You nothing know || myg & jhs; jjk & kth ✓ [ZAKOŃCZONE ]

°17°

Skip time ~ 16.05

>°<

- Taehyungie?- szepnął i złożył na policzku niebieskowłosego chłopaka delikatny pocałunek- śniadanko przyszło.

Młodszy przetarł nieco oczy i zaspanym wzrokiem spojrzał na stojącego nad nim z szerokim uśmiechem Jeongguka.

- Oh, Ggukie, przecież nie musiałeś- uśmiechnął się nieśmiało- ale dziękuję.

>°<

- Hoseok!- krzyknął Jeon przekraczając próg pokoju młodszego- ścisz to!

- Ale ja gram!- odparł Jung, nadal naciskając klawisze instrumentu.

- Cholera jasna, idioto powiedziałem ścisz ten keyboard! Łeb mnie boli już!

- Oj dobra, dobra, hyung nie denerwuj się już- skomentował, spuszczając głowę i skręcając suwak głośności do dziesięciu.

>°<

- Prawdopodobnie już jutro zobaczymy Yoongiego- zamyślił się Tae, wpatrując się w przestronne, salonowe okno.

- Wiem- Hoseok postawił na stoliku dwa kubki z herbatą, wygiął usta w podkówkę i zajął miejsce na sofie obok przyjaciela.- Chyba trochę się stresuję- stwierdził, biorąc łyka truskawkowo- miodowego napoju.

- Nie dziwię Ci się, mam nadzieję, że wróci z nami do domu.

>°<

17.05

- Dobra lenie, ruszać te dupska bo zaraz jedziemy- czerwonowłosy wpadł do pokoju swoich przyjaciół zaczynając krzyczeć, osłaniać okna i ściągnąć z nich kołdrę.

- Jeszcze godzinka- Gguk mlasnął odwracając się na drugi bok i wtulając w plecy swojego chłopaka.

- Nie ma nie ma! Śniadanie stygnie! Za pięć minut widzę Was w kuchni!- wykrzyczał im do ucha sprawca całego porannego zamieszania, a opuszczając pomieszczenie trzasnął drzwiami.

Po pół godzinie wszyscy siedzieli już w samochodzie, gotowi do czterogodzinnej podróży.

O godzinie 12:10 w końcu dotarli pod bramy uniwersytetu GIST.

>°<

Yoongi pov

- Okej, wychodzimy- po usłyszeniu komunikatu trenera złapałem Jimina z nadgarstek wychodząc na płytę. Razem z innymi tancerzami ustawiliśmy się na naszej prowizorycznej scenie i czekaliśmy aż z głośników popłynie muzyka.

Po chwili do moich uszu doszły pierwsze dźwięki utworu do którego ułożona była nasza choreografia.

Zamknąłem oczy skupiając się na swoich krokach i pilnując oddechu.
Kątem oka zerkałem, aby nie wpaść na innych lub ustać na właściwym miejscu.

Po czterech minutach zakończyliśmy choreografię efektownym skokiem,

po którym lekko opadliśmy na ręce.

Lekko zmęczony, z szybko opadającą klatką piersiową podniosłem się z parkietu i spojrzałem na widownię.

Aplauz trwał, lecz mojej duszy nie wypełniała jak zawsze duma, a oczy nie patrzyły na wszystkich.
Mój wzrok przykuła czerwona czupryna, z zapłakanymi tęczówkami oraz dwie bardzo znane mi postacie obok.

Odwróciłem się i już chciałem uciec, mimo tylu miesięcy jednak nie byłem jeszcze gotowy na konfrontację, lecz zatrzymał mnie krzyk dobiegający zza moich pleców.

Hoseok pov

Jak zaczarowany wpatrywałem się w ruchy dwudziestoletnich mężczyzn.
Choreografia jaką stworzyli była nadzwyczaj hipnotyzująca, że trudno było oderwać od nich wzrok.

W pewnym momencie muzyka ucichła a do uszu obserwatorów dotały ciężkie oddechy występujących.
Blond włosy chłopak nie czekając za resztą odwrócił się na pięcie, chcąc opuścić parkiet.
Te zachowanie wyrwało mnie z letargu przez głowę przeszła mi myśl:
- Teraz albo nigdy.

- Yoongi!- Wrzasnąłem na całe gardło, ze łzami w oczach oraz rozmazanym obrazem rzeczywistości zaczynając przedzierać się przez tłum ludzi.

- Yoongi- szepnąłem, w końcu łapiąc starszego za dłoń i mocno się do niego przytulając.

Blondwłosy przez chwilę po prostu stał, lecz w pewnym momencie osuszył moje wilgotne od płaczu policzki i przytulił mocno do siebie.

- Nie płacz kochanie. Już dobrze- zaszemrał mi na ucho, składając na moim czole lekki pocałunek.

•••••••••••••••••••••••••••••••••

No witam witam

Życzę Wam miłego popołudnia słonka
M

am nadzieję, że w szkole wszystko dobrze i że Wasze samopoczucie jest w porządku.

Wiecie, że został nam prawdopodobnie tylko jeden rozdział i może epilog?

Ehh, nadal boli mnie taka mała aktywność...

Trzymajcie się