Zanim Przyszło Nam Polec || Kamienie na Szaniec

XXI.

Na początku mam dla was dobrą informację. Piszę dla was nowe opowiadanie pod tytułem "Tajemnice dworu Keller". Fakt faktem bardzo się ono różni od tego opowiadania, bo jest ono o brutalnym morderstwie sprzed lat, które w teraźniejszości rozwiązuję czwórka studentów kryminalistyki. Dajcie mi znać, proszę czy ktoś z was będzie je czytał ;) A teraz zapraszam na nowy rozdział.

Luiza pov*

Po wyjściu z getta pokierowała się prosto do miejsca, w którym powinni czekać na mnie Joachim i Estera. Mam wielką nadzieję, że nie zwrócił na nich uwagi żaden szkop, a cała akcja skończy się powodzeniem. 
Nie jesteście w stanie wyobrazić sobie mojej radości gdy zobaczyłam dziewczynkę trzymającą chłopca na ręku. Podeszłam do nich pośpiesznie i odebrałam chłopca małej. Samą dziewczynkę złapałam za rękę i wąską alejką pomiędzy kamienicami ruszyłam do naszej siedziby. Teraz w myślach modliłam się, żeby tylko nie ściągnąć na siebie i dzieci uwagi żadnego przechodnia, ani tym bardziej Niemca. Dlatego właśnie moje serce na chwilę się zatrzymało gdy usłyszałam głośne zawołanie.

-Stać.-krzyknął jakiś przechodzący szkop. Posłusznie wykonałam polecenie. Wiedziałam, że gdybym zaczęła biec zastrzeliłby i mnie i dzieci. A tak to jest jakaś szansa.- Co te dzieci mają takie czarne włosy? Żydówką jesteś mała? Chyba włosów po matce to ty nie masz.

Zwrócił się do Estery.

-Nie są Żydami. Po prostu ich ojciec ma ciemniejsze włosy.-wytłumaczyłam spokojnie. W oczach mężczyzny widziałam, że za grosz mi nie wierzy. Ale jak to mówią Bóg nade mną czuwał. Jakieś dzieciaki rozbiły szybę w niemieckim sklepie mięsnym więc ten zamiast dociekać o niepowstałe jeszcze ich fałszywe dokumenty ten ruszył w pościg za "chuliganem". Ruszyłam więc szybkim krokiem dalej już bez większych przeszkód.
Żeby uniknąć już tego typu sytuacji weszłam do kościoła. 

-Posłuchaj mnie Esterko. Jeśli macie w miarę bezpiecznie żyć poza gettem muszę was ochrzcić. Jak dorośniecie zdecydujecie jakiej chcecie być wiary dobrze?-spytałam błagalnym tonem, a ta tylko kiwnęła główką.- Tak więc od dziś ty będziesz Ewa, a twój braciszek to będzie Gabriel dobrze?

Ta powtórnie kiwnęła główką. Odetchnęłam z ulgą. Żeby mieli szansę na przetrwanie już od przyjścia do domu muszę zacząć uczyć się modlić Ewę i od razu zrobię dla nich dokumenty. 
Na jakiś czas muszą zostać z nami. Nie wiem na ile. Może na tydzień, może na rok może i na zawsze. Czas pokaże.

Tylko nasuwa mi się pytanie jako dzieci kogo wpiszę ich w dokumentach. No przecież nie wzięli się znikąd. Chwilowo może wpiszę mnie i Tadka. Uzgodnię to z nim jak tylko wrócę do domu.

~404 słowa
I jest kolejny rozdzialik. Odpowiedzcie mi proszę na to co napisałam nad rozdziałem. A przy okazji doradźcie mi. Ewa i Gabriel trafią do innej rodziny czy mają zostać z nimi? Co proponujecie.
Do napisania
Patka ;*