Jestem tu od dawna...
Ale... Nigdy nie sądziłem że pozwolę by ktoś zawrócił mi w głowie...
Alastor nie jest wcale taką okrutną bestią za którą go uważają...
A ja sam w cale nie jestem idealny....
Czy podejmuje dobre decyzje... ?
W opowieści mog...
Po godzinie usiadłem przy barze. ~Hejka~patrzyłem na przystojnego barmana. -O nie... To znowu ty? Mówiłem już płatność tylko gotówką nie naturą!- Krzyknął już trochę zdenerwowany. ~Tylko spokojnie koteczku. Ja tylko się z tobą droczę.~ -Myśle że powinien Pan opuścić już nasz lokal. A jeśli nie to osobiście cię kurwa z niego wyniosę! - Wrzasnął. ~Mmm... Kusząca propozycja~ Puściłem do niego oczko. Barman trząsł się ze złości. -Wynocha! - Krzyknął. Przewróciłem oczami i poszedłem na parkiet w stronę Cherri. -No to co teraz czas na prawdziwą zabawę!- Cherri złapała do ręki swoją bombę i podała ją mi. -Z tobą zawsze! - ścisnąłem bombę w ręce. Cherri uśmiechnęła się szeroko. -No to jazda! - Rzuciliśmy je w parę miejsc w klubie i szybko z niego wybiegliśmy. Po paru sekundach klub stał już w płomieniach. Zaczęliśmy oboje się głośnio śmiać. -Uwielbiam z tobą to robić!- powiedziałem przez śmiech. Po chwili emocje trochę opadły. -Więc co teraz będzie? - spytała już trochę zdołowanym głosem. -Wiesz... Nie za bardzo teraz wiem.- Odparłem wpatrując się w ziemię. Cherri z powrotem położyłam rękę na moim ramieniu. -Cokolwiek się stanie... Zawsze będę przy tobie.-powiedziała patrząc mi w oczy. Uśmiechnąłem się do niej. -Będę musiał już wracać.- -Nie uważasz że to za bardzo niebezpieczne? Może zostań tu ja coś wymyślę!- Cherri napłynęły zły do oka. -Hej! Hej! Cherri! Nic mi nie będzie! Zaufaj mi. Wszystko będzie dobrze.- Przytuliłem ją, a ona szybko odwzajemniła uścisk. -Boję się że cię stracę...- Cherri przetarła zły. -Nigdy nie widziałem cię żebyś płakała. Myślałem że to ja jestem tym słabszym.- zażartowałem. Cherri walnęła mnie lekko w ramię. -To... Do zobaczenia cycolinko. - Uśmiechnąłem się i szybko się odwróciłem by nie widziała moich łez. Zacząłem podążać w stronę Studia. Kiedy tam dotarłem nogi same się pode mną uginały. Wszedłem tylnim wejściem i stanąłem toż przed gabinetem Valentino. Wziąłem głęboki wdech i zapukałem do drzwi. -Wejdź.- Otworzyłem powoli drzwi. -To... Ja szefie.- powiedziałem wychylając głowę zza drzwi. -Domyśliłem się.- odparł leżąc na sofie wpatrując się w swój telefon. Powoli wszedłem do biura i zamknąłem drzwi. -Val... Ja... Chciałbym żebyś wybaczył mi moją ostatnią porażkę. Uwierz mi nie chciałem tego... Nie umiałem tego zatrzymać! I teraz cały interes jest zatrzymany... Wiem że to moja wina! Ja...!- Valentino zatrzymał moją przemowę. -Usiądź. - powiedział spokojnym głosem. Zrobiłem co mówił. -To nie twoja wina cukiereczku~ Pogładził mnie po twarzy. -Obiecuje że wszystko naprawię! .... Zaraz? Słucham? - zdziwiły mnie jego słowa -Pamiętasz szklankę z wodą w twojej garderobie?- spytał -Yy.. Jasne. - odparłem szybko. -To nie była w pewnym sensie czysta woda, jesteśli wiesz o czym mówię.- Valentino złapał za kieliszek. -Wina? - spytał Chwilę siedziałem w milczeniu próbując sobie wszystko poukładać. -Ale... Sądzisz że ktoś mi coś do sypał?- Patrzyłem na niego zaniepokojony. -Toż przed twoim występem złapano jakiegoś twojego ,, fana '' w twojej garderobie. Sądzimy że właśnie chodziło mu o twoją kompromitację. Ale nie pozwolę cię skrzywdzić Aniołku.~ Valentino podał mi do ręki kieliszek wina. -Więc... Co teraz Val? - spytałem. Valentino zaśmiał się. -O biznes się kochanie nie bój. Studio zostanie otwarte prędzej czy później. - Wziąłem łyk wina. Valentino przybliżył się bliżej mnie, a ja wtuliłem się w jego ciało.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
