamay ko.

"Hey Micha you need that" -Jiea

"I know, But I dont want it." at tumayo na ako sa kama. nakaramdam ako ng kaunting hilo pinahinga ko ng konti yung sarili ko saka pinakita na ok ako. "See Jiea I'm ok." sabi ko na may ngiti.

"Doc Thank you po sa pagpunta" sabi ni kaye. nang makaalis na ang doctor sa harapan ko.

"Kung ok ka bakit ka umiiyak ngayon?" -Trix

dinama ko ang pisngi ko at nalaman na basa na pala ng luha ang mga mata ko. napaupo ako sa sahig.

"I feel so empty jiea I felt that what I've been fighting for all this years was non-sense. pinilit kong kinalimutan ang mapait na nakaraan ko tapos sa isang iglap nawala nanaman ako. babalikan niya ako jiea at di na ako makakawala kahit kailan.Ayoko ng bumalik sa kanya jiea. ayoko na!"

iyak lang ako ng iyak. i felt the pain. as the memories came rushing through again.

--------------------------

Flashback for next Ud.

Sorry It took me years to update. nandyan pa kaya kau.

Comment lang po.